Bad Boys Do It Better

¿ 72 ?

POV Loïs

Ik zit in de auto, onderuit gezakt op de achterbank, onderweg naar het vliegveld. Voor de zoveelste keer dit jaar stap ik het vliegtuig in, ergens zie ik er tegen op. Maar dit is een onwijs korte vlucht vergeleken ik gewend ben nu dus uiteindelijk zal het ook weer meevallen. "Gek he zonder Di." Zegt mijn vader. "Ja." Mompel ik terwijl ik tegen mijn tranen vecht. De afgelopen weken ben ik zo'n emotioneel wrak geweest, ik heb zelfs gehuild toen ik een mug dood sloeg omdat ik het zielig vond. Ook de keuze om nog een tussenjaar te nemen lag me eigenlijk ook wat zwaarder dan ik had gedacht. Maar dan heb ik een jaar om extra bij te scholen en het dan weer te proberen bij de diergeneeskunde studie. "Mis je haar nog?" Vraagt hij. "Ja." Mompel ik schor door de brok in mijn keel. Hij kijkt me aan via de achteruitkijkspiegel en geeft me een bemoedigende glimlach. Voorzichtig glimlach ik terug. "Oma en opa zijn onwijs blij dat je weer komt Lo." Zegt mijn moeder. "Ik vind het ook leuk om ze weer te zien, weten ze het van Di?" Vraag ik. "Ja, ze waren erg geschrokken en hebben je nog geprobeerd te bellen om te condoleren. Maar ze kregen je steeds maar niet te pakken." Zegt mijn moeder en ik knik. "Had niet zoveel behoefte om mensen toen te spreken." Zeg ik. "Begrijpelijk." Zegt mijn vader. "Hoe lang is het nog rijden?" Vraag ik. "Hm drie kwartier ongeveer." Zegt hij. Nog drie kwartier om een dutje te doen, perfect. Ik sluit mijn ogen en vrijwel meteen dommel ik weg.

"Lo wakker worden." Klinkt mijn moeders stem. Met een zucht open ik mijn ogen en ik zie dat we op het parkeerterrein staan. Ik wrijf eventjes in mijn ogen en stap dan uit de auto. Ik pak mijn koffer van mijn vader aan en glimlach naar hem. "We gaan er twee mooie weken van maken lieverd." Zegt hij terwijl hij zijn arm om me heen slaat. "Ik kijk er naar uit." Zeg ik en met zijn drieën lopen we Schiphol naar binnen.

Zodra we door de douane zijn lopen mijn moeder en ik rechtstreeks door naar de tax-free shops. De bekende geur van een parfumerie dringt mijn neus binnen en ik geniet er even van. "Deze van Chanel wilde je toch Lo?" Vraagt mijn moeder terwijl ze een luchtje omhoog houdt. "Jaa." Zeg ik met een glimlach. "Dan krijg je die van ons lieverd." Zegt ze en ik geef haar een kus op haar wang. "Dankjewel mam." Zeg ik. "Geen dank schat." Ze zoekt nog wat voor zichzelf uit en ik help haar daarmee. Zodra we er een voor haar uitgekozen hebben lopen we bewapend met twee luchtjes naar de kassa. De vriendelijke kassière wenst ons een goede vlucht toe en wij haar nog een fijne dag.

Ik plof naast mijn vader op het bankje wat bij de gate staat. Over tien minuutjes mogen we boarden. Ik kijk wat om me heen totdat mijn blik blijft hangen bij mijn jongste neef. Hij kijkt me ook aan en enthousiast loop ik naar hem toe. "Heey Milan." Zeg ik terwijl we elkaar een knuffel geven. "Hey Lootje." Zegt hij. "Wat leuk dat je weer een keer mee gaat." Glimlacht hij. "Ja, ik kon wel wat afleiding gebruiken en ik heb opa en oma al lang niet meer gezien." Zeg ik. Dan valt mijn oog op een meisje die op de stoel zit naast de stoel waar Milan zat. "En dit is?" Vraag ik met een knipoog. Hij lacht even. "Dit is mijn vriendin, Fenna." Zegt hij. "Hey Fenna, ik ben Loïs. Een nicht van Milan." Stel ik mezelf vriendelijk voor. "Hey, Milan heeft alles al voor me gezegd." Zegt ze grinnikend en ik grinnik met haar mee. "Daar zijn ze handig voor die vriendjes." Zeg ik en ik geef Milan een speelse duw. Milan en ik zijn de jongste van de familie en daardoor kunnen we het goed met elkaar vinden, hij is één jaartje ouder dan dat ik ben. Samen moesten we voor ons plekje vechten tussen de oudere neven en nichten. "Waar zijn je broers en ouders?" Vraag ik. "Die zitten al twee dagen met hun dikke billen in Portugal." Zegt hij en ik grinnik. "Lekker hoor." Zeg ik. "Ik heb je gemist Lo." Zegt hij. "Ik jou ook sukkel." Zeg ik en we geven elkaar nog een knuffel. Hij is altijd een soort van de broer geweest die ik nooit heb gehad, familie dingen zonder hem er bij was echt niet te doen zo saai.

Ik til mijn koffer uit de auto en kijk even om me heen. Het is geen spat veranderd hier. "Lieverds!" Klinkt de warme stem van mijn oma vanuit de deuropening. Ik begin wat sneller te lopen en geef mijn oma een dikke knuffel zodra ik bij haar ben. Ze houdt me stevig vast en gaat met haar hand door mijn haren. "Wat zie je er goed uit Lo." Zegt ze en ik voel mijn wangen roodkleuren. Als ik mijn opa zie laat ik mijn oma los en knuffel ik hem. "Ha meisje." Begroet hij me. "Wat ben je groot geworden." Zegt hij. "Nou hou op Herman, twee jaar geleden was ze even groot." Zegt mijn oma en iedereen schiet in de lach. "De rest wacht al binnen op jullie." Zegt mijn opa. Ik knik en laat mijn koffer in de gang staan. Met grote passen loop ik via de woonkamer naar de tuin waar iedereen al zit op het terras. "Lo!" Roept Leila, mijn nicht waar ik het eigenlijk het best mee kan opschieten van al mijn nichten. Ze klimt uit het zwembad en rent naaf me toe. "Hee chickiee." Zeg ik lachend terwijl we elkaar een knuffel geven. "Wat ben je bruin man." Zeg ik en ze moet even lachen. "Ik ben al voorgebakken." Lacht ze en ik lach met haar mee.

Zodra ik de rest heb gegroet laat ik me met een plof op een stoel vallen. Mijn oma geeft me mijn witte wijn aan en ik neem er gulzig een slok van. Ik heb het idee dat dit een van de beste edities gaat worden van Portugal. Iedereen heeft leuke mensen meegenomen en ik heb al veel nieuwe gezichten gezien. Ik ben de enige zonder aanhangsel, ik krijg veel vragen over Diaz en dat valt me wel zwaar. Maar ik ga optimaal van deze twee weken genieten, het ook voor Diaz beleven. Ik weet zeker dat ze op ons neerkijkt en geniet van het uitzicht.