Ocean of Feathers

Chapter 93

The short story that will be posted here will be dedicated to Ronalyn Dela Torre Abuyan. Thank you for helping me during the muting days!

Chapter 93

"Now you're regretting it, right? After all those years, you never looked into her eyes, all her efforts," naiiling na sabi ko.

Bumuga ng usok ang pinsan kong si Yul at bago pa siya muling humithit sa kanyang sigarilyo ay mabilis ko na iyong hinablot sa kanya, itinapon at tinapakan sa harapan niya.

I've witnessed Julia's efforts since we were in still students. I saw the sincerity in her eyes, but Yul never saw that. Kaya ngayon na muli silang nagtagpo, huli na ang lahat.

Can't he expect a beautiful, lovable, and angelic woman will still love him after all those years? Napapagod rin kaming mga babae.

"Ronalyn, all I thought was just everything for her was just a game. She's known during college, boys were flocking around her, and she's just looking at me as a challenge."

"But when you saw her right now? Ano ka ngayon? Wala na."

He sarcastically smiled. "Yeah."

"Of course, yeah."

"How about you? How are you?"

Tumaas ang kilay ko at saglit ko siyang tinitigan. Hindi niya sinalubong ang mga mata ko, sa halip ay nakatanaw lang siya sa malaking hardin ng aming lola. We're both outside of the mansion while the others were gathered inside.

"What about me?"

"Sa tingin mo ba ay wala akong ideya na hinahabol mo rin ang isa sa mga kaibigan ko?"

"Oh, you're wrong. I am done chasing him. Siya naman ngayon ang mabaliw humabol sa akin."

He laughed. "And I think he's not yet late like me?"

Nagkibit balikat ako. Nag-usap na rin kami ni Yul tungkol sa trabaho bago kami tawagin ng mga matatanda para pumasok.

I was expecting that the whole family was waiting for us in the dining area, but the unusual presence of someone else made me look back to the man beside me, grinning like a devil himself.

Si Yul naman ngayon ang nagkibit balikat.

Nang ibinalik ko ang tingin ko sa lamesa, nasa akin na rin ang tingin ng lahat pero ang atensyon ko ay sa lalaking tipid na nakangiti habang nakatitig sa akin.

"Dr. Dean is joining us for dinner mga apo," anunsyo ni lola.

One of the reasons why I liked Julia is we're in the same page. Katulad niya ay halos gawin ko ang lahat para pansinin ako ni Dean pero wala pa ring nangyayari, but when I suddenly stopped, that's when he started to notice me.

Ilang buwan ko na siyang iniiwan katulad nang pag-iwas niya sa akin noon, but the fact that he's here in our family dinner? With the sinful handsomeness with him?

Hindi ako tumabi sa kanya, si Yul ang siyang naupo sa bakanteng upuan sa tabi niya. Taas noo akong naupo sa harapan niya at may paghawi pa sa aking buhok. Pansin ko na pinipigilan nang tumawa ni Yul.

Nang makaupo na nang maayos ang lahat, si lola ang dapat unang magsasalita katulad nang laging nangyayari kapag sama-sama kami. But I used this opportunity to end our chase.

Dahil kung hindi ako bibigyan nang malinaw na sagot ni Dean sa mga oras na ito, mas mabuti pang umuwi na siya at manigarilyo mag-isa katulad ni Yul na luhaan at nanghihinayang.

"This is a family dinner. Why is he here?" itinuro ko pa si Dean nang harapan.

Nasamid ang ilang tiyahin ko, pinandilatan naman ako ni lola, at napailing si Yul. Of course, Dean is not just Yul's friend but a handsome man from a very rich family.

Hinihintay ko nang magagalitan ako ni lola pero tipid na tumikhim si Dean. "Rona, I am here to ask your family approval to be your—"

"Boyfriend?" dugtong ko.

"How about a fiancé?"

Umawang ang bibig ko kasabay nang tilian ng mga kababaihan sa pamilya ko. Nag-iwas ako ng tingin sa kanya at tipid na hinawi ang buhok ko.

"Pag-iisipan ko muna. . ." muli akong sumulyap sa kanya pero mas lalong lumakas ang tibok ng puso ko.

"Alright," he smiled before glancing at everyone. "I promise to cherish her if she says yes—"

Tapos na akong mag-isip. "Yes. It's a yes."

Napuno nang tawanan ang buong hapagkainan. Because everyone's aware that I've been in love with Dean since I was a little girl.

And I got him, at last.