Ocean of Feathers

Chapter 100

The short story is to Rica Mae Partible. Thank you for helping me during the muting days!

Chapter 100

I was not really attracted to him when I first saw him. I could remember how my brows furrowed in curiosity while Ilooking at his physical appearance. Bukod kasi sa hindi naman siya iyong type ko na lalaki, mukha talaga siyang dugyot.

I know that there are men like him who are not conscious about their appearance, pero iyong mag-ayos man lang nang kaunti, right? From his messy hair, baggy clothes, thick eyeglasses, and a gaze like he's somewhat on a different planet.

Sa tuwing napapadaan siya sa lamesa namin ng grupo ko, hindi lang ako ang napapangiwi sa kanya.

"Alam mo, that Yosef is actually good looking naman, dugyot lang talaga siya sa sarili niya. How could he come out looking like that? Hindi ba iyan pinagsasabihan sa kanila?" tanong ni Mayreen.

Hinabol ko ng tingin si Yosef at nailing na lang ako. Hindi ko alam kung bakit lagi ko na lang siya nakikita nitong mga nakaraang araw.

"I don't like him," sagot ko.

Hanggang sa hindi ko na lang napansin na nasanay na ang mata ko sa lalaking dugyot na iyon. At hindi na kinakaya ng mga mata ko ang madalas kong nakikita.

"Mayreen, I will not go with you today. May dadaanan pa ako," paalam ko sa friend ko nang namataan ko nang dumaan na si Yosef pauwi.

Because I just realized that we're in the same condominium! At walking distance lang iyon.

Nagtataka man ay tumango na lang sa akin si Mayreen, kaya nagmadali na akong maglakad nang hindi ko na mamataan si Yosef. Lakad takbo ako para lang maabutan siya nang bigla pang umulan.

"Shit!" iritado kong itinaas ang dalawang braso ko para takpan iyong make-up ko sa mukha.

"Nasaan ba ang dugyot na iyon?"

Gumala ang tingin ko sa paligid nang hindi ko siya makita sa madalas niyang dinadaanan. Nakailang mura na ako sa kinatatayuan ko. Dahil kapag pinalampas ko pa ang oras na ito, ay siguradong mahihirapan na akong makalapit sa kanya.

Ano na naman ang ipapaalam ko kay Mayreen?

Maglalakad pa sana ako nang maagaw ang atensyon ko sa siksikan ng mga taong nakasilong doon sa waiting shed at kaunti na lang ay matutulak na iyong si Yosef. He was trying to pick something inside his bag, hanggang sa mabitawan niya pa iyon at gumulong sa pathway.

His umbrella!

Iritado ko nang ibinaba ang mga braso ko at malalaki ang hakbang ko patungo sa payong niyang gumulong. He's so slow that I reached his umbrella first.

"Erm, excuse me, that's my umbrella," rinig kong sabi niya habang nakayuko akong inaabot ang payong niya.

I answered him with my annoyed eyes at him, at harapan kong binuksan ang payong niya. Kahit matangkad siya ay pilit kong itinaas ang payong para sa aming dalawa.

I grabbed his weak arms and pulled him closer to me. "Let's go! Let me share your umbrella!"

"Huh?"

Halos hilahin ko siya habang kilik ko ang braso niya at hirap na hirap ako sa paghawak ng payong.

"Ako na," inagaw niya ang payong at pinayungan niya kaming dalawa.

"We're schoolmates, you know."

Tumango siya. "You're Rica Mae Partible. One of the most popular girls in school, am I part of your latest dare?"

Nanlaki ang mga mata ko. "Ano ang tingin mo sa akin? Cheap na babae na manggugulo dahil lang sa mga ganyang bagay? Like what the fuck?"

Bahagyang inangat ni Yosef ang braso niyang hawak ko. "What is this?"

"I am trying to be friends with you. Bakit ba? Ayaw mo ba sa maganda?"

Hindi siya sumagot. But I saw him smiled.