Jungkook ile ayrılmamızdan tam 7 yıl geçmişti. Şu an 29 yaşındaydım. 1 yıl önce grubumuzun dağılma haberi çıkmıştı. Ama o hala gelmemişti. Acaba şu an ne yapıyordu. Onların gurubu 3 yıl önce dağılmıştı. Acaba hayatının aşkını bulmuştu ve artık bir ailesi mi vardı? Onun hakkında hiçbir bilgim yoktu. Bugün evimizden ayrılıyorduk o yüzden eve gittim. Kızlar toplanmaya başlamıştı bile. - Kızlar size bir şey söylemeliyim. (Lisa) - Ne oldu. (Jennie) - Üniversiteye gitmeye karar verdim. Ordan mezun olup profesyonel bir fotoğrafçı olmak istiyorum. (Lisa) - Wow. Bu harika bir şey. Ama Lisa şirketten ayrılamyı mı planlıyorsun? (Rose) - Evet. (Lisa) - Seni çok özleyeceğiz. (Jisoo) Topluca birbirimize sarıldık. Herkes bir anda ağlamaya başladı. - Eğer benimle haftada 1 iletişim kurmazsanız hepinizin saçını başını yolarım. (Jennie) Bir andan gülüp bir andan ağlıyorduk. - Kızlar sizinle geçirdiğim seneler çok güzel geçti. Teşekkür ederim. (Lisa) - Rica ederiz. (Jisoo) -Baksanıza acaba minik bir kafe mi açsam. Böyle her yerde evcil hayvanların dolaşabilceği bir kafe. Hem çok tatlı olur. (Rose) - İyi fikirmiş. Bende sana yardım ederim. (Jennie) Hep beraber toparlandık ve eve son bir defa bakıp oradan ayrıldık. Bu ev bizim neredeyse tüm hayatımızı geçirdiğimiz evdi. Ondan ayrılmak hepimizi biraz üzüyordu. - Kızlar benim gitmem lazım. Bugün yeni evime taşınıyorum. (Lisa) - Görüşürüz. (Toplu) Onların yanından ayrıldım. Kapının önünde taşıma şirketinin kamyoneti duruyordu. Görevlilerle beraber eşyaları yükledik ve yeni evime doğru yola çıktık. Evin önüne geldiğimizde evin biraz büyük olduğunu fark ettim. Ama bu kadar yıllık kariyerimizden sonra böyle bir evi hak ediyordum.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Eşyaları görevliler ile yerleştirdim ve evi düzene soktum. Yatağıma yattığımd kendimi bulutlarda gibi hissettim ki hemen uyudum. Sabah uyandım. Bugün üniversite hayatımın ilk günüydü ve çok heyecanlıydım. Hemen giyindim ve evden çıktım. Üniversiteye doğru yürüyordum. Sokaklar çok sessizdi ve boştu. O sırada evden biraz erken çıktığımı anladım. O bomboş sokakta yürürken önümden bir adam gelmeye başladı. Yanıma çok yakın geçti. Kokusu burnuma geldi. Ben bu kokuyu bir yerden tanıyordum. Arkamı döndüm. Adam yerinde durmuş boş boş dikiliyordu. - Pardon sizi bir yerden tanıyor muyum? Adam arkasını döndü. Aman tanrım bu oydu! - Seni bekleyeceğimi söylemiştim...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Son❤
Arkadaşlar bu bizim ilk kitabımızdı. Umarım beğenmişsinizdir. 2. Kitabımızı yazmaya başladık. Umarım 2. Kitabımızı da bu kitabımı sevdiğiniz gibi seversiniz. İsmi Orion. Sayfamıza girip kitabımıza ulaşabilirsiniz. Sonra görüşmek üzere.❤
