Gün geldi çattı. Bugün ilk iş günüm. Gözlerimi açtığım an yataktan fırladım. İçimde çok fazla enerji vardı. Resmen mutluluk bombası gibiydim. Yanımdaki saate baktım ve bir saniye SAAT 10'MU. BENİM İŞİM KAÇTA BAŞLIYORDU 11. Ayağa kalkıp koşarak hazırlanmaya gittim. Elime akşam hazırladığım kıyafetleri alıp çabucak giyindim. İlk günden geç kalmak hiç istemiyordum.
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
Aşağı inip mutfakta hizmetçilerin hazırladığı tostu hızlıca kapıp arabama doğru koşmaya başladım. Bir yandan da bağırıyordum. - GEÇ KALDIIIIM!
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
Arabaya binip son sürat gitmeye başladım. Bari şirket evime sadece 10 dk uzaklıktaydı. Şirkete geldim ve personele özel olan dışardaki otopark bölümüne park ettim. Dışarı çıktığımda herkes bana bakıyordu. Sanki dejavu yaşamış gibiydim. Binaya doğru yürürken yanımdan fısıltılar gelemeye başladı. -Arabaya baksana. -Oha. Yakıyor. -Bu kız kim? -Onu tanımıyor musunuz? O bizim yeni hukuk departmanının başkanı Lalisa Manoban. -Gerçekten mi? Bizim şirkette ilk defa genç bir müdür görüyorum. Bu konuşmalar beni baya güldürüyordu. Galiba hergün eşek gibi çalışıp yoga yapmak işe yaramıştı. Tabiii fiziğimizide iyi tutmamız gerekiyordu. İçari girdiğimde tam karşimda olan danışmaya doğru yürüdüm. -Pardon. Ben bu şirkette yeni çalışmaya başladım. Hukuk bürosu nerde acaba? (Lisa) -Bir saniye. LİSA?! (Jihyo) -Beni nereden tanıyorsunuz? (Lisa) -Benim Jihyo. Lisede aynı sınıftaydık. (Jihyo) -JİHYO!? Vay be seni görmeyeli yıllar oldu. Hayat nasıl gidiyor? (Lisa) -İyi işte. Pek bir heyecan yok. Bak şimdi işim var ama işten sonra kesinlikle beraber yemek yiyeceğiz. Söz mü? (Jihyo) -Söz. (Lisa) -Hah tamam. Bak şimdi hukuk departmanına şu yandaki asansörden çıkabilirsin. 30. kat. (Jihyo) -Teşekkürler. Görüşürüz. (Lisa) -Bir şey değil. (Jihyo) Ona el salladım ve asansöre binip 30. Kata doğru çıkmaya başladım.
Jihyo
Lisa gittikten sonra hemen bana söylenenleri yapmak için telefonu aldım ve CEO'nun ofisini aradım. -Hey Jungkook seninki geldi. Bak bana bir yemek borcun var söyliyim. (Jihyo) -Tamam tamam. Benden Daniel'e selam söyle. (Jungkook) -Başüstüne. (Jihyo)
Lisa
30. Kata geldiğimizde asansörden indim ve etrafa bakındım. Garip. Acaba hukuk bürosu neredeydi? Ben etrafa bakınırken aniden yanımda bir adam belirdi. -Siz Lalisa Manoban olmalısınız. (Görevli) -Evet benim. (Lisa) -Lütfen beni takip edin. (Görevli) Bir anda arkasını dönüp hızlı hızlı yürümeye başladı. Ona yetişebilmek için resmen koşuyordum. Sonra bir anda büyük bir kapının önünde durdu. Ani durmasıyla neredeyse görevliye çarpıcaktım. Ama kendime ani bir fren yaptırtabildim. -Buyrun içeri girin. CEO'muz sizinle özel olarak tanışmak istiyor. (Görevli) -Peki. Teşekkür ederim. (Lisa) Önümde edildikten sonra aniden kayboldu. Bende o kocaman kapının önünde durup bir iç çektim. Yani Lisa ilk günden şirketin CEO'suyla tanışacaksın. En kötü ne olabilir ki. O heyecanla kapıyı açıp içeri girdim. Karşıma tümüyle camla kaplı bir oda, duvarın kenarlarında bir sürü kitap olan raflar, tam ortada bir çalışma masası ve arkası dönük bir şekilde sandalyede oturan adam belirdi. -Merhaba ben yeni hukuk bürosunun müdürü Lalisa Manoban. Sizinle tanış... (Lisa) O sırada adam arkasını döndü. Bir saniye bu yüz. Hayır. OLAMAZ. BU O OLAMAZ. -Merhaba Lisa. Seni görmeyeli kaç sene geçti. Nasılsın? (Jungkook)
