Uyandığımda bir yatakta yatıyordum. Havada deterjan kokusu vardı. Ellerime baktım ve serum bağlandığını gördüm. Ben hastanedeydim. Ellerimi başıma götürdüm. Başım hala ağrıyordu. Bir saniye aklıma garip garip anılar geçmeye başladı. Bunlar Lisa ile olan anılarımdı. Herşey oturmaya başlamıştı. Lisa ile beraber iskeleden atlamamız, ona kolyeyi vermem ve kaza... KAZA GEÇİRMİŞTİM ve Lisa'ya kötü davranmıştım. Odaya daha dikkatli baktığımda. Aynı başımda uyuyan birini gördüm. Bu Tzuyu'ydu. Onun burda ne işi vardı. Ben tam yataktan kalkıcaktım ki o uyandı. - Jungkook uyanmışsın. İyimisin. Senin için çok endişelendim. (Tzuyu) - Ben iyiyim. Lisa nerde. (Jungkook) - Hey! Sevgilin olan kişi benim. Niye başka bir kızı istiyorsun şu an? - Bak Tzuyu yanlış bir anlaşılma olmuş ben seni... O sırada bir anda Tzuyu beni öptü.
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Bir an şok geçirdim ama bunu Lisa'ya yapamazdım. Onu ittirdim ve bağırmaya başladım. - SEN NE YAPIYORSUN!!! (Jungkook) - Artık herşeyi hatırlasan da o zaten seni kabul etmeyecek. (Tzuyu) Ne dediğini anlamaya çalışıyordum. Sonra kafama dank etti. LİSA. Arkamı döndüm ve kapıya baktım. Kapı açıktı ama kimse yoktu. Serumu canım çok acısada çekip attım. Off bu filmlerde daha az acıyordu ya. Kapıdan dışarı çıktım ve koşmaya başladım. Onu bulmam lazımdı. Bütün hastaneyi taramış olabilirim ama Lisa'yı bulamadım. Bu kız nereye kaybolmuştu ya. O sırada bir bildirim geldi. Lisa: Üzgünüm Jungkook. Daha fazla yapamıyacağım. Ben yurt dışına okumaya gidiyorum. Umarım gelecekte eski arkadaşlar olarak karşılaşırız. Elveda... Hayır! Hayır! Niye böyle şeyler söylüyordu ki. DUR! Anılarımı geri kazandığımı bilmiyordu. Onu aradım. Ama açmadı. Niye açmıyordu ki bu kız. Hayır! Onu terkedemem. O sırada yere yığıldım ve ağlamaya başladım. Beni böyle bırakamazdı...
Lisa
Peronları teker teker yürüyordum. Geçen gün bana gelen bir e-mail da Harvard Üniversitesine kabul olduğum yazılıyordu. Ama Jungkook var diye bunu kimseye anlatmamış ve e-mail a cevap vermemiştim. Ama geçen gün gördüğüm şeyle artık Jungkook'un tamamen elimden gittiğini anladım. Ona bu işkenceyi daha fazla yaşatamazdım. O yüzden şimdi buradan gidiyorum. Ama bekle beni Jungkook 5 yıl sonra tekrar buluşacağız. Elimdeki bileti görevliye gösterdim ve uçağa doğru yürümeye başladım. Arkamı döndüğümde 3 en yakın arkadaşım bana el sallıyordu.
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
