It All Started When I Met Him ll Choi Beomgyu ✔️

19

<\>

“I will kill you!” May panibagong tao na naman ang susugod sa kaniya, may hawak itong patalim at sigurado siyang kapag hindi siya iiwas ay mamamatay siya.

Hinawakan niya ang kamay nito pataas atsaka yun binali sanhi ng pagka-laglag ng kutsilyo mula sa kamay nito. Siniko niya ang sikmura nito at panibagong dugo na naman ang nag-mantsa sa damit niyang kanina lang ay malinis pa.

Napahiga ang lalaki sa sahig at siya naman ay dumiretso na sa paglalakad.  May suot siyang sumbrelo na nagtatakip sa mukha niya kaya hindi siya nakikilala ng mga taong sinusugod siya.

Nasa gate pa lamang ng palasyo si Beomgyu ngunit ilang tao na agad ang sinugod siya. Lahat ng yon ay pwersahan niyang itinumba para lang makapunta sa loob ng palasyo at makuha ang kailangan niya.

Merong tumayo na dalawang lalaki sa magkabilang gilid niya. Nakatutok ang dalawang baril ng mga ito at handa na siyang paputukan.

“Sino ka at bakit ka pumasok dito? Alam mo bang bawal ka dito?” Sabi ng isa sa kanila.

Napangisi nalang siya sa sinabi nito. “Of course I knew it. I am one of the prince' of this fvcking palace, idiot.” Pagkatapos niyang sabihin yon ay mabilis niyang kinuha ang baril sa tagiliran niya at mabilis na pinutukan ang dalawa bago pa siya maunahan ng mga ito.

Tinamaan ang dalawa sa tagiliran kaya nawalan sila ng malay. Siya naman ay naglakad na papasok sa palasyo at hindi na siya nagulat ng madaming armadong lalaki ang sumalubong sa kaniya. Pero hindi man lang siya kinabahan dahil alam niya, pagbilang niya ng sampu ay ubos na agad ang mga ito.

“One.” Bulong niya. May narinig siyang putok ng baril at tinamaan non ang nasa pinaka-gilid niya.

“Two.” Kumalat ang dugo sa sahig matapos matamaan ng kutsilyo sa tiyan ang isa sa mga armadong lalaki.

Naalarma ang iba kaya nilibot ng mga ito ang tingin nila sa buong paligid. Hanggang sa umabot ang bilang niya sa siyam, tanging isa nalang ang  natira sa sampung lalaki kanina.

Hinarap niya ito at nang magtama ang tingin nilang dalawa, otomatikong namutla ito.

“If you still want to live, run now for as fast as you can.” Bulong niya na agad nitong inatubili. Mabilis itong tumakbo at nawala sa paningin niya.

“Haay, parang kelan lang nung huli natin tong ginawa. Ang pagkakaiba lang ay mag-kaibang tao na ang inililigtas natin.” Bulong ni Yeonjun matapos lumabas sa pinagtataguan nito.

Sumunod na lumabas ang tatlo habang hawak-hawak ang kani-kanilang armas. Sila ang may kagagawan bg nangyari kanina. That's their 10 second strategy.

“Why did you let that guy ran?” Malamig ang tonong tanong sa kaniya ni Soobin.

“He will be just a waste of time, we can't kill him anyway and I want him to be our human messenger. By him, malalaman ng council na dumating na tayo.” Seryosong sagot niya dito.

“Binabalak ko pa naman siyang paglaruan.” Sabat ni Yeonjun na may bahid ng pagka-dismaya. “Pero sabagay, hindi ikaw ang pwedeng kumalaban sa kanila. You might not control your self, I know you very well, Beomgyu.”

Napa-aray ito ng batukan siya ni Kai. “Just shut up will you? Kahit kailan, kahit sa anong sitwasyon ang daldal mo.”

“Pa'nong daldal?” Bawi ni Yeonjun.