It All Started When I Met Him ll Choi Beomgyu ✔️

45

-Alam ko namang nauumay na kayo sa moment nina Beomgyu at Ghayle, pero pinagbibigyan ko lang sila. Hehe suri pu. Action muna tayo mga bEh, and wag kayong masiyadong mag-expect dahil hindi ko na kasalanan kapag na-disappoint ko kayo.

HEIDI GHAYLE QUIZON

Days had passed at wala akong ibang ginawa dito sa mansyon kundi ang mag-alala sa mga hakbang na ginagawa nila Beomgyu kasama si Dad.

Walang araw na hindi lumalakas ang kabog ng puso ko dahil natatakot ako. Natatakot ako sa pwedeng mangyari. Paano kung may masaktan sa kanila? Paano kung may hindi magandang mangyari? Paano kung may mapahamak? Ayokong isiping may mawawalan ng buhay ngunit may posibilidad na mangyari yun. Malakas ng council at marami silang kayang gawin.

Pumikit ako saka isinandal ang ulo sa upuang kinauupuan ko ngayon sa veranda. Kahit sa pag-tulog ay hindi ako mapakali, ilang gabi na akong walang maayos na tulog dahil sa pag-iisip at pagka-miss sa kaniya.

I miss him.

Tatlong linggo, ganon katagal na ako dito sa mansyon at ganon na din katagal simula noong makita ko siya at marinig ang boses niya. Sinubukan kong tawagan siya bawat araw pero hindi niya sinasagot. It made me worried even more. Like today, I tried to call him almost 50 times but like the other days, he's still not answering it.

Wala akong maalala na may nagawa akong masama sa kaniya nung umalis ako at wala naman kaming pinag-awayan. Hindi ko maintindihan kung bakit hindi niya man lang masagot kahit isa sa mga tawag ko o kaya replayan ang kahit isa man lang sa mga text ko. Hindi niya ba alam na may nag-aalala sa kaniya?

Choi Beomgyu, you're such a jerk. Screw you!

Tumulis ang nguso ko ngunit hindi ko alam kung bakit ako biglang natawa. Parang bigla ay hindi ko nakilala ang sarili ko. From a mean and bitch Ghayle, I've become a stupid girlfriend who is worrying to death because of his mafia prince boyfriend.

Nagbago na talaga ako. Kasalanan to lahat ng lalaking yon. Kung hindi ko lang siya niligtas mula sa mga bully sa school edi sana hindi naging ganito ang buhay ko. Ang dating ako na bully, na kung umirap ay kada-minuto, kung makasampal ay wagas, laging napapa-away at parang pariwara ang buhay.

Somehow I regretted meeting him kapag naaalala ko yung mga masasamang nangyari sa buhay ko simula noong makasama siya ngunit mas lamang ang pagpapasalamat ko.

Ang isang taong katulad niya na walang pakialam sa paligid niya, hambog, arogante, walang hiya, bastos, walang modo at parang walang puso ay nabigyan ng kulay ang akala ko dati ay masaya kong mundo. Hindi ko aakalaing sa sa pagdating niya ay gugulo ang nanahimik kong mundo. Natawa ulit ako.

Hindi man naging masaya ang karanasan ko marami naman akong natutunan. Hindi ako nagsisising nakilala ko ang TXT, medyo lang. Naramdaman ko talaga na isa akong prinsesa kapag kasama sila. They are always protecting me, being with them makes me feel safe. Lalo na si Beomgyu. I felt being a princess—no, scratch that, I felt being a queen whenever I'm with him. He treated me like a queen, his queen.

Muli ay napabuntong hininga ako. I miss his kisses, his hugs, his flattering words, the way he call me babe, I miss how he cuddle me, his stare, smile, his eyes, his soft and kissable lips and his mesmirizing brown eyes. I miss everything of him. Nakakainis! Bakit kasi hindi niya man lang ako tawagan o kaya i-text.