Ms. Chubby Nerd meet Mr. Mysterious Possessive (UNDER REVISION)

Chapter 61: Two of Us

Her POV

Maaga akong nagising. I took a shower and went down. Gising na silang lahat.

"Good morning" they greeted

"Morning" I said

"What happened to your hands?" Clovee asked ng makita ang benda sa aking kamay

"I broke the pitchel last night." I said at umupo na sa tabi ni Trexx

"Why didn't you tell me that mom called you?" Trexx said in low voice

"And why did you tell them about me?" I asked

"I was worried. And they have the right to know." He said. Ramdam ko ang lungkot sa mga salita niya. Huminga ako ng malalim bago nagsalita.

"But it's not that serious. I don't want them to be worried" I said and look at him. Magsasalita pa sana si Trexx ng makarinig kami ng bangkong natumba. Tumingin kami sa pinanggalingan at nakita ang walang ekspresyon na si Haven.

"What's wrong?" tanong ni Clovee kay Haven. Hindi sinagot ni Haven ang tanong at nakatingin lang siya sakin. Agad siyang umalis.

"Nangyare dun?" tanong ni Trexx at sumulyap sa akin. Nagkibit balikat ako bilang sagot.

"I think he's jealous" Cloud answered at halata ang pagpipigil ng tawa niya.

"Why?" inosenteng tanong pa ni Trexx

"Because your face are just inches away from each other?" sarcastic na tanong ni Starrvy. Trexx laughed as he hear that. Parang nage-enjoy pa si Trexx sa nangyayari.

"Don't mind him." I said to them. Nang maghapon ay naisipan nilang magtreasure hunt na pinangunahan ni Clovee at Rox. Si Clovee ang nag assign ng ka partner namin at malas nga naman. Partner ko si Haven.

Tumingin ako kay Trexx at humingi ng tulong ngunit tinawanan lang niya ako. Someone grab my arms and it was Haven.

"Where the hell are you taking me?" I asked annoyed

"Treasure hunting, obviously." he said sarcastically habang patuloy sa paglalakad. Ramfam ko ang biglang pagbilis ng tibok ng puso ko.

Pumiglas ako sa kanya at napatigil kaming dalawa. Inunahan ko syang maglakad at ramdam ko lang ay ang pagsunod niya. Tahimik lang kaming naglalakad. I kept on walking without glancing nor talking to him.

But why do I have this feeling that something was wrong.

"Looks like we got lost." he said

"What?" I asked. Tumigil kami at humarap ako sa kanya.

Madilim na ang paligid flashlight na lamang ang liwanag na aming nakikita. Kanina ko pa rin naririnig ang kulog, mukhang uulan pa ata.

"I thought you knew so I didn't bother telling you." he said calmly. I glared at him kahit 'di ko alam kung nakikita niya ito. Biglang kumulog at napatalon ako sa gulat. At ang bwiset na si Haven pinagtawanan lang niya ako.

Biglang bumuhos ang malakas na ulan. Agad akong hinila ni Haven. Magrereklamo pa sana ako ng magsalita siya.

"Let's find a shelter." he said. Wala na akong nagawa. Takbo lang kami ng takbo kahit basang basa na naman kami. Nang makahanap kami ng lumang kubo ay agad kaming pumasok. Malinis ang loob at tila mo'y may araw-araw naglilinis. Ngunit walang tao.

Naghanap si Haven ng telang maaari naming magamit pantuyo. Nang makakita ng tela ay agad kaming nagtuyo. Basang basa ang aming damit kaya ramdam na ramdam ko ang lamig. Binalot ko ang tela sa aking katawan at nakatingin lang kay Haven na nagtutuyo rin.

He's very handsome lalo na ngayong basa ang buhok niya. Kitang kita ang hubog nitong katawan dahil sa basang damit.

"Stop staring." he said. Agad akong umiwas ng tingin.

"I'm not staring" sambit ko at umiwas ng tingin. Nanginginig ang aking mga kamay. Muli akong tumingin sa kinatatayuan ni Haven at agad nagulat ng makita siyang naghuhubad ng pang itaas.

"What the hell are you doing?" I asked annoyed at saka umiwas ng tingin.

"I don't want to catch a cold." He said. Naramdaman ko ang paglapit niya.

"Aze." pagtawag niya at agad ko itong nilingon. Ang lapit ng mukha niya sakin. Napaatras ako.

"Here, changed your clothes" sambit niya sabay abot ng isang bestida. Agad ko itong tinanggap kahit di ko alam kung san niya nakuha. Inamoy ko ang damit at mabango naman.

"How can I change my clothes if you're here." I asked

"Don't worry you're not my type" he said and smirked I almost cursed at him. Tumalikod siya.

"Don't you dare turn your head here or else I'll kill you." I said

"I won't." he said and laughed. I begin to undress myself and immediately change my clothes. Nang matapos ay isinampay ko ang basa kong damit. The dress fits perfectly in my body.

"I'm finished." I said at doon lamang siya lumingon. Umiwas siya ng tingin ng makita ako. Why? Pangit ba? Hindi ko na lamang siya pinansin at naupo na lamang sa sahig. Ganun din ang kanyang ginawa.

Tahimik lang kaming dalawa. Ang ingay ng malakas na pagbagsak ng ulan lang ang aming naririnig.

"Aze" Haven called. I didn't answer.

"Why can't you forgive me?" he asked. Napatingin ako sa kanya at nakitang nakatingin lang siya sa labas.

"I just can't" I said at pumikit ng mariin bago muling nagmulat ng mata.

"Did I really hurt you that much?" he asked

"Yes." I immediately answered. Kalma. Isang salitang maide-describe ko sa paguusap naming dalawa ngayon.

"You know how I feel right?" he asked

"I know" I answered immediately

"Why can't you forgive me just like the others?" he asked

"It's because you are the one I trusted the most that I just can't accept that you betrayed me." I said. Kung ganun lang sana kadaling mawala yung sakit, matatanggap ko yung nangyari. Pero hanggang ngayon ramdam ko pa rin.

"Can we act like were okay?" he asked. Muli akong napatingin sa kanya. His eyes are hoping.

"Just for tonight" he continued. His eyes are begging. I can see the hope and sadness in it. It makes my heart melt pero ramdam ko rin yung sakit ng makita ko ang mga mata niya.

"Okay." I surrendered.

Just this once right?