ရီေပၚ အလုပ္သြားေန၍ ေရွာင္က်န႔္တစ္ေယာက္ အိမ္ထဲတြင္ အနားယူေနတုန္း က်င့္ေလးေရာက္လာေလသည္။
"ကိုကို....က်င့္ေလးတို႔ အျပင္အတူ သြားရေအာင္ေနာ္......"
"ျဖစ္ပါ့မလား?....ကိုကိုက သြားရင္ ....
က်င့္ေလး.......အေနွာင့္....."
"အာ!.....ကိုကိုကလည္း .....
ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး.......က်င့္ေလးတို႔ အတူတူသြားရေအာင္ေနာ္......."
"အင္း......"
.............................................................
က်င့္ေလး ေရွာင္က်န႔္၏လက္ေလးကို ကိုင္ရင္
ေလ်ွာက္သြားေနသည္မွာ ေနရာပင္ အေတာ္စံုေနၿပီး ျဖစ္ေလသည္။ေရွာင္က်န့္တစ္ေယာက္ ေနပူထဲတြင္
က်င့္ေလးလက္ကို ဆြဲ၍ လိုက္ေနရေသာေၾကာင့္ အေတာ္ပင္ေမာပန္းေနၿပီျဖစ္ေလသည္။
"ကိုကို.....အရမ္းေမာေနၿပီးလာ?.....
အဲ့တာဆို ကိုကို႔အတြက္ က်င့္ေလး အခ်ိဳရည္ သြားဝယ္ေပးမယ္......ဒီမွာခဏေစာင့္ေနေနာ္......"
က်င့္ေလးတစ္ေယာက္ အခ်ိဳရည္သြားဝယ္ေပးေနတုန္း......ေရွာင္က်န႔္အရိပ္တစ္ခုေအာက္တြင္ ထိုင္၍ေစာင့္ေနေလသည္။ေရွာင္က်န႔္ထိုင္ေနတုန္း
ပုခံုးေပၚသို႔ ေရတစ္စက္က်လာသျဖင့္ ....
ေရွာင္က်န႔္တစ္ေယာက္ အခ်ိန္အခါမဟုတ္ မိုးရြာေနသည္ဟုေတာင္ ေတြးလိုက္မိသည္။
က်င့္ေလးျပန္လာေတာ့.......
"ကိုကို ေမာေနတာလား?...
ေရာ့ ဒီမွာကိုကို႔အတြက္ မုန႔္ေရာ ဝယ္လာခဲ့တယ္....."
"အင္း......ဒါနဲ႔ က်င့္ေလးေရ ဒီေန့မိုးရြာမလားမသိဘူး....."
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ?...."
"ခုဏက မိုးရည္စက္ေလး ကိုကို႔ပုခံုးေပၚက်လာလို႔........."
"အား!.....ဘယ္ကရြာရမလဲ?....
ဒီေလာက္ ေနပူေနတာကို........"
"ဟုတ္လား?...."
"အယ္!!.....ကိုကို....
ဒီမွာ လူရုပ္တုေလး........
လွေနေရာပဲ....က်င့္ေလးတို႔ ဒီအရုပ္ေလးနဲ႔ ဓါတ္ပံုရိုက္ရေအာင္ေနာ္......."
.
.
"အင္း....ရၿပီ...."
"ကိုကိုတို႔ ျပန္က်ရေအာင္ေလ.....
ေနာက္က်ေနၿပီးထင္တယ္.........
ေတာ္ၾကာ လူလိမ္ေကာင္ ျပန္လာတာနဲ႔ တိုးေနဦးမယ္......"
YOU ARE READING
ခ်စ္ အတၲ ( Uni+ Zaw )
Fanfiction[Zawgyi] တစ္ခါတစ္ေလ.... ကိုယ္ရဲ ့ ဘဝက ဘယ္ေလာက္ပဲ ႏိွမ့္က်ပါေစ..... စစ္မွန္တဲ့ ေမတၲာေတာ့ ရိွခဲ့ျကတယ္မလား........ ခ်စ္တတ္လာတဲ့ လူတိုင္းက အတၲ ကိုယ္စီေတာ့ ရိွလာၾကတာပဲေလ........... ဒါဟာအျပစ္ဆိုလည္း.......ေက်ေက်နပ္နပ္လက္ခံလိုက္ပါ့မယ္...... [Unicode] တစ်ခါ...
