"ရီေပၚ!....
ဘယ္သြားၾကမလို႔လဲ?....."
"ခင္ဗ်ားအပူမပါဘူး !!..."
"အာ!.....အမ္းပါ
ဒါဆိုရင္လည္း ေစာေစာျပန္လာခဲ့ပါေနာ္.....
ညက်ရင္ ရီေပၚတို႔စားဖို႔ ကိုကိုဟင္းေတြခ်က္ထားမယ္......"
"မလိုဘူး...."
"ဘာလို႔လဲဟင္?.....ကိုကို႔လက္ရာ
မႀကိဳက္လို႔လား?.....ဒါဆိုရင္ ကိုကို သြားဝယ္....."
"မလိုပါဘူးဆို !!......
ဒီည ကိုကိုနဲ႔ ကလပ္ သြားမလို႔ ....ဒါေၾကာင့္
အိမ္မွာထမင္းျပန္ မစားေတာ့တာ ....."
"ဒါဆိုလည္း.....အိမ္ကို ေစာေစာျပန္လာေပးပါလားဟင္?...."
"က်စ္!!!....ေရွာင္က်န႔္
ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ကိုလိုက္ခ်ဳပ္ျခယ္မေနနဲ႔........
ရီးစားနဲ႔ ေပ်ာ္ခ်င္လို႔ ကလပ္သြားပါတယ္ဆိုမွ
အိမ္ကို ေစာေစာျပန္လာခိုင္းေနတယ္.....
ခင္ဗ်ား ရူးေနတာလား?!...ဒါမွမဟုတ္
ဦးေနွာက္မရိွတာလား....?!."ဟု ေျပာရင္း ေရွာင္က်န႔္၏ နားထင္ေလးအား ရီေပၚကလက္ညိုးေလးထိုးကာ စိတ္ပ်က္ေသာ ေလသံျဖင့္ ေျပာလိုက္ေလသည္။
ထို႔ေနာက္ မ်က္ရည္မ်ားေဝ့သီလာေသာ ေရွာင္က်န႔္၏ မ်က္ဝန္းမ်ားအား ေက်ာခိုင္း၍ အိမ္ျပင္သို႔ လွၫ့္ထြက္လာခဲ့ေလသည္။
* နာက်င္တယ္ !.....ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့သူက ကိုယ့္ေၾကာင့္ ငိုေနတာကို ျမင္ရတဲ့အခါ......
ႏွလံုးသားက အရမ္းနာက်င္ရတယ္..........
ဒါေပမဲ့ ....ကိုကို...ကြၽန္ေတာ့္ကို အခ်ိန္ခဏေလးေတာ့ ေစာင့္ေပးမယ္ မလားဟင္?......ကြၽန္ေတာ္ ကံၾကမၼာကို ယံုၾကည္ၿပီး ကိုကို႔နားမွာေနဖို႔ သတၲိမရိွေသးလို႔ပါ.....*
*ကိုယ့္ကို မထားခဲ့ပါနဲ႔ ရီေပၚ......
တစ္ခ်ိန္က အခ်စ္ကိုေသခ်ာ နားမလည္ေသးလို႔
ရီေပၚရဲ့ အခ်စ္ကို ပ်က္ရယ္ျပဳခဲ့တယ္.....
ရီေပၚရဲ့ စကားမ်ားကို ဝတ္ေက်တန္ေက် သေဘာျဖင့္သာ နားေထာင္ခဲ့တယ္.....
အခုေတာ့ ကိုယ္ဝဋ္လည္ေနၿပီ ထင္ပါရဲ့......
"ကိုကိုသာ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝမွာ မရိွေတာ့ရင္
ကြၽန္ေတာ္ ရူးသြားလိမ့္မယ္" ဆိုတဲ့ အဲ့ဒီစကားေလးကို
အစက ေပါ့ေပါ့ေလးေတြးခဲ့ေပမဲ့ တစ္ကယ္ခံစားရတဲ့အခါ ရင္ဘတ္ထဲမွာ
အသက္ရႈရခက္ၿပီး မြန္းၾကပ္လာခဲ့တယ္ ....
YOU ARE READING
ခ်စ္ အတၲ ( Uni+ Zaw )
Fanfiction[Zawgyi] တစ္ခါတစ္ေလ.... ကိုယ္ရဲ ့ ဘဝက ဘယ္ေလာက္ပဲ ႏိွမ့္က်ပါေစ..... စစ္မွန္တဲ့ ေမတၲာေတာ့ ရိွခဲ့ျကတယ္မလား........ ခ်စ္တတ္လာတဲ့ လူတိုင္းက အတၲ ကိုယ္စီေတာ့ ရိွလာၾကတာပဲေလ........... ဒါဟာအျပစ္ဆိုလည္း.......ေက်ေက်နပ္နပ္လက္ခံလိုက္ပါ့မယ္...... [Unicode] တစ်ခါ...
