"ရီေပၚ!......ကိုကို ေတာင္းပန္ပါတယ္.....
ကိုကို႔ကို ခြင့္လႊတ္ပါေနာ္......."
ေရွာင္က်န႔္တစ္ေယာက္ ရီေဝေသာမ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ ရီေပၚ ၏ ပုခံုးေလးအား
ဆုပ္ကိုင္၍ ေတာင္းပန္ေနေလသည္။
သို႔ေသာ္ ရီေပၚက မိမိပုခံုးကို ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ
ေရွာင္က်န႔္၏လက္နွစ္ဖက္အား ဖယ္ရွားလိုက္ၿပီး...
ေရွာင္က်န႔္၏မ်က္ဝန္းမ်ားအား ရီေပၚမွင္ေသေသျဖင့္ ျပန္ၾကၫ့္၍.......
"ရပါတယ္.....ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး...."
ေျပာရင္းမ်က္ရည္မ်ား
ရစ္သီလာေသာမ်က္ဝန္းကို
ေရွာင္က်န့္အားမျမင္ေစရန္ ရီေပၚတစ္ဖက္သို႔လွၫ့္လိုက္ေလသည္။
"ရီေပၚ.......ကိုကို တို႔ စကားေျပာ......."
"ကိုကို ပင္ပန္းလာၿပီေပါ့......
နားလိုက္ပါဦး......ကြၽန္ေတာ္လည္း ပင္ပန္းေနၿပီးမို႔
သြားနားလိုက္ဦးမယ္ေနာ္....." ဟု ေျပာရင္း
ရီေပၚ အခန္းထဲသို႔ ဝင္သြားလိုက္ေလသည္။
ရီေပၚဘာမွမျဖစ္ဘူးလို႔သာ ေျပာေနေပမဲ့ .....
ရင္ထဲမွာေတာ့ အေတာ္ပင္ကမ႓ာပ်က္ေနၿပီး ျဖစ္သည္။စိတ္ထဲတြင္လည္း မေတာ္လို႔မ်ား
တစ္ခုခုလြဲေခ်ာ္သြားရင္ဆိုတဲ့ ရီေပၚ၏စိုးရိမ္စိတ္မ်ားက ရီေပၚကို အသက္ရွူရ ခက္ေစသည္။
ရီေပၚအခန္းတံခါးေလးအားပိတ္ၿပီး ညကအျဖစ္အပ်က္မ်ား ေမ့လိုေမ့ျငား
အခန္းထဲက ေရပန္းေအာက္တြင္ ထိုင္ေနမိေလသည္။သို့ေသာ္
အေတြးမ်ားက မေမ့ေပ်ာက္သြားပဲ
ရီေပၚသာ ေရပန္းေအာက္တြင္ မ်က္လံုးမ်ား
မိွတ္သြားခဲ့ေလသည္။
.............................................
မေန့ညက .............
ရီေပၚ ေၾကာက္ေနေသာ္လည္း....အခန္းထဲကို ထိုလူႀကီးျပန္ဝင္လာမွာ စိုးတာေၾကာင့္....
ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ က်ေနေသာ အက်ီအၿပဲေလးကို အျမန္ဝတ္ဆင္၍ အခန္းအျပင္သို႔ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။ အခန္းအျပင္သို႔ ေရာက္ၿပီး ေျခလွမ္းႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ေလ်ွာက္ၿပီးေသာ အခါတြင္ မိမိရိွရာေနရာသို႔ျပန္လာေနေသာ ထိုလူႀကီးကို ေတြ ့လိုက္ရသျဖင့္
ရီေပၚ နီးစပ္ရာ အခန္းတစ္ခန္းထဲသို႔ အျမန္ေျပးဝင္လိုက္ေလသည္။
YOU ARE READING
ခ်စ္ အတၲ ( Uni+ Zaw )
Fanfiction[Zawgyi] တစ္ခါတစ္ေလ.... ကိုယ္ရဲ ့ ဘဝက ဘယ္ေလာက္ပဲ ႏိွမ့္က်ပါေစ..... စစ္မွန္တဲ့ ေမတၲာေတာ့ ရိွခဲ့ျကတယ္မလား........ ခ်စ္တတ္လာတဲ့ လူတိုင္းက အတၲ ကိုယ္စီေတာ့ ရိွလာၾကတာပဲေလ........... ဒါဟာအျပစ္ဆိုလည္း.......ေက်ေက်နပ္နပ္လက္ခံလိုက္ပါ့မယ္...... [Unicode] တစ်ခါ...
