က်ြန္ေတာ္ ဒီရက္ပိုင္း ကို႔ကို႔ရဲ့ေရာဂါအေျခအေနကို
အရင္ကထက္ ပိုသတိထားမိလာတယ္......
အရင္က ကိစၥတစ္ခုကို ေလးငါးရက္ေလာက္အထိ မွတ္ထားႏိုင္တဲ့ ကိုကိုကဟာ အခုရက္ပိုင္း မွတ္မိႏိုင္တဲ့ မွတ္ဉာဏ္အား အားနည္းလာခဲ့တယ္.........
တစ္ခါတစ္ရံ ကိုကိုက ေခါင္းအရမ္းကိုက္တယ္လို႔ ေျပာတယ္.....
ဒါေၾကာင့္ ဆရာဝန္ဆီသြားျပေတာ့လည္း ေရာဂါရင့္လာေသာေၾကာင့္ဟု ဆို၍အရင္က ထက္ပိုဂရုစိုက္ေပးရန္သာ မွာၾကားခဲ့သည္။
"ကိုကို ! ......
ေခါင္းေတြကိုက္ေနေသးလားဟင္?...."
"ဟင္အင္း မကိုက္ေတာ့ဘူး...."
"အင္းပါ.....ဒါနဲ႔ ကိုကိုေဆးေသာက္ဖို႔ အစားစားရမယ္ေနာ္ ......
ကိုကို ဘာစားခ်င္လဲ?...ေျပာေလ ကြၽန္ေတာ္ခ်က္ေကြၽးမယ္......"
"ဟင္အင္း.....မစားခ်င္ဘူး....
အျပင္သြားလည္ ခ်င္တယ္......
သြားၾကရေအာင္ေနာ္..."
"ကိုကိုကလည္း အျပင္မွာ ေလစိမ္းေတြ တိုက္ေနတယ္....အျပင္ထြက္ရင္ ကိုကိုဖ်ားမွာေပါ့...."
"ဟင္အင္း.....မဖ်ားပါဘူး....
ဖ်ားလည္း ဘာျဖစ္လဲ?.......
ကိုကို႔ကို ဂရုစိုက္မဲ့သူ ရီေပၚတစ္ေယာက္လံုး ရိွေနတာပဲဟာ......ဒါေၾကာင့္ အျပင္သြားလည္ၾကရေအာင္ေနာ္ ကိုကိုအိမ္မွာပဲေနရတာ ပ်င္းလာၿပီး......
အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကိုကို ရီေပၚနဲ႔ အျပင္ေလ်ွာက္လည္ခ်င္တယ္.....သြားလည္ၾကမယ္ေနာ္....ေနာ္!....ေနာ္!...." ဟုဆိုကာ ရီေပၚအက်ီစေလးအား လက္ေခ်ာင္းေလးျဖင့္ အသာဆြဲကာ ခြၽဲေနေသာေရွာင္က်န႔္ေၾကာင့္......
ရီေပၚတစ္ေယာက္ ျငင္းရန္အင္အားတို႔ မရိွေတာ့ေခ်။
"ဟုတ္ပါၿပီး......ဒါဆိုလည္း အစားစားၿပီးမွ အျပင္သြားၾကတာေပါ့.....ဟုတ္ၿပီးလား?...."
"အင္း..."ဟုဆိုကာ ကေလးတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔
အျပစ္ကင္းစြာ ၿပံဳးျပေနေသာ ေရွာင္က်န႔္ကို ၾကၫ့္ရင္း ရီေပၚတစ္ေယာက္ အခ်စ္ပိုမိေလသည္။
*ကိုကို႔ကို မခြဲႏိုင္ဘူး.....*
.....................................................
"ရီေပၚ !....အက်ီက အရမ္းႀကီးၿပီး အရမ္းထူးေနတယ္ေရာ.....
အျပင္မွာ အဲ့ေလာက္ေတာင္ ေအးလို႔လားဟင္?....."
YOU ARE READING
ခ်စ္ အတၲ ( Uni+ Zaw )
Fanfiction[Zawgyi] တစ္ခါတစ္ေလ.... ကိုယ္ရဲ ့ ဘဝက ဘယ္ေလာက္ပဲ ႏိွမ့္က်ပါေစ..... စစ္မွန္တဲ့ ေမတၲာေတာ့ ရိွခဲ့ျကတယ္မလား........ ခ်စ္တတ္လာတဲ့ လူတိုင္းက အတၲ ကိုယ္စီေတာ့ ရိွလာၾကတာပဲေလ........... ဒါဟာအျပစ္ဆိုလည္း.......ေက်ေက်နပ္နပ္လက္ခံလိုက္ပါ့မယ္...... [Unicode] တစ်ခါ...
