ေႁခြ (ခြွေ) (Completed)

part 42(z+u)

Part 42

ညိဳမဲအုပ္စိုင္းေနေသာ ေကာင္းကင္ႀကီးမွ အ႐ွိန္အဟုန္ျပင္းစြာ က်ဆင္းေနေသာ မိုးေရေပါက္တုိ႔ကို ေဖာက္ထြင္းျမင္ေနရသည့္ အၾကည္ေရာင္မွန္သားျပင္မွတစ္ဆင့္လမ္းမွထပ္သို႔ မင္းခန္႔ေခ်ာေငးၾကည့္လ်က္ရွိသည္။ထို့ေနာက္ ကြၽန္းေရာင္ခုံအဝိုင္းေလးတြင္ တင္ထားေသာ ေငြမ်ွင္ေရာင္အေငြ႔မ်ား ပ်ံ႕လႊင့္ေနသည့္ ေကာ္ဖီခြက္ကိုယူကာ ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ ေတ့၍လ်ွာဖ်ားျဖင့္ အရသာခံလိုက္သည္။ခ်ိဳဆိမ့္ဆိမ့္ေကာ္ဖီအရသာသည္ ပူေႏြးသည့္အ႐ွိန္ႏွင့္အတူ လည္ေခ်ာင္းထဲသို႔ စီးဝင္သြားသည္။ အၿငိဳးျဖင့္သည္းႀကီးမဲႀကီးရြာခ်ေနေသာ မိုးကိုၾကည့္ကာ မင္းခန္႔ေခ်ာ ဆိုင္တံခါးဝသို႔ လည္တဆန္႔ဆန္႔ျဖင့္ လွမ္းလွမ္းၾကည့္ေနမိသည္။ဒီေန႔က်မွ မိုးကလည္း သည္းလိုက္တာ..ဟုအံႀကိတ္ေရရြတ္လိုက္ရင္း လက္၌ ပတ္ထားသည့္ နာရီကိုၾကည့္ေတာ့ အခ်ိန္က ညေန၅:၁၅မိနစ္သို႔ၫႊန္ေနသည္။ အင္း.....ခ်ိန္းထားတာထက္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေနာက္က်ေနၿပီ ။ လက္မွ  နာရီကိုၾကည့္လိုက္ သည္းထန္စြာရြာေနသည့္ မိုးကိုၾကည့္လိုက္ ၊ၿပီး ေနာက္....ဆိုင္းတံခါးဝကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ႏွင့္ မင္းခန္႔ေခ်ာ အေတာ္ပင္ၿဗာမ်ားေနသည္။ မနက္က မွိဳင္းရိပ္ထင္က ဖုန္းဆက္၍ ေႁခြက သူနဲ႔ ညေနေတြ႔မည္ဟု တစ္ဆင့္ေျပာခိုင္းသည္တဲ့......မင္းခန္႔ေခ်ာ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ထခုန္မတတ္ပါပဲ ။အခ်ိန္နဲ႔ေနရာကို သူပဲေရြးၿပီး ညေန ေလးနာရီေလာက္ကတည္းက ဒီဆိုင္ေလးမွာ ႀကိဳေရာက္ေနခဲ့တာ.....သူထြက္လာတာေစာေနမွန္းသိေပမယ့္ ေတြ႔ခ်င္သည့္စိတ္က ေဆာ္ျသေနေတာ့ စိတ္လႈပ္႐ွား ေပ်ာ္ရႊင္ေနသည္။ ေႁခြမေသဘူးဆိုတာ ေသခ်ာသြားသည္ကသူ႔အား အတိုင္းမသိေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုေပး၍  ႏွစ္ေတြအရမ္းၾကာမွ ကိုယ္ခ်စ္ရသူႏွင့္ ျပန္ေတြ႔ရမည္က သူ႔အား စိတ္လႈပ္႐ွားမႈကိုေပးသည္။

"ခြၽွင္....ခြၽွင္!!"

ဤသို႔ေစာင့္ေမ်ွာ္ေနရင္း ဆိုင္တံခါးဝမွ လူဝင္လာသည့္ ေခါင္းေလာင္းသံကို ၾကားရသည္ႏွင့္ ဆိုင္အျပင္ဘက္သို႔ေငးေနသည့္ မင္းခန္႔ေခ်ာအၾကည့္မ်ားသည္ တံခါးဝသို႔ ႐ုတ္ခ်ည္းေရာက္႐ွိသြား၏။