Mated | Slow Update

Chapter 12

Mated
By EyefulAiry

— Chapter 12 —

"....I love you, goodnight."

"....I love you, goodnight."

"....I love you, goodnight."

"....I love you, goodnight."

"....I love you, goodnight."

Nagtalukbong na ako ng unan sa pag-asa na titigil na sa kakaulit na pagplay sa utak ko ng mga sinabi ni Alaric.

Hindi ako mapakali at hindi ko mawari kung anong itutugon ko don o dapat pa bang tugunan? I can't even sleep! It's past 12midnight and I'm still awake. Sa tuwing pumipikit kasi ako ay mukha nya ang nakikita ko habang binabanggit ang mga huling salita na ibinulong nya—ang weird lang kasi hindi ko naman kita ang mukha nya ng mga sandali na sinabi nya yun.

Teka Rayne.....those are just words. A sentence that indicates some words that express feeling towards another—wait what!?

Bumangon ako at saka pumunta sa CR para basain ang mukha ko. I need to sleep. I have class tomorrow and I have to forget about that.

Pero ano na lang ang gagawin ko kapag sinundo nya ako? I shake my head. Why am I thinking this way?

I know Alaric and I have some kind of relationship that we can call 'not friendship but more than friendship'

Mate.

That's what I am. And those words are just words. Wag ko na lang isipin pa. Bahala na. Gusto ko na talaga matulog.

And I ended up sleeping but waking up na hindi mapakali. It's like I'm thinking of a way or reason para hindi kami magkasama ngayong araw. Just today. Para kasi akong naiilang na ewan na hindi mapakali na nahihiya? Aaahhh!! What is this??

"What's wrong with you?" Shivers travels through my whole body as fast as lightning.

Nilingon ko sya with an awkward smile. "Hehe, w-wala....andyan ka na pala..." Bakit ba hindi ko sya napapansin kapag nandyan na sya!?

He raised an eyebrow at me looking at me in suspicious way. "What's wrong wit—".

"Walaaa. T-tara na dali." Aligaga na akong tumakbo palabas ng bahay at sumakay sa sasakyan nyang bukas. Di ko alam kung bakit ko ginawa yun—basta sinabi ng katawan ko...takbo.

Nang makarating sa room—tulad kahapon ay hindi na naman ako kinikibo ng mga kaklase ko. Hindi na rin ako nagbakasakali na kausapin si Lily since hindi man lang nya ako tinitingnan.

Lunch came, si Alaric ang kasama ko. Gaya ng ginawa nya kahapon ay ginawa nya akong 'lunch' at saka ako pakakainin sa cafeteria.

Pagbalik ko ng classroom nahuli kong nakatingin sakin si Lily at agad ring binawi ng mapansin na nakatingin ako sa kanya. I want some time alone to think things straight pero hindi naman ata ako loner na tao. Napansin ko na yon sa sarili ko.

I pouted out of nowhere. At since wala akong kausap at nagkaroon ako ng pagkakataong mag-isip....marami ang tanong na pumasok sa isip ko.

Una, ba't walang pictures ang mom and dad ko.

Pangalawa, does I have any relatives?

Pangatlo, ano reason ng accident ko?

Pang-apat, kelan ang birthday ko? Dito talaga ako windang eh!