Mated | Slow Update

Chapter 24

Mated
By EyefulAiry

— Chapter 24 —

"Anong ginagawa natin dito? Wala ka bang gagawin? Hindi ka ba hahanapin ng council? Wala ka bang trabaho ngayon bilang King? Baka kailangan ka ni—" He hushed me with his lips.

Napatitig tuloy ako sa kaniya with my cheeks blushing.

"No one will bother us here. For now this whole time is for you and me only. My whole time is yours." Inilingkis nya ang mga kamay sa bewang ko saka sya tumingin sa napakagandang tanawin.

A breathtaking view.

"I've been away for a whole fucking week." After inhaling the fresh air he looks at me and smiled. "I miss you."

Parang bumagal sa mga mata ko ang naging gawi ng ngiti nya. Just like the view kung nasaan kami. Ang mga ngiti nya ay masasabi ko ring... breathtaking.

Iyon siguro ang pinakapaborito ko sa kaniya. Ang pagngiti nya. Palagi syang seryoso at kung ngumiti man ay hindi abot sa mga mata. Kumbaga mga ngiti na parang wala. Ngiti lang. Smirk or kung minsan pagyayabang na ngiti. Kaya sa tuwing ngumingiti sya ng ganito para bang gusto kong hawakan ang mukha nya at i-preserve.

"Breathtaking...." saad nya habang napapatango. "So that's what you call it when I smile?" Ibinalik nya ang tingin sakin at mas ngumiti ng pagkalapad lapad.

Nanlaki ang mga mata ko. Hinawakan ko ang kamay nya at ikiniskis ang palad ko. Itinapat ko pa ang mukha ko sa dibdib nya para amuyin ang amoy nya.

'It's me.' he said in my mind as I heard him chuckle.

Nanliit ang mga mata ko sa kaniya. "May sakit ka ba? You never grinned before." Bakas na bakas talaga ang pagdududa ko.

"I maybe....never grinned before. But that doesn't mean that I can never grin." He looks at me as if nagyayabang. "Infact... whatever I do to my face I know how breathtaking I am." Napaatras ang ulo ko ng akma syang hahangkab.

At hinangkab nga nya ang mukha ko. Buti na lang naiiwas ko ang mukha ko kundi mahahangkab nya ang ilong ko.

What's wrong with him?

"Let's go." Aniya nya bigla at kinuha ang kamay ko.

I scanned the whole area.

"Deja vu. Parang nakita ko na tong lugar na to—ah! Yung painting!" Napatingin sya sakin.

"Yung painting don sa may hall paglabas ng kwarto mo! Ayun!" Itinuro ko ang kabilang side ng lake. "Kung tatayo ka sa banda ron ay parang nakatingin na rin ako sa painting....sino pala nagpaint non?" Tanong ko sa kaniya.

Kamangha mangha. Kasi halata sa painting na luma na ito at matagal na ang painting. Kumbaga parang panahon pa nung bata pa si Alaric. Siguro mga 80 years ago?

"Are you saying that I'm old?" Bumilog ang mga mata ko at parang kinakalawang ang leeg ko ng mapalingon sa kaniya.

Nakita ko ang mga mata nyang parang nagliliyab. Napalunok ako. May kakaibang awra sya. Naku po.

"H-hehe. H-hindi naman sa ganon.....hindi naman halata eh." Tinapik ko pa ang pisngi nya pero agad ko ring narinig ang ngipin nyang nagbanggaan.

"I'm never aging. I'll never get old. Im young, mahal. Still young." Aniya

Tumango ako sa kaniya at umiwas ng tingin. Take note Rayne. Bata pa raw sya. At hindi pa matanda. Kahit ilang daang taon na syang nabubuhay.