KNIGHTS I-2: Demon's Destruction (Froze Knights)

Chapter 24

Arrow

Matiyagang naghihintay ako sa loob ng kwarto habang hinihintay ang tawag ni mommy sa akin. Kauuwi ko lang dahil Linggo ngayon, inaasahan ko na nandito sila mommy at daddy pero umalis na naman daw sila.

Mahigpit kong hinawakan ang cellphone habang nakanguso. I really miss them, lately they're always with their business partners kaya hindi ko na sila nakakasama. Ayoko namang magtampo dahil hindi ko kayang gawin 'yon.

"Ma'am Arrow?" May kumatok sa pintuan at narinig ko rin ang boses ng isa sa mga katulong namin.

Nakangiting binuksan ko ang pintuan. "Hi po, bakit po?"

"Pinapasabi po ng mommy Victoria ninyo na matulog na raw po kayo at huwag na silang hintayin." Napatungo ako sa sinabi nito. 

"Maraming salamat po, magpahinga na rin po kayo," I told her. Tumungo naman ito bago maglakad papaalis.

Sinarado ko na ang pintuan nang mawala na siya sa paningin ko. Malungkot na bumalik ako papunta sa kama ko at umupo. I won't see them again.

Kinuha ko ang remote sa tabi ng kama ko at pinatay na ang mga ilaw, humiga ako sa kama at nagtalukbong ng kumot para piliting makatulog. 

Ilang minuto na akong nakapikit pero hindi pa rin ako makatulog, kahit anong gawin kong pagpilit sa sarili ko ay hindi ako dinadapuan ng antok. Maybe I miss daddy and mommy so much, they used to tell me stories before sleeping.

Napatigil ako sa pag-iisip nang makarinig ng mahinang tunog mula sa glass door ng veranda ko. Dahan-dahan kong inalis ang kumot sa akin para tingnan kung anong dahilan ng tunog na 'yon. 

Pero wala naman akong nakita na kahit ano, mula sa liwanag galing sa labas ay malaya kong nakita ang glass door. Ibabalik ko na sana ang kumot nang makaramdam ako nang kakaiba sa likuran ko.

Nanginginig na hinawakan ko nang mahigpit ang kumot dahil sa takot na nararamdaman. I'm very sure that I can feel someone behind me!

"Ah!" Napasigaw ako nang bigla ako nitong hablutin at sakalin. I gasped because of how tight this person's grip is. 

Sobrang lakas niya dahil nagawa niya akong maiangat habang sakal-sakal niya. Ginalaw-galaw ko ang mga paa ko para humanap ng puwedeng maapakan pero nakalutang talaga ako sa ere.

Sa sobrang dilim ay hindi ko magawang makita ang itsura ng taong sumasakal sa akin, hindi ako makalaban sa sobrang takot na nararamdaman ko, Am I going to die?

"Kill him, Arrow. Kill him!"

Hindi ko alam kung saan nanggaling ang boses na 'yon, pero parang biglang may nagtulak sa akin na labanan ang taong ito.

Buong puwersa ko siyang sinipa sa tiyan, dahil doon ay nabitawan niya ako mula sa pagkakasakal. Hindi pa siya nakakatayo ay hinila ko agad ang lamp sa side table ko at pinukpok iyon sa ulo niya.

Dumilim ang paningin ko dahil sa pagtatangka niya sa akin. How dare him hurt me like I am his dummy? I'll surely kill him.

He was about to run away when I grabbed his hair to stop him. "How dare you run after doing that stunt, you ass hole? Tapusin mo ang sinimulan mo!"

Buong lakas ko siyang tinulak sa sahig at muling hinampas ng lamp sa mukha. I heard how he groaned, maybe because of pain, and I like that. 

"No! Please stop!" pagmamakaawa nito pero kahit ni katiting na awa ay wala akong naramdaman.

"Kill him, Arrow, he tried to hurt you."

Hinila ko ang wire ng lamp at pinulupot iyon sa leeg niya, mahigpit ko siyang sinakal gamit ang wire at ngumisi. "Whoever you are, you really think you can get out from this room, alive?"

Mas diniinan ko pa ang pagkakasakal sa kaniya habang pinapakinggan ang pag-igik niya, pilit siyang nanlalaban kaya mas dinidiinan ko pa. This guy doesn't deserve to live longer, he'll try to hurt me again and I won't let that.

"P-Please... L-Let me l-live," he pleaded.

Sa sinabi niyang iyon ay tuluyan na akong natauhan. Napasigaw ako bago tanggalin ang wire na nakapulupot sa leeg niya, nanginginig na lumayo ako mula sa lalaking iyon.

"I'm s-sorry! H-Hindi ko sinasadya," paghingi ko ng tawad dito.

Hindi siya sumagot, sa halip ay nagmamadali siyang tumayo at nagtungo sa glass door ng veranda. He jumped off from the veranda and that made me calm.

Bumukas ang pintuan ng kwarto ko at humahangos na pumasok doon si mommy, she turned on the lights and gasp when she saw me lying on the floor. "Arrow! Oh gosh, my baby! What happened?"

Umiyak ako sa balikat ni mommy nang yakapin niya ako nang mahigpit. I'm still trembling in fear and I felt so sorry for the guy. I almost killed him!

"Hush, my daughter, tell me what happened. Why are you crying? At bakit ang gulo sa loob ng kwarto mo?" nag-aalalang tanong ni mommy habang pinupunasan ang mga luha ko.

I sobbed. "M-Mommy, someone entered my room and he t-tried to kill me. S-Sobra po akong natakot mommy, sobra po akong natakot," nanginginig na pagsalaysay ko.

She hugged me even tighter. "Where the hell is he? Bakit tumakbo siya?" 

Lumingon ako sa veranda na pinagtalunan ng lalaki kanina. I want to be honest with my mom kaya hindi ako puwedeng magsinungaling sa kaniya.

"I almost killed him, mommy. M-Muntik ko na po siyang mapatay, I am so s-scared a while ago kaya ko po nagawa 'yon. I'm sorry if I became a bad girl a while ago, mommy, forgive me, forgive me," umiiyak na saad ko.

Saglit pang natulala si mommy bago ako halikan sa buhok. Humilig ako sa dibdib ni mommy habang yakap-yakap niya ako. Hinagod ni mommy ang likod ko para subukan akong patahanin, but I'm still sorry for that guy.

"You just fought back, in order to protect yourself, honey. Kaya huwag kang mag-sorry, okay? Don't be sorry for that guy, dahil kung hindi ka nanlaban ay ikaw ang mapapahamak," she said while carressing my hair.

Lihim akong ngumisi habang nakahilig kay mommy. Well, she's right, why would I feel sorry for him when he deserves to die anyway? I shouldn't be saying sorry. Kapag bumalik pa siya ay tutuluyan ko na talaga siyang patayin.

Para akong ginanahan sa iniisip ko, he'll say goodbye to this world if ever he came back again. I'll rip his neck and throw his head outside my window, 'saka ko itatapon ang katawan niya sa ilog para turuan siya ng leksyon. It's gonna be exciting.