KNIGHTS I-2: Demon's Destruction (Froze Knights)

Chapter 37

Arrow

Para akong lantang halaman na naglalakad patungo sa taong puwedeng makatulong sa akin.

Hanggang ngayon ay pilit ko pa ring hinahanap ang dahilan kung bakit galit na galit sa akin si Saiko.

She told me that Juana likes me, at 'yon ang mas lalong magpapagulo sa isipan ko.

Juana is a gay, how come that he likes me?

Pinilig ko ang ulo ko nang makarating na ako sa bahay ni Froze sa likod ng University.

Handa na sana akong kumatok nang makarinig ng boses mula sa kung saan.

Inihakbang ko ang mga paa para malaman kung kanino nanggagaling ang dalawang boses na nag-uusap.

Napangiti ako nang makita ang taong hinahanap ko. "Froze," nakangiting bulong ko.

I was about to talk to him pero mabilis din akong nagtago sa pader nang makitang may kausap pala siya.

It's Hero.

Dahan-dahan akong sumilip para malaman kung ano ang pinag-uusapan nila.

Alam kong tinuruan ako nila mommy at daddy na huwag makikinig sa usapan ng iba, pero seryoso ang mukha ni Froze kaya nag-aalala ako.

"What kind of job did he offered you this time, Hero?" Froze asked.

Kitang-kita ko ang kaba sa mukha ni Hero habang nakayuko.

"H-He told me to protect the princess at all cost, Froze," sagot ni Hero.

Humalakhak si Froze na nagbigay ng kilabot sa katawan ko. Bakit sobrang seryoso nilang mag-usap?

"Yet you didn't say a word when I asked you back then. What's wrong, Hero? You're on his side now?" sarkastiko ang boses na tanong ni Froze rito.

"It's not like that, Froze. Hindi niya alam na ikaw ang may-ari ng universiry na 'to. I lied and tell him that the owner is your other brother, and he won't care. Kaya nang malaman niya na dito ako pumapasok, he immediately told Victoria to transfer the princess here," mahabang litanya ni Hero.

Napatigil ako sandali. Did I just heard my mom's name? Pero marami namang Victoria sa mundo at hindi ko rin naman alam kung ano ang pinag-uusapan nila.

"You should have told me first, Hero. Hindi 'yung malalaman ko ngayon na palihim mong pinagmamasdan mula sa malayo ang sa akin. She's mine, Hero. You knew that from the very start but you never bother to utter a word?" I gasped when I saw how mad Froze's face is.

Pati ako ay kinakabahan sa aura na pinapakita niya. I wonder what Hero's feeling right now.

Nagpasya na lang akong tumalikod at maglakad palayo. Why am I eavesdropping anyway?

Dapat hindi na ako nakikinig sa usapan ng iba lalo na at parang personal ang pinag-uusapan nila.

Hindi pa ako tuluyang nakakalayo nang marinig ko ang sariling pangalan mula sa bibig ni Froze.

"Tell him to stay away from Arrow. I will never let her go back to Korea and gain her memories back para lang sa pamilya niya. She's living a normal life here and we'll live together without them."

Napalunok ako habang pinapakinggan ang sinasabi ni Froze.

I'm certain that he uttered my name. It's me. And he just said the word 'Korea' and 'memories'.

Napalingon ako kay Froze habang iniintindi ang lahat ng narinig.

Is there any chance the Froze knows something about my past? About my lost memories?

Who in the world are you, Froze? Who am I?

"Baby, kanina ka pa diyan?" Bahagya akong napakislot nang makita si Froze sa harapan ko.

Tumikhim muna ako bago pilit na ngumiti. "No, actually kararating ko lang."

I scratched my nape at nagkunwari pang tiningnan ang likod niya.

"Are you talking to someone? Papasok na sana ako sa loob kaso narinig ko ang boses mo, n-nakaistorbo ba ako?" tanong ko.

He shook his head. "Ofcourse not, my angel. I just--"

"F-Froze, I'm going." Biglang lumabas mula kung saan si Hero.

I saw how his eyes widened when he saw me but I just smile at him.

Froze threw death glares over him, I can see it with my own eyes that he's raging in anger with those stares.

"Remember what I told you, Hero. I'll keep an eye on you," he warned Hero.

Napalunok ako sa tensyon na bumabalot sa kanilang dalawa.

Kitang-kita ko kung paano sundan ng masasamang tingin ni Froze si Hero habang papalayo ito.

His jaw clenched as he gaze at him.

"Froze," tawag ko sa atensyon niya.

Pagkalingon niya sa akin ay agad na nagbago ang ekspresyon niya. He smiled sweetly at me before carressing my face.

"Hey, baby. I'm sorry, what is it?" nakangiting tanong niya.

"I g-gotta go now, gusto lang sana kitang makita pero bigla kong naalala na may gagawin pa pala ako," saad ko.

I saw a glint of sadness in his eyes but he managed to smile. "I see, I'll take you to your dorm."

"I'LL be fine here, Froze. Salamat sa paghatid," pilit ang ngiting sabi ko.

I know he sensed something wrong but he didn't say anything. He just held my hand and kiss it. "Let's talk tomorrow, my baby."

I waved goodbye as he walk away from me. I'm sorry for acting this way, Froze. I just have to check on something.

I saw Saiko sitting on the sofa looking at me pero nilagpasan ko lang siya. I really need to do something important and it does not concern her.

Nagmamadaling pumasok ako sa kuwarto at binuksan ang laptop.

I immediately typed my name and search for something.

Sinubukan kong hanapin ang pangalan ko sa mga taong tumira o residente ng Korea. Pero walang Arrow Perez na lumabas.

Isang resulta lang kung saan nakalagay ang 'Princess of Korea, Arrow Vlood'

Hindi ko na lang pinansin 'yon dahil hindi naman Vlood ang apelyido ko.

I was about to click the exit when I accidentally scrolled down.

The title of a particular article caught my attention. "Princess of Korea, Arrow Vlood, involved in a car accident.'

Then it suddenly hit me. My dream. I'm sure that I heard the word 'princess' and 'Korea' coming from them.

This woman, this princess, what is her connection to me?