AE 29

1.5K 32 1
                                    

Chapter 29

Madaling araw na 'ko nakabalik sa pagtulog kaya naman late rin ako nagising ng araw na ito.

I woke up around ten forty-five AM.

I checked my phone while combing my hair. I'm still on the bed. Nakaupo na ngunit wala pang balak na tumayo. I saw some texts from Adam. As usual, his morning text.

Mukhang Libre:
Good morning.

Isang bagong text mula sa kanya ang natanggap ko.

Mukhang Libre:
Text me, if you're awake. :) 

Ako:
Morning.

I replied. I almost jumped on the bed when my phone rang from his call. I answered it and put the phone on my ear.

"Mornin'," bungad niya. His voice was husky.

"Morning," I answered and yawned.

"Kakagising mo lang?" he asked.

I nodded even though he wouldn't see it. "Yap!"

"Alright. I will pick you up around 6:30 later," he informed me.

Perplexed, my forehead creased.

"Anong meron?" I asked, though, I know it's his birthday today. Kaya lang, wala pa kaming usapan na lalabas ngayong araw. Sinabi ko man kanina na 'secret' ngunit wala pa rin talaga akong plano kung saan ko nga ba s'ya dadalhin.

Before I went to sleep earlier, I reminded myself na magpareserve ng dinner later. Iyon nga lang, late ako nagising ngayong araw.

"You already forgot it?"

"No. What I want to ask is... anong mayroon mamayang 6:30?" hindi ko man kita, pakiramdam ko, nakanguso na s'ya sa kabilang linya.

"We'll have dinner with my family."

"Ohw!" my eyes widened and my mouth formed an 'o'. Didn't expect his answer.

I heard him laugh on the other line. I cleared my throat.

"So it's a family dinner?"

"Uh-huh..."

I bit my lower lip. "E'di dapat hindi ako kasama," I said.

Natahimik sa kabilang linya. Ang akala ko'y namatay iyon ngunit nang i-check ko, hindi naman.

"At bakit hindi?" he asked seriously this time.

My forehead rumpled. Taka sa sinabi niya. Umayos ako ng upo at bahagyang kinalas ang kumot sa baywang ko.

"You said, it's a family dinner so obviously Adamson, wala dapat ako dyan. Hindi dapat ako kasali sa dinner niyo. Ng pamilya mo," I explained to him so that he would understand what I wanted to say.

He sighed.

Tama naman ako, hindi ba? Family dinner nila iyon kaya dapat, wala ako roon. Hindi dapat ako kasama kasi hindi pa naman ako parte ng pamilya nila. Kahit pa sabihin na nililigawan niya 'ko at naipakilala na sa pamilya, hindi pa rin. Isa pa, oras nila iyon para makapag bonding kaya dapat, ibigay ko.

"Hindi na Adam, kayo na lang," I said when I didn't get an answer from him.

"No. I'll pick you up later. No buts." He declared.

"Adam—"

"My family invites you," sagot niya na para bang iyon na ang explanasyon sa lahat ng tanong ko.

I sighed. I don't know if I should believe him or not. Baka mamaya, sinabi niya lang 'yan para sumama ako kahit sa kanya lang naman 'yan nanggaling. I heard him sigh heavily on the other line.

After Everything (UP Series #1)Where stories live. Discover now