အစီအရီ ေပါက္ေနေသာ ခ်ဉ္ေပါင္တန္းေလးမွာ အားစိုက္ထုတ္စရာမလိုပဲ အျမစ္ပါတဲြလ်က္ ႏုတ္ယူလို႔ရသည္။ေနရိွန္ရဲ့ လက္ဝါးအျပၫ့္ ဆုပ္ယူလိုက္ရင္ ငါးပင္မက ပါလာေသာ အပင္ေတြကို ေဘးနားခ်ကာ ေခါင္းက လည္ျပန္လို႔ေနသည္။တဲေဘးနားမွာ ခူးထားေပးေသာ ခ်ဉ္ေပါင္ရြက္ေတြကို အစီးေလးေတြအျဖစ္စည္းေနေသာ ေကာင္ေလးထံ မိနစ္မျခားရံုတမယ္ ေစာင္းၾကၫ့္ေနမိေသာ္လည္း ထိုေကာင္ေလးက ေယာင္လို႔ေတာင္ ျပန္မၾကၫ့္။
ဟိုႏွစ္ေယာက္လာသြားတဲ့အေၾကာင္းကို စကားလည္းမစ။ေက်ာ္ေက်ာ္နဲ႔ ေဇာ္မ်ိဳးႏိုင္က ပစၥည္းေတြလာပို႔ရင္း 'မင္းကိုဆရာက အခ်ိန္သိပ္မၾကာေစနဲ႔' ဘာညာ ဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုျပန္ေဟာက္သြားေသးတာ။ ႏွစ္ေကာင္လံုး နားရင္းထရိုက္လိုက္ခ်င္ေပမယ့္ ေကာင္ေလးရဲ့ ဂရုဏာ အၾကၫ့္ေလးေအာက္မွာ ေဟာဒီေကာင္ႀကီးက မခ်ိဳမခ်ဉ္ ႃပံုးေနရံုသာ။
"ကိုခန႔္ "
ခပ္စူးစူးအသံေၾကာင့္ လွၫ့္ေနတဲ့ေခါင္းကို ခ်ဉ္ေပါင္ခင္းဘက္ အျမန္ျပန္စိုက္ လိုက္သည္။ဟိုအစြာမေလး ေရာက္လာျပန္ၿပီ။စိတ္ထဲ ဘာကိုမၾကည္မွန္းမသိ။ သြက္လြန္းတဲ့ အဲ့ကေလးမနဲ႔ ေရခဲလို ေအးတဲ့ ေကာင္ေလးကို တဲြျမင္ရတာကို ဘဝင္မက်။မလိုက္ဖက္လွ။
မသိမသာ လွမ္းၾကၫ့္ေတာ့ အိမ္ထဲ ဝင္သြားၾကတာမို႔ ႏႈတ္ၿပီးသား အပင္ေတြ အျမန္ေကာက္ကာ လိုက္ရျပန္သည္။အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့အစြာမေလးက မၾကည္သလို အၾကၫ့္က 'ဘာလဲဒီလူရိွေနေသးတာလား'ဆိုတဲ့ ပံုနဲ႔။ ဒါေတာင္ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ေမြ့ယာခင္းဘက္ကို လိုက္ကာခ်ထားလို႔သာ။မဟုတ္ပါက ေနရိွန္ကို ရံုးတင္ၿပီး တရားစစ္သလို စစ္မွာ။
"ခ်ဉ္ေပါင္ပင္ေတြက အကုန္မစည္းရေသးဘူးလား"
"အဲ့ဒါပဲ က်န္ေတာ့တာ"
အခုထိ ေပြ့ထားဆဲျဖစ္ေသာ ေနရိွန္လက္ထဲက အပင္ေတြကို ၫႊန္ျပကာေျပာသည္။
"ဒါဆို ငါဟိုေရာက္မွ စည္းလိုက္ေတာ့မယ္။အေမမသိခင္ လစ္ထြက္လာတယ္ ဆိုေပမယ့္ အေျခအေနက သိပ္မဟန္ဘူး။ငါ့ကို နင့္ဆီလာရင္ ၿမိဳ႔ကိုပို႔မယ္ခ်ည္းလုပ္ေနတာ။ ေနာက္ရက္ေတြေတာ့ အေျခေနၾကၫ့္ရမွာမို႔ ငါလာႏိုင္မွာမဟုတ္ေသးဘူး။ေနာက္ၿပီး ငါက ဒါေတြကို ေတာသည္ေတြဆီကလို႔ ေျပာၿပီး ေဈးထဲ ျပန္ေရာင္းတာေလ အဲ့ဒါအေမက သူ႔အသိကိုေရာ ကုန္စိမ္းယူဖို႔ ေတာသည္က ဘယ္ကလဲ ေမးေနတာေအ။ တကယ္ပါပဲ နင့္ဆီက ယူေနတယ္လို႔သာေျပာလိုက္ရင္ ငါေတာ့ ေခါင္းနဲ႔ဆင္းရေလာက္တယ္"
YOU ARE READING
သစ္စာတည်၍ အမျက်တော်ပြေ S2
Romanceနန်းမြို့ရိုး၏ ချစ်ခြင်း အလင်္ကာရဲ့ အဆက်ပါ။ Completed
