အိမ်အပေါက်မှာ car ရပ်လိုက်နဲ့ နေရှိန်ရှိနေသော တံခါးဘက်ကို မြန်မြန်ပြေးဆင်းလိုက်သည်။ ချိုင်းထောက်တစ်ဖက်ပေးကာ တွဲကူဖို့ပြင်နေသော တပည့်ဖြစ်သူထက်အရင် ဦးအောင် လက်မောင်းကို ပုခုံးပေါ် တင်စေပြီး ထိန်းထားလိုက်သည်။
"ကျွန်တော် တွဲပေးမယ် "
စောင်းငဲ့ကြည့်လာသော သူ့ကိုမြင်နေရသော်လည်း အိမ်ထဲကဆိုဖာပေါ်သို့ ချောချောမွေ့မွေ့ရောက်အောင်သာ အာရုံစိုက်လိုက်သည်။ပြန်သိုင်းဖက်ထားသော လက်က ပုခုံးပေါ်မှာ ခပ်ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်လျက် ချိုင်းထောက်တစ်ဖက်ကိုသာ ပိုအားပြုသည်။ခုံပေါ် ထိုင်လို့ရအောင် လုပ်ပေးပြီး
"င်္အကျီ အရင်လှဲမလား ကျွန်တော်သွားယူလိုက်မယ် "
လှည့်ထွက်ဖို့ပြင်နေသော စိုင်းခန့်လက်ကို နေရှိန်က လှမ်းဆွဲပြီး
"နားပါအုံး... ကလေးလည်း ကိုယ်ဆေးရုံတက်နေတဲ့ တစ်လျောက်လုံး ပင်ပန်းထားတာ ခဏ ထိုင်အုံး "
"ဟုတ်ကဲ့ "
ပတ်တီးအထပ်ထပ်နဲ့ နေရှိန်ခြေထောက်ကို အသာထိကြည့်ပြီး စိုင်းခန့် စိတ်ထဲမကောင်း။
"အခန်းကို အောက်ထပ်မှာ ရွေ့ထားတယ် ...အစ်ကို ခြေထောက်သက်သာတဲ့အခါမှ အပေါ်ထပ်ပြန်ပြောင်းလိုက်မယ်နော် "
"အင်းရတယ် ကလေး .... ကျော်ကျော် ကားပေါ်က ပစ္စည်းတွေ အောက်က အခန်းထဲမှာစီထားလိုက် "
"ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ "
ကျော်ကျော်နဲ့ ဇော်မျိုးနိုင်သယ်လာတဲ့ အထုပ်တွေကို ကူပေးဖို့ ထတော့လည်း လက်ကနေ ပြန်ဆွဲချပြီး
"ကိုယ့်အနားမှာပဲ နေပါ"
"........"
လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားလျက် စိုက်ကြည့်နေတာကြောင့် စိုင်းခန့်မနေတတ်။ ဆေးရုံမှာရှိတဲ့တစ်လျှောက်လုံး နေည မပျက်အနားမှာ ရှိနေချိန်တိုင်း နေရှိန့်မျက်ဝန်းမှာ မေးခွန်းတွေရှိနေသည်။ နောက်ပြီး ကြည်နူးပီတိအပြုံးတွေက နှုတ်ခမ်းအထက်မှာ မကြာခဏဆိုရှိနေတတ်၏။
YOU ARE READING
သစ္စာတည်၍ အမျက်တော်ပြေ S2
Romanceနန်းမြို့ရိုး၏ ချစ်ခြင်း အလင်္ကာရဲ့ အဆက်ပါ။ Completed
