မိုးရဲ႕ အေအးဓာတ္ေၾကာင့္ ေစာင္ထဲ ေကြးေနေသာ္လည္း စိုင္းခန္႔ မအိပ္ေပ်ာ္ေပ။ခုတင္ေဘးက နာရီကို ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ ည၁နာရီကို ၫႊန္ျပေနသည္။
ရိုးသစၥာဆိုတဲ့ နာမည္က သူ႔နာမည္မဟုတ္ေပမဲ့ စိတ္ထဲ ရင္းႏွီးေနသလို။ ကိုယ့္ကို ေခၚလိုက္သလိုမ်ိဳး ထူးလိုက္ခ်င္တဲ့ တုန႔္ျပန္ခ်က္က ထူးဆန္းေနၿပီး ထိုသူက ဘယ္သူလဲ ဆိုတာ စုိင္းခန္႔မသိ။
သူေခၚလိုက္တဲ့ နာမည္ကို ေရရြတ္လိုက္တိုင္း တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ဆံုးရႈံးလိုက္ရတဲ့ ခံစားခ်က္ ျဖစ္ေနသည္။ ဘယ္သူရယ္လို႔ အတိက်မသိဘဲ ဟိုးရင္တြင္းတစ္ေနရာကေန ေတာင္းတမိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကိုလြမ္းေနမိသလိုမ်ိဳး။
စိုင္းခန႔္ ခံစားခ်က္ေတြမေသခ်ာေပမဲ့ ေနရိွန္ ေဒါသထြက္ေနတာေတာ့ ေသခ်ာသည္။ အဲ့နာမည္ ၾကားတဲ့အခ်ိန္တုန္းက ထိတ္လန႔္သြားတဲ့သူ႔မ်က္ႏွာမွာ ခ်က္ခ်င္းျဖဴေဖ်ာ့လို႔ ။ကားကို အၾကမ္းႀကီးေမာင္းၿပီး တစ္လမ္းလံုးလည္းစကားမေျပာ ။ အခု အိမ္ေရာက္ေတာ့လည္း စာဖတ္ခန္းထဲ ဝင္သြားၿပီး အိပ္ခန္းထဲဝင္မလာေပ။
စာဖတ္ခန္းထဲမွာပဲ ဒီအတိုင္းအိပ္ေနသလား။ ေနရွိန္အက်င့္က ပန္ဒါ ဝက္ဝံေလးေတြလိုပဲ ေတြ့တဲ့ေနရာအိပ္တတ္သည္။
အိပ္မေပ်ာ္တဲ့အဆံုး အခန္းထဲက ထြက္လာၿပီး ေနရိွန္ရိွတဲ့ စာဖတ္ခန္းဆီ သြားၾကၫ့္ေတာ့ မရိွေပ။ ဒါေၾကာင့္ ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာလိုက္ေတာ့ ဧၫ့္ခန္းထဲမွာ ထိုင္ေနတဲ့ သူ႔ကို ေတြ့ရသည္။ ဆိုဖာေပၚ ေခါင္းမီွီိကာ ခပ္ေလ်ာေလ်ာထိုင္ေနၿပီး မ်က္လံုးေတြ မိွတ္ထားသည္။လက္တစ္ဖက္က အရက္ထၫ့္ထားေသာ ဖန္ခြက္တစ္ခုကို ကိုင္ထားၿပီး ေနာက္ဖက္က မီးၫွိထားဆဲ စီးကရက္ တစ္လိပ္နဲ႔။ေသာက္ထားၿပီးသား ေဆးလိပ္ဘူးခြံႏွစ္ခု စားပဲြေပၚမွာပြထလို႔။ဒီလိုေသာက္ေနရင္ သူေရာဂါရေတာ့မည္။
စိုင္းခန႔္ အနားေလ်ွာက္သြားလိုက္ေတာ့ ဖ်က္ခနဲ ပြင့္လာတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြေၾကာင့္ အနည္းငယ္လန႔္သြားသည္။ အရက္ရိွန္ေၾကာင့္လားေတာ့ မသိ မ်က္လံုးေတြက နီရဲၿပီး အၾကၫ့္ေတြ စူးရွရွျဖင့္္
"အစ္ကို မအိပ္ေသးဘူးလား"
မေျဖဘဲ ဖန္ခြက္ထဲက လက္က်န္အရက္ကို တစ္ႀကိတ္တည္း ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ စီးကရက္အား ဖန္ေဆးလိပ္ခြက္ထဲကို မီးသတ္လိုက္ၿပီး ထလာကာ
