Ep-30 (Unicode)

12.6K 1.4K 128
                                    

"အစ်ကိုက ကျွန်တော့်ကို အရင်ဘဝမှာကတည်းက အရမ်းချစ်ခဲ့တာ။ဘယ်လောက်ထိချစ်လဲဆိုရင်လေ တည်ရှိနေတဲ့ ဝိညာဉ်ပျောက်ကွယ်သွားသည့်တိုင်အောင် စတေးပေးခဲ့တယ်။ တွေ့ဆုံချိန်ခဏလေးအတွင်းမှာ ကာကွယ်မှုတွေ ၊ ယုယမှုတွေ ၊ သနားကြင်နာမှုတွေဟာ မဖော်ပြပါပဲ အများကြီးနားလည်စေခဲ့တယ်။ ကျွန်တော် ပြောတာကိုရော ယုံရဲ့လားဟင် "

ရင်ခွင်ထဲမှ ကြည်လဲ့သော မျက်ဝန်းလေးတွေဟာ မျှော်လင့်ချင်းများစွာနဲ့ နေရှိန်ကို မော့ကြည့်ကာမေးသည်။ပြန်ပေါက်ခါစ လက်တစ်ဆစ်မျှတိုတိတိဆံပင်လေးတွေကို ပွတ်သတ်ရင်း ပြုံးလိုက်ပြီး

"ကလေးနဲ့ ပတ်သတ်တာ မှန်သမျှ ကိုယ်အကြွင်းမဲ့ ယုံကြည်တာပေါ့"

"ဒါဆို ထပ်ပြောမယ်နော် "

ရင်ခုန်သံရဲ့ အနီးဆုံးနေရာမှာ သူ့ရဲ့ပါးပြင်လေး ပြန်ကပ်ထားပြီး အတိတ်ဘဝဟု ဆိုသော အကြောင်းအရာတို့ကို ဆက်ပြောသည်။

"ဒီရင်ဘတ်က အမှတ်လေးကလည်း အရင်ဘဝက ပတ္တမြားဆွဲသီးလေးလေ ။အရင်ဘဝမှာကျွန်တော် ဦးနှောက်ကင်ဆာနဲ့ အစောကြီးသေခဲ့ရတယ်။တစ်ခုစိတ်မကောင်းဖြစ်တာက သူပေးခဲ့တဲ့ အသက်နဲ့ အကြာကြီးမရှင်သန်နိုင်ခဲ့တာကိုပဲ။ ပတ္တမြားလေးကို ကျွန်တော်သေတော့ အတူထည့်ပေးလိုက်ရာကနေ ဒီအမှတ်လေးဖြစ်နေတာထင်တယ်။ အတိကျတော့ အကုန်မသိတော့ဘူး ဒါပေမဲ့ အစ်ကိုနဲ့ ကျွန်တော့်ကြားမှာ နက်ရှိုင်းတဲ့ ချစ်ခြင်းတွေရှိခဲ့တာတော့ သေချာတယ်"

"ရှိနေတုန်းပဲ.... ဆက်လည်းရှိနေအုံးမှာ "

ပြွတ်

"ဟာ "

လှိုက်ခနဲ့ဖြစ်သွားတဲ့ နှုတ်ခမ်းဖျားလေးရဲ့ ထိတွေ့မှုကြောင့် နေရှိန် ပင့်သက်ရှိုက်လိုက်မိသည်။သူယုံကြည်တယ်ဆိုတာကို စကားနဲ့မပြောဘဲ အနမ်းနဲ့သက်သေပြလိုက်တာ။ပေါင်ပေါ်မှာ ထိုင်ထားသော ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ပိုနီးကပ်အောင် ခါးပေါ်က လက်တွေ တင်းကြပ်လိုက်သည်။

"ကိုယ်သိချင်တာ ရှိသေးတယ် "

"အစ်ကို တိမ်စိုင်အကြောင်းလား "

သစ္စာတည်၍ အမျက်တော်ပြေ S2Where stories live. Discover now