"ရေချိုးတော့မလားကလေး "
ခုတင်ပေါ်မှတစ်ဆင့် မှန်အပြင်သို့ ငြိမ်သက်စွာ စိုက်ကြည့်သော စိုင်းခန့်က ထုံးစံအတိုင်း တုန့်ပြန်ခြင်းမရှိ။ခါးအထက်ထိ ဆွဲခြုံထားသော စောင်ကို ဖယ်လိုက်တော့ ချထားတဲ့ လက်ကလေးတွေ အနည်းငယ်တွန့်သွားသည်။ညဝတ်အင်္ကျီ အပါးလေးကို ကြယ်သီးဖြုတ်ပေးတော့လည်း အသက်ရှူမြန်ကာ ရင်ဘတ်က နိမ့်ချည်မြင့်ချည် ဖြစ်နေသည်။ သို့သော် မရုန်းကန်ဘဲ ငြိမ်ရက်အတိုင်းလေးသာ။
စိုင်းခန့် ကြောက်စိတ်ရှိနေသေးတာကိုရိပ်မိတာကြောင့် အဝတ်အကုန်ရှင်းသွားတာနဲ့ အောက်ပိုင်းကို တဘက်ဖြင့် ပတ်ပြီးမှ ပွေ့ချီလိုက်သည်။၅ရက်လောက် အစားကောင်းကောင်းမဝင်တဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးက ချီထားရတယ်လို့တောင်မထင်ရပေ။
နူးညံ့တဲ့ အသားရေကို ထိကိုင်နေရကြောင့် နေရှိန်စိတ်တို့ပါ ပျော့သွားသလို ။ပွန်းပဲ့သွားမှာစိုးသည့်အလား အသာလေးတို့ထိမိသည်။တဘက်သုတ်ပြီး အဝတ်စား ဝတ်ပြီးတဲ့ချိန်ထိ ငြိမ်ငြိမ်လေးပဲ။
အိမ်အကူမရှိဘဲ တခြားအရာတွေပါ နေရှိန် လုပ်ရမည် ဖြစ်တာကြောင့် အချိန်ပြည့်ရှိမနေနိုင်တဲ့ စိုင်းခန့်အနားမှာ အန္တရာယ်ဖြစ်စေမည့် ဘာပစ္စည်းမှ မရှိစေရ။သူရှိတဲ့အခန်းထဲမှာ ခုတင်နဲ့ အိပ်ယာကလွဲပြီး ကျန်တာတွေ တခြားအခန်းကိုရရွေ့ထားလိုက်သည်။
ဒါကြောင့် စိတ်ချလက်ချ ခုတင်ပေါ်မှာ ခဏထားခဲ့ပြီး အောက်ထပ်ဆင်းကာ ရေခဲသေတ္တာထဲမှ ပန်းသီးယူလိုက်သည်။ခေါက်ဆွဲပြုတ်ရောလုပ်ပေးရန် ရေနွေးအရင်တည်ထားပြီးမှ ပန်းသီးခွဲကာအပေါ်ကိုယူလာတော့ စိုင်းခန့်က နေရှိန် ထားခဲ့တဲ့ အတိုင်းလေး ရှိနေသည်။
"ပန်းသီးစားမလား ကလေး "
ခေါင်းရမ်းပြသည်။ တုန့်ပြန်ချက်လေး အနည်းငယ်ရတာမို့ နေရှိန် ပန်းသီးပန်းကန်ကို ကြမ်းပြင်ပေါ်ပဲ ချလိုက်ကာ စိုင်းခန့်ဘေးနား ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး
"ဒါဆို ဘာစားချင်လဲ ကိုယ်ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ဟင် "
ဒုတိယအကြိမ် ခေါင်းရမ်းပြန်သည်။ သို့သော် နေရှိန် လက်မလျော့
YOU ARE READING
သစ္စာတည်၍ အမျက်တော်ပြေ S2
Romanceနန်းမြို့ရိုး၏ ချစ်ခြင်း အလင်္ကာရဲ့ အဆက်ပါ။ Completed
