စိုင်းခန့်အပေါ်ထပ်က ဆင်းလာတော့ နေရှိန်က ဝတ်စုံအပြည့်နဲ့ မနက်စာ စားဖို့စောင့်နေသည်။သူ့ဘေးမှာ တပည့်တစ်ယောက်က မတ်တတ်ရပ်ပြီး ဖိုင်တွဲတစ်ခုနဲ့ ဘာတွေ အစီရင်ခံနေလဲတော့မသိ။ တွေးထားတဲ့အတိုင်းလုပ်ငန်းစဖို့ မျက်နှာချင်းဆိုင် စားပွဲမှာဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး အရှေ့က ပန်းကန်ကို လက်နဲ့ တိုက်ချလိုက်သည်။ မုန့်ဖက်တို့နဲ့အတူ ကွဲသွားသော ပန်းကန်အား တစ်ချက်ကြည့်ကာ နှုတ်ခမ်းရွဲ့ပြုံးပြလိုက်တော့ စိုင်းခန့်ကို တစ်ချက်သာကြည့်ပြီး ဘေးမှရပ်နေသော သူ့တပည့်လက်ထဲက ဖိုင်တွဲကို ဆွဲယူလိုက်သည်။ထို့နောက်
"ကလေးကို မထိမိအောင် မြန်မြန်သွားရှင်းလိုက်..... ဒေါ်ကြီး မုန့်ဖက်နောက်တစ်ပွဲပြင်ပေးပါ"
မျက်စိရှေ့ရောက်လာသော နောက်တစ်ပန်းကန်။ စားပွဲအလယ်က ဟင်းရေခွက်ထဲကနေ ခပ်ပြီး စိုင်းခန့်ပန်းကန်းထဲ လှမ်းလာတဲ့ သူ့လက်တွေကို လက်ပြန် ရိုက်ချလိုက်သည်။ဖယ်မရအောင် စွန်းထင်းသွားသော မုန့်ဟင်းခါးရေတွေက စောစောက ချထားတဲ့ ဖိုင်တွဲပေါ်မှာပြန့်ကျဲလျက်။
"ဆရာ အဲ့ဒါ အရေးကြီးတဲ့ စာတမ်းတွေ ...."
"အသစ်ပြန်လုပ်လိုက်"
ဘာလဲ မထိရောက်သေးဘူးလား။ကောင်းပြီလေ ဘယ်လောက်ထိ စိတ်ရှည်နိုင်လဲဆိုတာ ကြည့်ရတာပေါ့။
စိုင်းခန့် အကြည့်တို့က သူ့လက်နားမှာ ချထားသော ပြောင်လတ်နေတဲ့ဖုန်းထံ ရောက်ရှိသွားပြန်သည်။ ချက်ချင်းလှမ်းယူပြီး အငွေ့ထွက်နေသော ဟင်းရည်ပူထဲသို့ ....။
လုပ်လိုက်တော့ .... အခုဒေါသထွက်ပြီး ဒီအိမ်ကနေ နှင်ထုတ်လိုက်စမ်းပါ။ စိတ်ပျက်တယ်လို့ ပြောပြီးတော့ ဝေးဝေးမှာနေလိုက်။
"ကလေး မုန့်ဟင်းခါးမကြိုက်ဘူးလား.... တခြား ဘာစားချင်လဲ ကိုယ့်ကိုပြော"
"......"
မျက်နှာတစ်ချက်မပျက် Coffee ခွက်ကို ကောက်ကိုင်ရင်း စိုင်းခန့်ကို ကြည့်ကာမေးသည်။ နေရှိန်က တည်ငြိမ်သလောက် ဘေးမှ သူ့တပည့်က မျက်နှာပျက်ကာ
YOU ARE READING
သစ္စာတည်၍ အမျက်တော်ပြေ S2
Romanceနန်းမြို့ရိုး၏ ချစ်ခြင်း အလင်္ကာရဲ့ အဆက်ပါ။ Completed
