မ်က္လံုးမဖြင့္မွီ ေပြ့ဖက္ထားေသာ ရင္ခြင္ထဲက ခႏၶာကိုယ္ငယ္ေလးကို ပိုနီးကပ္ေအာင္ ဆဲြသြင္းလိုက္သည္။မနက္ခင္းေနေရာင္ေနြးေနြးမွာ ေမႊးျပန႔္ေနေသာ ဆံႏြယ္ေလးေတြနဲ႔ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းေသာကိုယ္သင္းရနံ႔ေလး။
ေနရိွန္ မ်က္လံုးမိွတ္ထားလ်က္ပဲ တိုးေဝ႔ွၿပီး နားထင္ေလးေတြ ပါးေလးေတြကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္စမ္းကာ နမ္းရိႈက္ေနသည္။
ထိုအခ်ိန္ နီးကပ္ေနေသာ ျဖဴလႊလႊ မ်က္ႏွာေလးကို ျမင္ခိုက္
"ကေလး ...!"
ပါးျပင္အား အုပ္ကိုင္ကာ ေခၚလိုက္ေသာ္လည္း ျပန္မထူး။ မ်က္ႏွာၾကက္ကိုသာ စိုက္ၾကၫ့္ေနေသာ မ်က္စံေလးေတြဟာ လႈပ္ရွားျခင္းမရိွဘဲ အသိစိတ္မဲ့ေနေသာ အရုပ္ကေလးတစ္ရုပ္ႏွယ္။ ျဖဴေဖ်ာ့ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ အနည္းငယ္ညိုေနေသာ မ်က္ကြင္းေတြဟာ မေန့ညကတည္းက မအိပ္ေၾကာင္းေဖာ္ျပေနသည္။
"ကေလး ကိုယ့္ကို ၾကၫ့္ ..! ကိုယ္ေျပာတာ ၾကားလား"
ပုခံုးကေန အသာဆဲြမကာ ထူလိုက္ေသာ္လည္း စကၠူစေလးတစ္ခုႏွယ္ လက္ထဲမွာ ေပ်ာ့ေခြလ်က္။တုန႔္ျပန္ျခင္း မရိွေတာ့ေသာ စိုင္းခန႔္ပံုစံက ေနရိွန္အား ကမ႓ာပ်က္ေစသည္။
ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုကို အျမန္ေခၚၿပီး စိတ္ကို အရင္တည္ၿငိမ္ေအာင္ ထားေနရသည္။
"Hello ဆရာ "
" ေက်ာ္ေက်ာ္ ဆရာဝန္ ေခၚၿပီး ငါ့အိမ္ကို အခုလာခဲ့ "
"ဗ်ာ ... ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ဆရာ ကၽြန္ေတာ္ အခုလာ.... "
တစ္ဖက္က ေျဖသံကို မေစာင့္ ။ဖုန္းခ်ကာ တုတ္တုတ္မ်ွမလႈပ္ဘဲ ဒီအတိုင္းေလးရိွေနေသာ ခႏၶာကိုယ္ေလးကို ေနရိွန္ ရင္ခြင္ထဲ ေပြ့ခ်ီကာ ေတာင္းပန္စကား တဖြဖြဆိုေနမိေတာ့သည္။
...............
ဆရာဝန္က စိုင္းခန႔္ကို ၾကၫ့္ေနတုန္း ေနရွိန္မွာ ဂနာမျငိမ္။အခန္းထဲက ထြက္လာတဲ့ ဆရာဝန္ကို ျမင္ေတာ့ ေနရိွန္ ခ်က္ခ်င္းထသြားၿပီး
"သူ ဘာျဖစ္သြားတာလဲ "
အျပင္မွာ အသံကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ ေျပာေနေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ေယာက္ယက္ခတ္ေနတယ္ဆိုတာ စိုးရိမ္ေသာ မ်က္ႏွာတြင္ ေပၚေနသည္။ ဆရာဝန္က မ်က္ႏွာ မေကာင္းစြာ ေနရိွန္ကို ၾကၫ့္လာၿပီး
YOU ARE READING
သစ္စာတည်၍ အမျက်တော်ပြေ S2
Romanceနန်းမြို့ရိုး၏ ချစ်ခြင်း အလင်္ကာရဲ့ အဆက်ပါ။ Completed
