သစ္စာတည်၍ အမျက်တော်ပြေ S2

Ep-19(Unicode)

လူတွေကို ကြောက်စရာမလိုဘူးဆိုတဲ့ စကားအတိုင်း ပါတီပွဲ တစ်ခုသို့ စိုင်းခန့်ကို ခေါ်သွားနေသည်။နီညိုရောင် အနောက်တိုင်းဝတ်စုံ ဆင်တူဖြစ်ပြီး တန်ဖိုးမခန့်မှန်းနိုင်သော နာရီ ဆင်တူပါ ဝတ်ဆင်ထားသည်။

ကတ္တီပါ ကော်ဇော်အနီကို လမ်းမ ထိ ရောက်အောင် ခင်းထားပြီး မီးရောင်စုံလင်းလတ်နေသော အဆောက်အဦးကြီးတစ်ခုရှေ့မှာ ကားရပ်လိုက်သည်။

အရံသင့်စောင့်ကြိုနေတဲ့ လူတစ်ယောက်က ကားတံခါးကို ဖွင့်ပေးပြီး နေရှိန်က စိုင်းခန့် ဘက်က တံခါးကို ကိုယ်တိုင်ဖွင့်ပေးကာ

" မကြောက်နဲ့ ကိုယ်ရှိတယ် "

လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ပြောလိုက်တာကြောင့် စိုင်းခန့် ပြုံးပြပြီး ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ ဘာပွဲလဲတော့မသိ ။အထဲ ရောက်သွားတဲ့အခါ အရောင်မျိုးစုံသော လူတွေအား မြင်တွေ့သည်။ ဂုဏ်ပကာသနတို့နဲ့ အပြိုင်ပေါကြွယ်လှသော အပြုံးတွေဟာ အတု၊ အစစ်ဆိုတာ ခွဲခြားရန် အလွန်ခက်လှ၏။

ပွဲထဲကို ဝင်သွားတာနဲ့ လူတချို့ရဲ့စူးစမ်းလိုသော မျက်ဝန်းတွေဟာ နေရှိန်ဘေးက စိုင်းခန့်ထံမှာ စုပြုံလျက်။မရင်းနှီးတာမို့ ခေါင်းငုံ့ကာ သူ့လက်ကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်မိသည်။

နှုတ်ဆက်စကားတွေက နားမလည်နိုင်သော ဘာသာ စကားတွေ ရှိသော်လည်း "ဒါ​က ကျွန်တော့်ရဲ့ လက်တွဲဖော်ပါ"ဆိုတဲ့ စကားလုံးကိုတော့ မိတ်ဆတ်တိုင်း ကြားရသည်။ နေရှိန်က သူ့မိဘတွေသာမက ကျင်လည်နေသော အသိုင်းအဝိုင်းမှာပါ စိုင်းခန့်ကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ထုတ်ပြဖို့ ဝန်မလေး။

လှပအောင် ခင်းကျင်းထားတဲ့ စားသောက်စရာ စားပွဲနားမှာနေစေပြီး ကိုယ်တိုင် ယူကျွေးသည်။

"ကလေး ဒီနားမှာ ခဏ နေခဲ့ရဲလား"

"အစ်ကို ဘယ်သွားမလို့လဲ "

"Toilet ခဏ "

"ကျွန်တော်ရော လိုက်ခဲ့မယ် "

နေရှိန် အင်္ကျီစသို့ လက်လှမ်းကာ ပြောတော့ ပြုံးပြီး စိုင်းခန့်ခေါင်းလေးကို အသာပုတ်လိုက်သည်။စိုင်းခန့် ကြောက်နေတာကို သူက နားလည်ပြီး သဘောကျနေသေးတာ။