MKT TRILOGY #1 [COMPLETED]

Chapter 27

Umayos kami ng tayo ng makita ang kahihiyan na ginagawa ng dati kung kaibigan.

“Leo! Babeeeeeee! Talk to me please!” Nagwawala ito at pilit naman siyang inilalabas ng guard. Halatang nakainom ito dahil sa ginagawa niyang pag wawala.

“What the hell?” Narinig ko ang pag tawa ni Khiro.

“Sky… Fuck! She’ll ruin everything. Get her out of here!” Nagpipigil na utos ni Leo. Ngayon ko lamang ito nakita na ganito.

I tried holding his hand.

Humawak naman siya pabalik ngunit mas mahigpit ang hawak niya at halatang kinakabahan ito. “Nooo! Let me go! I want to talk with him!” Nagulat na lamang kami ng hampasin ni Nicole ang isa sa mga guards sa ulo gamit iyong hawak niyang bote.

“My God this is an exclusive event only for elite people! How did she even get in? And did she said Leo? As in Leo Vasquez? How is she related with that young Business Tycoon?” Rinig na sabi nung matabang matanda na babae.

Hindi nakatakas sa paningin ko ang pag igting ni Leo ng mas lalong dumami ang nagbulungan at laging pangalan niya nag bukambibig nila ngayon.

…

Lumala pa ang nangyari kanina sa loob ng hotel kaya naman ay napilitan na lamang kami ni Leo na tumakas doon. Nag stay muna kami ngayon pansamantala sa penthouse ni Leo at hindi muna sa hotel dahil baka kami ay masundan ni Nicole o ng mga reporters.

Nagpapahangin ako ngayon sa terrace niya ng maramdaman ko ang pag yakap ni Leo sa bewang ko at inamoy niya pa nga ang leeg ko. “Hmmmn.” He groaned.

Humarap ako sakaniya para salubungin ang mainit niyang halik. Hindi pa nito tinatangal ang suot niyang black coat kaya naman habang abala ito sa pag angkin ng bibig ko ay tinangal ko na ito.

Inilapit niya lalo ang katawan ko sakaniya at niyakap ako ng buong buo. “I have billions of properties, but you’re my favorite and the only property I would never let anyone lay a finger on nor have a taste. Because what’s mine, is mine alone. I don’t share.” Pinagdikit nito ang nuo namin.

Mahina akong humagikhik. “He doesn’t share. My baby doesn’t share.” Napapikit ako dahil sa tawa. “Of course, I am yours and only yours. George Leonardo Zapanta Vasquez, I am yours and you are mine. And no one can say otherwise.”

Muli nanaman ako nitong hinalikan ngunit mas malalim ito. Masiyado kung ninanamnam ang pag halik niya saakin na hindi ko na namalayang naka higa na pala ako sa malambot nitong kama.

“D-do you want me to continue? Please be honest, Trinity. I don’t want to do this if pag sisisihan mo din at kung hindi ka pa handa.” Tanong nito ng maramdaman niyang tinatangalan ko na ng butones ang suot niyang polo.

I smiled and nodded.

Iyon ang naging hudyat niya para mag patuloy sa ginagawa.

I am so happy of how he value the word “Consent” at sa pag aalala pa nito sa mararamdaman ko.

***

Nagising ko ng maramdamang may pilit na idinidiin ang katawan niya saakin. “Finally, you’re awake.” Natawa pa ito habang dinilaan ang leeg ko. Nakiliti ako sa ginawa niya kaya naman ay mahina ko itong pinalo sa braso niya.

Tumayo ito sa kama at kinuha ang isang maliit na tray na nakapatong sa lamesa sa kwarto niya. Ngayon ko lang naranasan ang breakfast in bed dahil madalas ay tulog ako hanggang tanghali.

Sinubukan kong bumangon ng biglang kumirot ang katawan ko at hirap akong igalaw ang paa. Ganito ba pag first time?

“Ilang babae na kaya ang nilumpo mo? Grabe ka kung gumalaw kagabi. Tignan mo, hindi ko tuloy maigalaw ang mga paa ko.” Inis kung sigaw sakaniya.

“I know that my exes may have told you something about me. I never had sex with anyone, because I told you that I am looking for a girl that I met 14 years ago. I stayed loyal with her. But after meeting you, it made me realize that this world is bigger to find someone who may already have forgotten about your existence.” Paliwanag nito at naupo pa sa tabi ko.

Nag iwas ako ng tingin sakaniya. You’re wrong, I spent my 14 years of existence trying to find you too. But fate has just been too playful to us. But I also thank fate, because without her I may have not found you again.

…

Pauwi na sana kaming dalawa sa Pangasinan dahil gusto na nitong kilalanin ang magulang ko pero natigil muna kami sa isang mall dito sa Tagaytay. “H-hindi ba nakakahiya na ipinasara mo ang buong mall dahil gusto mo lang na mag shopping?”

Ni hindi ko magawang tumingin sa mga staff dahil nahihiya ako. “Walang nakakahiya doon, Trinity. Nag bayad ako ng malaki para ma enjoy at mabili natin ang gusto natin ng walang nakaharang harang sa daan.” Aniya nito habang tulak tulak ang wheelchair sa loob ng mall.

Oo, kinailangan kung mag wheelchair dahil hindi talaga ako makalakad

“Sweetheart, what do you think should I give to your Mom, Dad, Young sister, Uncle, Auntie—

“Hindi naman ako nainform na buong ankan ko eh gusto mong ma impress sayo ha?” Biro ko pa sakaniya na siya namang ikinatawa ninya.

“Of course sweetheart, Because I also want to have you clan’s blessings. Alam ko namang hindi lang basta basta regalo ang kaylangan kung ibigay para ipagkatiwala kanila saakin. But to also let them know that you’re safe, love, and cared under my arms.” Hini ako nakaimik sa itinuran niya.

Edi wao! Best “manliligaw” award goes to you! Manliligaw na naka ariba na ang gago!

 

…

“Come on, Trinity. You have to tell me what your little sister wants.” Nasa Toysrus kami ngayon at halos mag da-dalawang oras na kami dahil hindi ko masabi kung anong gusto ng kapatid ko.

Kahit pa sabihin niyang libre niya ito at gusto niyang regaluhan ang mga pamilya ko ay nahihiya parin ako na magsabi. “Ka-kahit ano nalang, Leo. Ikaw nang bahala.”

Yumuko bahagya si Leo saakin para magpantay kami ng mukha. “Come on, you gotta tell me. Para malaman ko kung anong ibibigay kung laruan ba or… pamangkin.” Nakangisi nitong tukso saakin

“Leo!!” Pinandilatan ko ito ng mata at humalakhak naman siya bago ako hinalikan sa labi.

||R.A||
RAENAALMEDA