MKT TRILOGY #1 [COMPLETED]

Chapter 28

“Leo!!” Pinandilatan ko ito ng mata at humalakhak naman siya bago ako hinalikan sa labi.

Mahina ko siyang pinalo sa balikat ng medjo lumalalim na ang pag halik niya saakin. “Leo! Ano ba!” Sabi ko dito ng mahiwalay na ang labi naming dalawa at muli nanaman siyang humalakhak.

“You taste like strawberries.” He smiled. Para talagang nakaka hipnotismo ang mga ngiti niya saakin. I held his hands and kissed it. “I want you to know that for every seconds, minutes, hours, or days you complete me.”

Hindi ko man siya madalas masabihan ng ‘I love you’ gaya niya ay sa bawat pag hinga ko naman ay ipaparamdam ko sakaniya iyon. Because that’s how much I love him. Together, we’re both the sun and moon for each other.

…

Papalabas na kami ng mall ng matanaw namin ni Leo si Josh sa labas ng mall. Mukhang hindi siya pinayagan na makapasok dahil sa ginawang pag renta ni Leo dito.

“Trinity!” Kaagad na lumapit si Josh saaming dalawa pero kaagad din siyang hinarang ng guard. “Let me go! I’ll just talk to her!” Sigaw ni Josh sa mga ito. Agad namang sinenyasan ni Sir Leo ang mga ito para hindi na awatin si Josh.

“God! Where have you been, Trinity? And what happened to you? Nabalian ka ba ng buto?” Nagtatakang tanong ni Joshua.

“O-oo, pero ga-galing din naman ako. Kaya wag ka ng mag alala.”

“Huh? Paano ka nabalian? Nahulog ka ba sa hagdan? Natapilok?” Paulit ulit pa nitong tanong. Nag iwas ako ng tingin sakaniya dahil sa pamumula. I also heard Leo trying to hide his giggling. Gagong ‘to!

“Na-nahulog lang sa kama kagabi. Mu-mukhang malakas lang pagkakabagsak ko s-sa sahig.” Natahimik si Joshua ng tumama ang mata niya sa maliit na mapulang marka sa leeg ko at parang alam na niya kung ano talaga ang totoong nangyari.

“I-I’ll get you home. Hinahanap ka na nila Tito at Tita.” Aniya nito at kukunin na sana ang hand grip ng wheel chair ng pigilan siya ni Leo.

“I will bring her home, Mr. Navickas. Not you.” Madiing sabi ni Leo. “Mas kilala ako ng pamilya niya, Mr. Vasquez.”

“Edi magpapakilala ako sa pamilya ng Girlfriend ko, Mr. Navickas. And besides you should be in Manila right now. I scheduled a meeting with you and Mr. Ravanilla since he needs to discuss something very important with you.” Ramdam ko nag init sa pagitan nilang dalawa.

“You should get going now. Ako na ang bahala sa Girlfriend ko.” He proudly said. Bago niya itinulak ang wheelchair ko papunta sa parking lot. Hindi ko narin nilingon si Joshua.

Inalalayan niya akong makaupo sa passenger seat ng kotse niya habang ang ibang staff sa mall ay inilalagay na ang pinamili niya sa likod ng kotse.

“Thank you,” Sabi ko dito ng makaupo na ako. Ngumiti ito bago ako hinalikan sa pisnge at isinara na ang pinto. Dumiretso siya sa likod ng kotse para tignan kung kumpleto na ba ang pinamili namin. Nang masigurado niya ay umikot na ito at sumakay sa driver’s seat.

Pinaandar na niya ang kotse at in-on narin ang aircon ng kotse. “Are you hungry? What do you want?” Tanong nito. “Wa-wala naman. Busog pa ako.”

The truth is, nahihiya lang ako mag sabi sakaniya. And besides I’m scared that I’ll gain weight at mapangitan na siya saakin at iwan ako.

Sumandal ako sa balikat ni Leo at ipinikit ang mata. Naramdaman ko ang kanan niyang kamay na nakapatong sa hita ko at pinipisil pisil pa iyon. Hindi ko mapigilang ang mapangiti. Dati kasi ay napapanood ko lang ang mga ganito. Paano niya kaya nagagawang mag maneho ng isang kamay lang ang gamit?

“Leo,”

“Yes, Mi Reina?” Malambing nitong tanong.

“G-gumamit ka naman ng protection kagabi diba?” Nahihiya kung tanong sakaniya.

“No, Mi Reina. Why?” Tila kalmado pa ito. Napabangon ako sa pagkakasandal sa balikat niya. “What?!?”

“Is there a problem, Mi Reina?” Nangunot ako at parang balewala lang sakaniya na hindi gumamit ng protection. “S-stop the car! Bibili ako ng pills sa botika.” Nag pa-panic na ako pero siya ay kalmado parin

“Calm down, Mi Reina. Late kana. I’m sure one out of my million sperms already won in that swimming contest.”

Nainis ako sa sinabi niya at pinagpapalo ang balikat niya kaya naman inihinto niya ang sasakyan sa gilid ng kalsada. “O-ouch, Mi Reina. Stop hurting me!”

“Ayoko!” Sabi ko dito at patuloy parin siyang pinagsasampal sa braso niya. Natigil lamang ako ng mahuli niya ang kamay ko. Doon ay napaluha nalamang ako ng titigan niya ang mga mata ko.

I am not scared of carrying the baby for months. Ang ikinakatakot ko lang ay baka pag nanganak na ako at hindi maganda ang postura ng katawan ko ay magbago ang pakikitungo niya saakin.

“I know you’ll be a great mom and you’re not afraid of carrying the baby for 9 months. So please Baby tell me what’s our problem?” Masuyo nitong tanong at hinahaplos haplos pa nga ang likod ko.

“Na-natatakot lang kasi ako na pa-pagkatapos kung manganak ay magkaroon na ako ng stretch marks o-or baka tumaba na ako at pumangit ay iwan mo na ako. I’m sorry if I’m overreacting too much—

“Shhh! Your feelings are valid in this situation, Trinity. We’re talking about our future. You will carry that Baby for months and go through some pain, so your feelings are valid. I have no rights to invalidate you.”

“And even if you ask me weird cravings, hindi ako magsasawa sayo or iiwan ka. And if even if you have stretch marks after giving birth none of that matters what matters is you. Your health, and everything about you and our future child. I did not love you because you have a wonderful and sexy body. I love you for what you are even if you gain or lose weight.”

“You also don’t have to worry about anything such as the kids education, food, wants and needs. Because as your husband that is my duty to provide all of that. Just love me and our child and that will be enough.”

Mahaba nitong litanya. His words didn’t felt like it want to calm me. His words felt like he was assuring me that whatever will happen once we have our child he would never leave me even if I looked skinny or fat.

||R.A||
RAENAALMEDA