Daddyရဲ့ ကလေးလေး ဖြစ်ခွင့်ပေးပါလား

Chapter-11 (ဒယ်ဒီက ကမ္ဘာပေါ်မှာအချောဆုံး-2)

Zawgyi

ေလာ့က်န္းေပ့ သူရဲ႕နားဟာ ေႏြးခနဲျဖစ္သြားၿပီးေနာက္ ကားမွန္ေဘာင္ဘက္အတင္းကပ္ထိုင္ကာ နားေလးေတြမက လက္ေခ်ာင္းတြယ္တြယ္ေလးေတြပင္ ရဲတြက္ေနသည့္ ကေလးငယ္အား ၾကည့္လိုက္ရင္း သူ႔ႏူတ္ခမ္းမ်ားဟာ ေကာ့ၫႊတ္သြားသည္၊ ဒီေကာင္ေလး ဒီေလာက္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းခဲ့တာကို သူဘာေၾကာင့္ ေစာေစာသတိမထားမိခဲ့ရတာလဲ? ေဘးစကားေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ဖို႔မ်ားသည္၊ကိစၥမ႐ွိပါဘူး အခုလည္း သူေနာက္မကိေသးပါဘူး ကေလးငယ္ရဲ႕အေၾကာက္တရားေတြနဲ႔ ဆုိးဝါးတဲ့အတိတ္မွတ္ဥာဏ္ေတြကို သူ တျဖည္းျဖည္းကုသေပးၿပီး သူ႔အနားကေနထြက္မေျပးေအာင္ လုပ္ရမည္၊ဒီလို ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ကေလးေလးကို အျခားသူလက္ထဲအပါမခံႏိုင္သလို၊အျခားသူေတြရဲ႕ ဒုကၡေပးမႈကေန ကာကြယ္ေပးမည္၊

ေလာ့က်န္းေပ့အေတြးမ်ားသလို ေလာ့႐ွန္ဟြာတစ္ေယာက္ဟာလည္း အေတြးမ်ားျဖင့္ ေယာင္လည္လည္ျဖစ္ေနသည္၊မနက္တုန္းက Plan-1ဟာ က်ဆံုးသြားသည့္အျပင္ ခုနက ဒယ္ဒီဟာ သူကိုက္လိုက္တာေၾကာင့္ စိတ္ဆုိးေနေလာက္ၿပီ ၊ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ...Plan-2ကို ဆက္သြားရမလား...၊Plan-2က ဘာပါလိမ့္?

[System Moon :ဒယ္ဒီဆီက မြမြေတာင္းရန္ေလ]

'...WTF!! ငါ အဲ့လိုအ႐ွက္မ႐ွိတာေတြ မေရးဘူးကြ!!'

[System Moon : Plan-3 ဒယ္ဒီကို ခြံေကြၽးခိုင္းရန္ မွတ္ခ်က္ အာလို႔အသံထြက္ၿပီး ခ်စ္စဖြယ္အမႈအရာျဖင့္သ႐ုပ္ေဖာ္ရန္၊Plan-4 ဒယ္ဒီအိပ္ရာေပၚ ေပကပ္ကပ္အိပ္ၿပီး ဒယ္ဒီရင္ခြင္ထဲအိပ္ရန္...မေန႔က မင္းေရးထားသမ်ွ ထပ္ရြတ္ျပရဦးမလား???]

'ရၿပီ... ' ထပ္ရြတ္ျပရင္ ငါ့အေလာင္းပဲ လာေကာက္ေတာ့!!! ဘယ္လိုစိတ္ကူးနဲ႔ အဲ့လိုအ႐ွက္မ႐ွိတာေတြ ေရးခဲ့ရတာလဲ! ငါရဲ႕အသိစိတ္ေတြ အဲ့တုန္းက ဘယ္ေရာက္ေနခဲ့တာလဲ

[System Moon:စိတ္မဝင္စားဘူး ...သြားၿပီ ေသရင္း႐ွင္ေရးမဟုတ္ရင္ မေခၚနဲ႔] လို႔ ေျပာကာ ေပ်ာက္သြားသည့္ moonအား စိတ္ထဲတြင္ လက္ခလယ္ေထာင္ျပလိုက္သည္၊ အရမ္းအားကိုးရတာပဲ!

ဒယ္ဒီကို ငါဘယ္လို စကားစေျပာသင့္လဲ?? သူဘယ္လိုစရမလဲ ေတြးေတာေနတုန္း မီးပြိဳင့္မွာ ကားခဏရပ္သြားတာေၾကာင့္ အျပင္ဘက္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့...ေက်ာင္းသူေလးအခ်ိဳ႕နဲ႔ေက်ာင္းသားအခ်ိဳ႕ဟာ ရယ္ရယ္ေမာေမာစကားေျပာရင္း လူကူးမ်ဥ္းက်ားေပၚျဖတ္သြားသည္၊ သူအရင္ဘဝတုန္းက မိသားစုမ်က္ႏွာမပ်က္ရန္ အျမဲ အဆင့္ တစ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ဖို႔ တာဝန္႐ွိတာေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားဘဝရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈအႏွစ္သာရကို သူမခံစားခဲ့ရေခ်၊ ေနာက္ေတာ့ အဘိုးဆံုးပါးသြားတာေၾကာင့္ အတန္းေက်ာ္ကာ ေကာလိပ္ကို တက္ခဲ့သည္၊ ေကာလိပ္ေရာက္ေတာ့လည္း စံျပေက်ာင္းသားဆုိသည့္ ဂုဏ္ပုဒ္နဲ႔အညီ အတန္းရဲ႕အေတာ္ဆံုးေက်ာင္းသားျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရရံုမက အျခားပညာရပ္ေတြမွာလည္း အေတာ္ဆံုးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရျပီး တဖက္မွာလည္း မိသားစုစီးပြားေရး ဒုကၡတြင္းကို ကယ္တင္ရျပန္သည္၊ဒါေတြကို ဘယ္သာမန္ကေလးတစ္ေယာက္ကလုပ္ႏိုင္မလဲ?? ငါးႏွစ္ သူငါးႏွစ္ေလာက္ အလုပ္၊အလုပ္ အလုပ္ေတြနဲ႔သာ ပိေနခဲ့သည္၊လူငယ္ဘဝရဲ႕အႏွစ္သာရကိုပင္ မခံစားလိုက္ရဘဲ သူေသဆံုးခဲ့သည္၊