Ο απαγωγέας μου,ο έρωτας μου!-Λάθος δρόμος

Παρτ 109

"Τι έγινε μουτράκι μου;" Είπα καθώς την έβλεπα με κόκκινα μάγουλα λόγω της έντασης της προπόνησης..

"Με πήρε ο παππούς μου" ανακοίνωσε κι με κοίταξε μπερδεμένη..
"και;; τι σου είπε;;" ρώτησα εγώ 99,9% σίγουρος πως δεν πρέπει να εμπιστεύομαι τον αρχαίο και πως πάντα θα κάνει ότι εκείνος πιστεύει πως είναι σωστό ανεξαρτήτως επιπτώσεων...

"με ρώτησε αν θέλω να έρθεις μαζί μου.. του είπες τίποτα για το ταξίδι;" ρώτησε εκείνη κοιτάζοντας με καχύποπτα..

αυτός ο άνθρωπος.....
"την τύχη μου μέσα.. ναι Ιόλη του εξέφρασα τις αμφιβολίες μου για το γεγονός ότι δεν θα έχεις σεκιούριτι κι εκείνος είπε ότι σε καμία περίπτωση δεν γίνεται να μπουν σεκιούριτι.. οπότε μου είπε ότι θα σου προτείνει να πάρεις μαζί τον Σαρ" ήμουν τόσο νευριασμένος που δεν σκεφτόμουν καθόλου πόσα μοιραζόμουν με την Ιολη.. πόσες πληροφορίες που δεν πρέπει να γνωρίζει..

"χωρίς καθόλου σεκιουριτι;;" ρώτησε εκείνη δυσπιστα..

"ούτε ένας.." τη διαβεβαίωσα...

"και τότε γιατί δεν έρχεσαι;" ρώτησε εκείνη ακόμα πιο προβληματισμένη..

"γιατί αν εμφανιστώ εκεί ως κάτι διαφορετικό από σεκιουριτι σου τότε..άστο Ιόλη δεν μπορώ να έρθω μαζί σου.." είπα και έκανα νόημα στον Σαμ να έρθει ώστε να φύγουμε..

Δεν ήθελα να συνεχίσω τη συζήτηση με την Ιόλη δεν ήθελα να την φρικάρω.. χρειαζόμουν λύσεις και μάλιστα άμεσες..

Αφού έβαλε τα πράγματα της από την προπόνηση στο πορτμπαγκάζ του βαν του Σαμ κατευθύνθηκε προς το δικό μου αμάξι.. ήμουν σίγουρος ότι δεν θα το άφηνε έτσι.

"Υποτίθεται θα πήγαινες με τον Σαμ και τον Καιλ" ανακοίνωσα καθώς μπήκε στη θέση του συνοδηγού και έβαλε τη ζώνη της.

"μπορούν και χωρίς εμένα" ανακοίνωσα εγώ
"Τι έγινε πάλι βρε κορίτσι μου;" ρώτησα περιμένοντας να δω τι έχει στο μυαλό της..

"θέλω απλά να μάθω γιατί δεν έρχεσαι μαζί μου" ρώτησε εκείνη αποφασισμένη να μην κάνει πίσω.. όπως πάντα ήταν τόσο πεισματάρα...

"Υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν καταλαβαίνεις τη σοβαρότητα τους.. " ανακοίνωσα αν και ήξερα πως δεν ήταν οι κατάλληλες λέξεις που θα την έκαναν να σταματήσει..

"ξέρω πολύ καλά το όραμα του παππου μου και για το πως μα θέλει μαζί κι όλα τα σχετικά, αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι ότι αρκετές φορές ήθελες να δείχνεις ποια είναι η θέση σου, γιατί όχι τώρα;;" με ρώτησε ευθέως. για μια στιγμή αιφνιδιάστηκα δεν μπορούσα να καταλάβω το σκεπτικό της και δεν ήθελα να την κάνω πάλι να πιστεύει ότι είναι απλά η δουλειά μου.

"Εφόσον ξέρεις το όραμα του παππού σου θα πρεπε να σε ανακουφίζει αυτή μου η επιλογή η οποία παρεμπιπτόντως είναι και το κλειδί της δικής σου επιλογής." ανακοίνωσα εγώ και εκείνη στριφογύρισε τα μάτια της...

"Το κλειδί της δικής μου επιλογής; και που ξέρεις τι θέλω εγώ;;" διέκρινα κάποιο σαρκασμό στον τόνο της φωνής της...

"είσαι πολύ μικρή για να ξέρεις τι θέλεις Ιόλη και για να κάνεις τέτοιου είδους κινήσεις.. είναι πιο σοβαρά από όσο τα βλέπεις.. αν κάνεις ένα βήμα μπροστά δεν έχει γυρισμό.." της είπα καθώς πήγα να ανοίξω τη μηχανή του αυτοκινήτου..

Η Ιόλη πήγε να ανοίξει τη πόρτα του αυτοκινήτου, το ήξερα ότι εκεί θα έφτανε η κίνηση της και όπως λέει η θεωρία των παιγνίων πρέπει πάντα να προβλέπεις τη κίνηση του αντιπάλου. Σε κλάσματα δευτερόλεπτο έκλεισα τις ασφάλειες αποτρέποντας της να φύγει..

"όπως σου είπα αν κάνεις ένα βήμα μπροστά δεν έχει γυρισμό." της υπενθύμισα βάζοντας την ζώνη της..

"ώρες ώρες είσαι σαν ψυχοπαθής" ανακοίνωσε γυρνώντας όσο μπορούσε τη πλάτη της προς το μέρος μου...

"ωραία λοιπόν για να είμαι δικαίος, τι θέλεις;" τη ρώτησα όλο περιεργεια..

"ωω σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον αλλά να μου λείπει" ήταν αρκετά νευριασμένη..
"όχι πραγματικά θέλω να μάθω.." της είπα και εκείνη με κοίταξε με μισό μάτι για ακόμα μια φορά..

"μπορεί και να με πείσεις που ξέρεις" της είπα χαμογελώντας..

"δεν μπορώ να σε πείσω για κάτι έχεις πάρει ήδη τις αποφάσεις σου Τζέικ.."

"Δηλαδή θες να έρθω μαζί σου, και μετά να είμαι επίσημο αγόρι σου και όχι ο μποντιγκαρντ σου και να μην έχεις την επιλογή επιλογής με τον ποιον θες να είσαι αν και από τις πρόσφατες επιλογές σου σαφώς και είμαι καλύτερος αλλά και πάλι.." προσπαθούσα να μιλήσω μεταξύ σοβαρού και αστείου..

"Ναί αυτό θέλω " σχεδόν φώναξε, αλλά η αγανάκτηση της ήταν φανερή..

"προς τι αυτό;" αυτή τη φορά ήμουν αρκετά σοβαρός..

"διότι μαζί σου είμαι ερωτευμένη και δεν καταλαβαίνω καν τη διαφορά και το πως είναι να έχω επιλογή, εν ένιωσα ποτέ να έχω άλλη επιλογή παρότι που το προσπάθησα αλλά δεν θέλω να έχω άλλη επιλογή" εξηγούσε αφήνοντας με αναύδο.. δεν ήξερα από τι προήλθε το όλο...

"δεν θα είναι καλύτερα να το συζητήσουμε μετά το ταξίδι σου;" τη ρώτησα και εκείνη ήταν φανερά απογοητευμένη..

"Ιόλη απλά θέλω κάποια πράγματα να γίνουν σωστά.. θεωρώ καλύτερο να πας μόνη σου παρόλο που ξέρεις πόσο με χαροποιεί η ξαφνική αλλαγή σου και παρόλο που αγχώνομαι μην αλλάξει γνώμη το ρισκάρω δεν σου λέει τίποτα αυτό;;" προσπαθούσα να της εξηγησω..

"απλά δεν σε καταλαβαίνω Τζεικ.."

"στοίχημα ότι μόλις πας στο ταξίδι θα καταλάβεις και πολύ καλά.." της είπα απλώνοντας το ελεύθερο χέρι μου απ το τιμόνι στο χέρι της πλεκοντας τα δάχτυλα μου στα δικά της...

άξιζε κάθε ρίσκο...