"είσαι μεγάλος Μπελάς τελικά, θα σε στρώσω όμως με τον δικό μου τρόπο" μου είπε καθώς ερχόταν προς το μέρος μου, αντανακλαστικά προχωρούσα προς τα πίσω..
"πίστεψε με δεν θέλεις να αργήσεις να με αφήσεις αν καταλάβει κανείς πόσες μέρες λείπω.." είπα...
"Στην Ελλάδα βρισκόμουν τόσο καιρό, εχω δικό μου κεντρο πατιναζ και προπονώ.. θα μπορούσες να κατσεις το καοκαιρι χωρις να χάσεις τις προπονήσεις σου" είπε εκείνη αλλα εμενα μου είχε κοπεί η Ανάσα.
"δεν ξέρω, δεν νομίζω, πολλά ζητάς" είπα εγώ και εκείνη με κοίταξε με ένα βλέμμα τοσο περίεργο.. αυτη ηταν η μαμα μου.. η μαμα που τοσα χρονια φανταζομουν στο κεφαλι μου.. αλλα ηξερα πως δεν υπήρχε..
Ο Τζέικ ήρθε στο τραπέζι.
"Η Ιόλη δεν γίνεται να ερθει στην Ελλάδα" είπε εκείνος και εγώ τον κοίταξα περίεργα.
"Γιατί;" ρώτησα εγώ αλλά εκείνος δεν κοιτούσε εμένα.
"Δεν νομίζω να είναι δυσκολο για τους σεκιούριτι να έρθουν στην ελλάδα" είπε εκείνη
"καταρχας δεν είπα ποτε οτι θα πάω και κατα δευτερον δεν καταλαβαινω γιατί πρέπει πλεον να εχω σεκιούριτι εφόσον ξέρω την αλήθεια" είπα εγω απορημένη.
"οι σεκιουριτι μενουν" είπαν και οι δυο ταυτόχρονα και εγώ τουσ κοιταξα περίεργα..
"α δεν θα τα πάμε καλά πάω για προπόνηση" είπα εγώ
"Ιόλη! μπορώ να σεε κοιτάω;" είπε η μαμα μου.. μαμα μου πόσο περίεργο μου ήταν..
"μπορείς" είπα εγώ και νομίζω οτι παρά τον θυμό μου ήμουν χαρούμενη.. ήταν σαν να έβρισκα το χαμένο μου κομματι..
"Ιόλη" φωναξε ο Τζέικ και εγω γυρισα να τον κοιτάξω...
"σχετικά με πριν..." είπε εκείνος
"με πριν..;" ρωτησα με σηκωμένο φρύδι..
"απλά δεν ήθελα να ξέρουν και τι άλλο είμαστε εμείς" είπε εκείνος
"μάλιστα" είπα εγω..
έκανα καποιεσ διατασεις και μπήκα στον πάγο με μιά άλλη αίσθηση.. τώρα που μου έφυγε ο θυμός καταλαβα ότι αυτο που ονειρευομουν απο μικρο κοριτσάκι πλεον ηταν πραγματικότητα..
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
