"Tι να πούμε για τον Τζέικ;" ρώτησα μη ξέροντας τι θα ακολουθήσει...
"αρχικά δεν θα ήθελε να κάνουμε αυτή τη συζήτηση αλλά Ιόλη μου πρέπει να σου ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα" είπε εκείνος και κατάλαβα αμέσως που το πήγαινε.
"στην οικογένεια μας η επιλογή συντρόφου είναι μονόδρομη και το ξέρεις, οφείλω λοιπόν να βεβαιωθώ ότι το γνωρίζεις κι ότι ξέρεις πως ο Τζεικ προοριζεται-"
"αχ παππου σταμάτα, ξερνάω με αυτά! αλλά ναι το ξέρω!" του είπα θέλοντας να αποφύγω αυτή τη συζήτηση.
"Εφόσον το ξέρεις θα θελα να μάθω τι έχεις στο μυαλο σου"
"εγω; τίποτα! θες να μου πεις όμως εσύ αυτός ο αλεξ γιατι μου εχει γίνει στενός κορσες;" προσπάθησα να αλλάξω τη συζήτηση.
"ναι εμ..γιατι, ας το καλύτερα, καλά είμαστε"
"πες μου ότι δεν τον προοριζες για αντικαταστάτη του Τζεικ!" στριφογύρισα τα μάτια μου
"ε αν εσύ και ο Τζεικ το καθυστερείτε κι σου αρεσε αυτός γιατί όχι!'
"παππου ξέρεις πόσο χρονών είμαι έτσι!!"
"Ναι αλλά είσαι ίδια η μάνα σου κι εκείνη έφυγε! κι είδες τι έγινε αυτο να προλάβω θέλω!"
"όχι η μαμά έφυγε ακριβώς επδ την πίεσες να είναι με καποιον που δεν θέλει!! στην περίπτωση μου όμως εγω τον Τζεικ τον θέλω αλλα αν συνεχίσετε ετσι όλοι σας θα εξαφανιστώ και δεν θα είναι όπως με τη μαμά, δεν θα με βρείτε ποτε!!" ανακοίνωσα και εκείνη τη στιφμή έφτασε και ο Τζεικ. τέλεια να ολοκληρωθεί το καρέ.
"μήπως πρέπει να ξέρω γιατι είσαι νευριασμένη;" απευθήνθηκε σε μένα κι κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου.
"προσπαθούμε εδώ να βγάλουμε άκρη γιατι δεν είστε επίσημα μαζί" είπε ο παππούς μου και εγω γέλασα. αυτό θα έχει πλάκα.
"Ιόλη;" με ρώτησε ο Τζέικ με έναν περίεργο τόνο
εγώ ανασήκωσα τους ώμους μου ανήξερη, εκείνος αγριοκοίταξε τον παππού μου και πήγε στο μπουφέ του πρωινού αφήνοντας εμένα και τον παππού μου να γελάμε.
"γιατί βιάζεσαι τόσο;" τον ρώτησα
"γιατί θέλω να έχω ήσυχο το κεφάλι μου όταν φύγεις για το τουρ αγώνων" είπε εκείνος
"τι σχέση έχει αυτό αφου και ο Τζέικ εκεί θα είναι" είπα εγω κι τότε κατάλαβα..
Όλα άρχισαν να έχουν νόημα.. ο Τζέικ δεν θα ήταν πια Μποντιγκαρντ μου!!!
YOU ARE READING
Ο απαγωγέας μου,ο έρωτας μου!-Λάθος δρόμος
ספרות נוער"είσαι μεγάλος Μπελάς τελικά, θα σε στρώσω όμως με τον δικό μου τρόπο" μου είπε καθώς ερχόταν προς το μέρος μου, αντανακλαστικά προχωρούσα προς τα πίσω.. "πίστεψε με δεν θέλεις να αργήσεις να με αφήσεις αν καταλάβει κανείς πόσες μέρες λείπω.." είπα...
