"οταν η μητερα μου πέθανε, ο πατερας μου δεν μπορουσε να το διαχειριστεί και για ενα διαστημα μπαινοεβγαιναν διαφορες στο σπίτι" είπα και εκεινος με κοιταξε με απορια
"κατι ξέρω" είπε και συνέχιζε να με κοιταει..
"για μένα αυτο ήταν οτι χειροτερο.. ημουν αρκετα μικρή και δεν ηξερα πως να το διαχειριστω και σπασαν όλα μεσα μου.. και απλά επελεξα πως δεν θέλω να μπω σε αυτον τον κοσμο των σχεσεων με ημερομηνια ληξης.. οποιος κι να ειναι ο λογος της ληξης.. οι ανθρωποι κοιτανε μονο τη σαρκα τους οχι τη ψυχη.. και εγω ενδιαφερομαι για τη ψυχή.." του είπα και εκείνος με τραβηξε ωστε να τον κοιταω πάλι στα μάτια..
"τωρα μπορώ να σε ρωτήσω εγώ κάτι;" είπε εκεινος και εγω ανασηκωσα τους ώμους μου..
"Εμένα γιατί με απομακρύνεις απο εσένα;; νομίζω γνωρίζεις πολύ καλά πως για να περνάμε χρόνο μαζί σου παρατάω και τη δουλειά μου στη μέση, τι σε φοβίζει; ότι θα εχει ημερομηνια λήξης;" είπε πλησιαζοντας το πρόσωπο του στο δικό μου..
"εγω απλα.." αρχισα να λέω
"απλά τι μικρή μου;" είπε και ήρθε πιο κοντά στο πρόσωπο μου σε απόσταση αναπνοής..
"Τζεικ.." είπα και εκείνος σχεδον είχε ακουμπήσει τα χείλη μου..
"μη με μπερδεύεις σε παρακαλώ" του είπα και εκείνος απομακρύνθηκε παίρνοντας με αγκαλιά..
"εντάξει χαιρομαι που τουλάχιστον κάναμε μια αρχή" είπε εκείνος αλλα τα λογια του με φοβιζαν τόσο πολυ..
"λοιπόν σημερα θα κοιμηθείς πάλι σε μενα η θες οπωςδηποτε το σπίτι σου;" ρωτησε εκείνος
"θελω οπωσδηποτε το σπίτι μου.." είπα εγω..
"γιατι νιώθεις τόσο αβολα όταν κοιμάσαι δίπλα μου;" ρώτησε εκείνος
"δεν μαρεσει, ειμαι φιλελευθερος ανθρωπος!!" είπα εγω και εκεινος γελασε
"αυτό το έχω εμπεδώσει, είσαι η μόνη που μου αντιστέκεται" είπε και αυτοματως τα νευρικα κυτταρα μου τσιτώθηκαν...
"γιαυτο θες τόσο πολύ να με ρίξεις ε για να μην υπαρχει καμια που να σου αντιστέκεται" είπα εγω και εκείνος σοβάρεψε
"μη λες βλακειες" είπε
"αυτό είπες μόλις τώρα" είπα εγώ
"αν ηθελα να σε ρίξω θα το είχα κάνει ήδη ξερεις" είπε και σηκωθηκε αυτοματως ωστε να πάει στη σερβιτορα... με αυτον τον ανθρωπο 1 βημα μπροστα 10 πισω θα κανουμε.. η μοιρα του να συναναστρεφεσαι με γουρουνια εκτροφης!!
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Ο απαγωγέας μου,ο έρωτας μου!-Λάθος δρόμος
Teen Fiction"είσαι μεγάλος Μπελάς τελικά, θα σε στρώσω όμως με τον δικό μου τρόπο" μου είπε καθώς ερχόταν προς το μέρος μου, αντανακλαστικά προχωρούσα προς τα πίσω.. "πίστεψε με δεν θέλεις να αργήσεις να με αφήσεις αν καταλάβει κανείς πόσες μέρες λείπω.." είπα...
