Όταν άνοιξα τα μάτια μου, βρισκόμουν στο δωμάτιο μου και αυτό ήταν το περίεργο. Ο Τζέικ ποτε δεν με άφηνε στις πιο χαζές περιπτώσεις. Τι κάνει ακριβώς. Ότι και να κάνει πάλι δεν συζητάει, δεν μου δίνει να καταλάβω.
Η ώρα ήτα 4 το ξημέρωμα, πρέπει το πάρτυ να συνέχιζε ακόμη, τα κορίτσια πάντως λείπαν. Σηκώθηκα απο το κρεβάτι και άρχισα να κατευθύνομαι στο δωμάτιο του Τζεικ. Χτύπησα αρκετές φορές τη πόρτα μέχρι που άνοιξε.
Με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια, με τράβηξε μέσα κοιτάζοντας δεξια και αριστερά αν είναι κανείς εκει γύρω.
"Ιόλη γιατι ήρθες" ρώτησε χαμηλόφωνα.
"εσύ ποτέ δεν με αφήνεις μόνη ειδικά μετα απο κάτι τέτοιο" του είπα χωρις να σκέφτομαι τι λέω.
"Το ξέρω και πίστεψε με δυσκολεύομαι, όμως ειδικα όσο είσαι υπο αυτη την επηρροια δεν θα έπρεπε να με πλησιάζεις" είπε εκείνος.
"θες να μου εξηγήσεις τι γίνεται; εσύ όλη την εβδομάδα ήσουν... αλλιώς τελος πάντων κι εδώ ξαφνικά..."
"Ιόλη απλά πιστεύω ότι το σχέδιο του παππου σου είναι ακριβως το να ειμαστε επίσημα μαζί. κι αυτό που σου έριξε ο αλεξ μαλλον το προοριζε για μενα παρα για τον ίδιο! ο βλακας θα μπορουσε να σε σκοτωσει με τετοια ποσοτητα!"
"τζεικ δεν καταλαβαίνω" του είπα και κάθισα στην άκρη του κρεβατιού κρατώντας το κεφάλι μου.
"Απλά σκέψου ότι δεν είμαστε σπίτι, δεν έχουμε ιδιωτικότητα εδω, πρεπει να είμαστε προσεκτικοί να περάσουν αυτες οι μέρες" είπε εκείνος αφού κάθισε δίπλα μου. Πάλι μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι.
"παντα περιμενω να περασουν οι μέρες κι νιώθω σαν να χάνω μέρες από τη ζωή μου και δεν ξέρω αν μαρέσει όλο αυτο-"
Ο Τζέικ με διέκοψε φιλώντας με σαν να προσπαθούσε να αποδείξει πως τίποτα δεν έχει αλλάξει.
"Ειλικρινά δεν πρέπει να είσαι κοντά μου τώρα" είπε εκείνος ψιθυριστά στο αυτί μου και επειτα ξεκίνησε να με φιλαει απο τον λοβό του αυτιου ως το λαιμο μου.
ήταν ο Τζεικ, ήταν ο Τζεικ... δεν ήταν σαν αυτο που συνεβη με τον κώστα..
Τράβηξε το πόδι μου έτσι ώστε να με ανεβάσει πάνω του και άρχισε πάλι να με φιλάει.
"κοίτα, προσπαθώ και εγώ να καταλάβω τι γίνεται εδω πέρα, και ομολογώ ότι το να με αποσυντονίζεις δεν βοηθάει, όσο είχες τις άμυνες σου μου ήταν πιο εύκολο εν τέλει. Και τώρα.. δεν ξέρω καν πως να το διαχειριστώ Ιόλη.. απλά πες μου τι σκέφτεσαι" είπε εκείνος και ξαφνικά άρχισα να νιώθω τύψεις για το πως παντα του φέρομαι και του νευριάζω..
"δεν σκέφτομαι, ακριβώς" του είπα και εκείνη τη στιγμή χτύπησε η πόρτα.
ο Τζέικ πετάχτηκε κάνοντας μου νόημα να μην μιλήσω. Και έπειτα με σήκωσε αστραπιαία ψηλά ώστε να κρυφτώ στο πάνω μέρος της ντουλάπας.
ESTÁS LEYENDO
Ο απαγωγέας μου,ο έρωτας μου!-Λάθος δρόμος
Novela Juvenil"είσαι μεγάλος Μπελάς τελικά, θα σε στρώσω όμως με τον δικό μου τρόπο" μου είπε καθώς ερχόταν προς το μέρος μου, αντανακλαστικά προχωρούσα προς τα πίσω.. "πίστεψε με δεν θέλεις να αργήσεις να με αφήσεις αν καταλάβει κανείς πόσες μέρες λείπω.." είπα...
