"Ιόλη τι λες η κοπέλα ειναι δημοσιογραφος" είπε εκεινος
"ξερω πολυ καλα την κοπέλα μπορείς να τη διώξεις σε παρακαλω;" είπα κι ο θυμος μεσα μου έβραζε
"υπαρχει κατι που παραδοξως δεν γνωρίζω;;"
"Τζεικ μη με πιεζεις σε παρακαλω κι απλά διωξτην" είπα σχεδον βουρκωμενη απ τη τσαντιλα..
"ει ει ηρέμησε, θα τη πάρω απο εδώ" είπε εκείνος τραβώντας με στην αγκαλιά του.
"θες να μου μιλήσεις;" είπε φιλώντας με στο κεφάλι.
"Τζέικ μην κάνεις τον ανηξερο είμαι σιγουρη οτι γνωρίζεις πολύ καλ-"
"Ιόλη τόσο χαρηκες που με είδες;" είπε εκείνη, η λέρα
κχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
πισω μου σε εχω σατανά.
"ναι είδες αφου συγκινήθηκα" είπα εγω στριφογυρίζοντας τα μάτια μου
"έτσι μιλάς στη γυναίκα που σου φέρθηκε καλυτερα απο μάνα;" είπε εκείνη.
"εχω μάνα" της ξανά τόνισα.
"ναι πως" είπε εκείνη.
"μπορεί καποιος να μου εξηγησεις εδω μέσα πριν τα πάρω;" είπε ο Τζεικ
"πρωην του πατερα μου" είπα εγώ.
"αα μάλιστα" είπε εκείνος.
"και τώρα να σας αφήσω εχω προπόνηση!!! " είπα εγώ νευριασμένη και γύρισα πλάτη.
πως μπορεσε να φερει αυτη τη τριςκαταρατη εδω μεσα!! και αυτη ειμαι σιγουρη οτι κατι εχει βαλει στο ματι της πάλι ποιος ο λογος να ερθει στην Ελλάδα!!! κάτι δεν μου κολλάει..
κατι δεν μου κολλάει καθόλου.
Πλευρά Τζέικ
"θα δουμε αργοτερα τι θα γινει με τη συνεντευξη" είπα εγώ και η δημοσιογράφος με κοίταξε με ένα πονηρό βλέμμα κλινοντας μου το μάτι. Α το έχουμε χάσει τελείως εδω πέρα.
Αφού έφυγε κοίταξα την Ιόλη η οποία πετάγοταν στον αέρα, πάντα φοβόμουν να την βλέπω να χορεύει αν χτυπήσει καμια ώρα με όλα αυτά θα τρελαθώ.
έβγαλα το κινητό μου απ την τσέπη μου και πληκτρολογούσα τον αριθμό που ήθελα, μόλις μου βγήκε στις προτεινομενες κλεισεις πάτησα επάνω δεν άργησε να το σηκώσει.
"έλα Τζεικ παιδι μου όλα καλα;" ο Εντι ακούστηκε απ το ακουστικό.
"γιατί δεν μου είπες οτι η Ιόλη δεν θέλει καν να τη δει ουτε ζωγραφιστή;" ρώτησα εγώ νευριασμένος.
YOU ARE READING
Ο απαγωγέας μου,ο έρωτας μου!-Λάθος δρόμος
Ungdomsfiksjon"είσαι μεγάλος Μπελάς τελικά, θα σε στρώσω όμως με τον δικό μου τρόπο" μου είπε καθώς ερχόταν προς το μέρος μου, αντανακλαστικά προχωρούσα προς τα πίσω.. "πίστεψε με δεν θέλεις να αργήσεις να με αφήσεις αν καταλάβει κανείς πόσες μέρες λείπω.." είπα...
