"Την πλήγωσες;" είπα απότομα.
"δεν είδα να το πήρε κι κατάκαρδα" είπε αυτός κι εγώ προσπάθησα να ηρεμίσω.
"άκου μικρέ, η Ιόλη μπορεί να κάνει ότι θέλει με όποιον θέλει δική της δουλειά, αλλά η Ιόλη είναι δική μου δουλειά κι όποιος προσπαθήσει να τη πειραξει με οποιονδηποτε τρόπο την έβαψε γιαυτό πρόσεχε καλα" του είπα απότομα και έπειτα άνοιξα τη πόρτα του διευθυντη ώστε να μπώ μέσα πριν τον σπάσω στο ξύλο.
"είσαι έτοιμη για προπόνηση;" ρώτησε ο Τζέικ όσο οδηγούσε στον δρόμο.
"ναι έχω τα πράγματα μου στο πορτ παγκαζ" είπα εγώ..
"τι σκέφτεσαι;;" με ρώτησε..
"θέλω να πάω στην Ελλάδα" απάντησα.
"το περίμενα ότι θα το έλεγες" είπε εκείνος.
"γιατί;" τον ρώτησα.
"Ίσως επειδη μιλας καθε δεκα λεπτα με τη μαμα σου στο τηλέφωνο;;" είπε κοιτώντας με γελώντας.
"γιατί γελάς;" ρώτησα
"θα θέλα να κάτσουμε για καφέ αλλά μιας και το ανέφερες δεν κρατιέμαι" είπε και έπειτα γέλασε ξανά..
τι είχε πάθει..
"θα μου πεις γιατί γελάς;" τον ρώτησα.
"άνοιξε το ντουλαπακι" είπε κι εγώ το άνοιξα είχε έναν φάκελο πέρα απο τα διάφορα σιδερικά..
"τι είναι αυτό;" είπα
"δυο εισητήρια για Ελλάδα, θα πας με τον Σαρ" είπε και τον κοίταξα έκπληκτη.
"όντως;;" τον ρώτησα με χαρά.
"ναι θα σου κάνει καλό και για τις προπονήσεις σου.. σε λίγο είναι οι αγώνες" είπε και εγώ ακούμπησα το κεφάλι μου στο μπράτσο του, οδηγούσε δεν μπορούσα να τον αγκαλιάσω.
"εσυ;" τον ρώτησα.
"εγώ τι;" ρώτησε
"δεν θα έρθεις;" τον ρώτησα διστακτικά.
"έχω δουλειά ματάκια μου" είπε και δεν ήξερα τι να πρωτοσχολιάσω.. την υπερβολική ελευθερία που μου δίνει η τον τρόπο που μιλάει.. έκοψε τα ναρκωτικά δεν εξηγείται αλλιώς..
Δυο εβδομάδες στην Ελλάδα καλό έμαθα δεν ήθελα να φύγω αλλά σε λίγες μέρες έπρεπε να ξανά πάω στη σχολή δυστηχώς.. δεν ήξερα αν ήμουν έτοιμη για κάτι τέτοιο.. αλλά είχα αρκετά να σκέφτομαι που δεν με πείραζε..
Όταν αφήσαμε τον Σαρ σπίτι του ήταν ώρα να πάω σπίτιι μου..
"Σαμ σπίτι δεν είπαμε;" ρώτησα
YOU ARE READING
Ο απαγωγέας μου,ο έρωτας μου!-Λάθος δρόμος
Teen Fiction"είσαι μεγάλος Μπελάς τελικά, θα σε στρώσω όμως με τον δικό μου τρόπο" μου είπε καθώς ερχόταν προς το μέρος μου, αντανακλαστικά προχωρούσα προς τα πίσω.. "πίστεψε με δεν θέλεις να αργήσεις να με αφήσεις αν καταλάβει κανείς πόσες μέρες λείπω.." είπα...
