Ο απαγωγέας μου,ο έρωτας μου!-Λάθος δρόμος

παρτ 89

Απο το άρωμα κατάλαβα οτι ο Τζεικ ήρθε και κάθισε δίπλα μου..

"γιατι δεν είστε μαζί;" ρώτησε η Τζέση

"δεν φαινεται σαν να μην είναι μαζι" απάντησε ο Κάιλ

"κάποια πράγματα δεν έχουν απάντηση" ακούστηκε η φωνη του Τζεικ..

"ομως φαίνεται οτι την θες πραγματικά" είπε ξανα η Τζεση..

"εκείνη δεν το βλέπει έτσι Τζεση.. " απάντησε με μια μελαγχολία στη φωνή του...

δηλαδη τι το πρόβλημα ήμουν εγώ; εγω έκανα πιο δύσκολα τα πράγματα;;;
Η εκείνος που την μία μου την επφτε κι την άλλη έβγαινε με οποία να ναι?
Δεν ήθελα να το σχολιάσω οπότε κοιμηθηκα...

Το επόμενο πρωί ξύπνησα αρκετά νωρίς. προφανώς κι με είχαν μεταφέρει στο δωμάτιο του Τζέικ. Σηκώθηκα αθόρυβα να μην τον ξυπνήσω και αποφάσισα να πάω στη κουζίνα να πιω ζεστό καφέ που ήδη είχε φτιάξει ο Κάιλ.

"Καλά ρε Κάιλ δεν κοιμήθηκες καθόλου εσύ;" Ρώτησα καθώς τον έβλεπα με στην τσίτα να πίνει καφέ.

"Κοιμήθηκα αλλά ξυπνάω γενικά νωρις" απάντησε ο Κάιλ

"Γενικά ποτέ ξεκουράζεστε?" Ρώτησα εγώ πίνοντας μια γουλιά από τον καφέ μου.

"Όταν κοιμάσαι κι εσύ" είπε γελώντας κι εγώ αναστεναξα.

"Βρε Ιόλη δεν μπορείς να χαρεις λίγο τη ζωή σου;" Ρωτησε ο Κάιλ κι εγώ στριφογυρισα τα μάτια μου.

"Εσύ έτσι ζούσες στα 18 σου;" Του είπα εγώ αγανακτισμένη, και εκεινος γέλασε.

"Έχεις δίκιο δεν είναι ότι πιο φυσιολογικό αλλά εκμεταλλευσου το γεγονός ότι συμπαθείς τον Κόνορ κι μένα κι ότι περνάμε καλα, τουλάχιστον από ότι έχω καταλάβει" είπε ο Κάιλ κι τσούγκρισε τις κούπες μας.

Εγώ γέλασα. Ίσως να είχαν δίκιο. Ίσως επιτελους έπρεπε να το πάρω απόφαση και να αρχίσω να περνάω καλά με αυτά που εχω...

"Η Τζεση πιστεύεις θ ξεπεράσει γρήγορα τον χλεχλε;" Ρώτησε ο Κάιλ.

"Είχε καταλάβει καιρό ότι δεν πήγαινε άλλο οπότε ναι απλά είναι το σοκ του ότι την κορόιδευε" είπα εγώ..

"Ε μα που τους βρίσκετε όλους" απάντησε ο Κάιλ

"Τόσο πολύ σου αρεσει;" Ρώτησα εγώ

"Δεν έχεις ιδέα είναι από αυτά τα ανεξήγητα, όπως ο Τζέικ νιώθει για σένα" είπε ο Κάιλ κι εγώ τον κοίταξα λοξά.