Diğerleri ona hüzünle bakarken Semih kardeşinin duyacağından emin olduğu bir ses tonuyla sadece onun ve belki de Mira'nın bildiği bir şarkıyı mırıldanmaya başladı. Kızın gidişini de durduran buydu ya zaten.
Mira'nın durduğunu gören aile bir Semih'e...
... Son attığım yumrukla karşımda artık kandan yüzü gözükmeyen adam yeri boylamıştı. Ben ona sırıtırken hakem olduğunu tahmin ettiğim adam başına dikilmiş 10 dan geriye doğru saymaya başlamıştı. Ben ise sırtımı kafesin demirlerine yaslayıp kollarımı birbirine bağlayarak işini bitirmesini bekliyordum. "0" sesini duyduğum gibi gözlerim bana doğru gelen adamı buldu hemen sağ elimi alıp havaya kaldırarak "Kazanan ALFA..." Diye duyurmuş ardından elimi bırakmıştı. Ben de artık bu duruma alıştığım için fazla umarsamadan kafesten inerek bana ait olan odama doğru ilerlemeye başladım. Ancak bana doğru gelen Buğra abiyle duraksamak zorunda kalmıştım. "Diyecek söz yok. Her zamanki gibi efsaneydin." Onun bu sözlerine zoraki bir gülümseme sunup teşekkür ettim ve yoluma devam ettim.
Odama girdiğim gibi kendimi banyoya attım ardından. Soğuk suyun altında üstümde biriken terlerin gitmesini beklemeye başladım. Bir kaç dakika öyle kaldıktan sonra çikolata kokulu şampuanımdan biraz elime dökerek hızlıca köpüklemeye başladım. 15 dakika sonra tamamen temizlenmiştim. Havluyla iyice kurulanıp giyinme odamdan üstüme bir şeyler seçmeye başladım.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Seçtiklerimi üstüme geçirip telefonumu da elime aldıktan sonra çıkış kapısına doğru yürümeye başladım. Motorum kapının önündeydi fakat içimden yürümek gelmişti. O yüzden yönümü hiç çevirmeden ezbere bildiğim yolu yürümeye başladım. Fakat duyduğum sesle bir anda durmak zorunda kaldım. Ara sokakların birinden geliyordu ve bir inleme sesi olduğu açıkça belliydi. Kendime engel olmayarak sesi takip ettim baktığımda bir grup bir çocuğu sıkıştırmış dövüyorlardı. Çocuğun attığı ilk yumruğa yetişemesemde koşarak yanına ulaşıp ikinci kez kaldırdığı eli sertçe tutarak sırtında birleştirip bacağına bir tekme atarak yeri boylamasına sebep olmuştum. Ve bu şekilde herkesin dikkati beni bulmuş oldu.
Yerde tuhaf tuhaf bana bakan adam daha fazla susmayıp "Sen de kimsin?" diye sormuştu. Bende yüzüme alaylı bir ifade kondurup "Ecelin." diyerek bacağına sert bir tekme daha savurmuştum. O acıdan inlerken yönümü bana doğru gelen diğer üç adama doğru çevirdim. gözüm bir ara yerdeki çocuğa kaydığında artık yerde olmadığını kalan diğer iki adamı da onun hallettiğini gördüm. Yaşı benden küçük gibi duruyordu ama anladığım kadarıyla gayet çevik biriydi.
Aradan geçen bir 10 dakika sonunda hepsi birden perti çıkmış halde yerde boylu boyunca yatıyordu.
Bu şekilde burda işim bitmiş olduğuna kanaat getirdim. Hiç bir şeyi beklemeden arkamı dönüp ilerleyeceğim sırada bir kol tarafından tutularak durdurulmuştum. Gözlerimi beni tutan kola çevirdiğimde az önce kurtardığım çocuk olduğunu görmüştüm. Tek kaşımı kaldırarak çocuğa döndüğümde elini kolumdan çekerek "Şey ben teşekkür etmek istedim. Bu arada adım Efe." Dediğinde boş bakışlarımla bakmaya devam edince sesli şekilde yutkunduğunu görmüştüm. Ardından "Adını Söylemiyecek misin?" diye sormuştu.
