Diğerleri ona hüzünle bakarken Semih kardeşinin duyacağından emin olduğu bir ses tonuyla sadece onun ve belki de Mira'nın bildiği bir şarkıyı mırıldanmaya başladı. Kızın gidişini de durduran buydu ya zaten.
Mira'nın durduğunu gören aile bir Semih'e...
Gözlerimi araladığımda büyük çift kişilik yatağımda yatıyor olduğumu görmüştüm. Buraya nasıl ve ne zaman geldiğimi hatırlamasam da aklımda olan tek şey, tek önemli şey Dün yaşadıklarımdı.
Onları, olanları düşünmemle kocaman bir gülümseme yerleştirmiştim yüzüme. Hayatımda ilk defa güzel şeyler başıma gelmeye başlamıştı. Çocuklarım benim... Onlar daima hayatımın bir parçası olacaktı. Ama şimdi yaşamam için başka bir sebep daha girmişti hayatıma... Ailem vardı artık benim.
O konuyu da daha fazla uzatmak istemiyordum. Böyle nereye kadar gidecekti sonuçta. Kimseden, hiç bir şeyden korkmayan ben şimdi niye yüzleşmek yerine bir anda kaçar olmuştum ki. Tek bildiğim Ne yapacaksam bir an önce karar vermem gerekiyordu artık. Öbür türlü iyice boku çıkacaktı.
Aklıma gelen şey ile kafamdaki bu düşünceleri kendimden uzaklaştırarak hemen yatağımdan kalktım. Küçüklüğümden gelen alışkanlıkla ilk işim yatağımı toplamak olmuştu. Orada işim bitince banyoma doğru ilerledim. O kadar terlemiştim ki önce bir duş alsam iyi olacaktı.
Kıyafetlerimi bir çırpıda çıkarıp çamaşırlığa attıktan sonra duşakabinin içine girip soğuk suyun bedenimle buluşmasına izin verdim. Orada bir süre oyalanıp saçlarımı da iki kere şampuanladım. Temizlendiğime emin olmamın Ardından vanayı kapatıp dışarı çıktım ve yanımda bana göz kırpan bornozumu giyip saçlarımı da havluyla sardıktan sonra banyodan çıkıp giyinme odama girdim. Bedenimi kurutup saçlarımı da hafif nemli kalacak şekilde kuruttuktan sonra bornoz ve havluyu askılığa asıp giyebileceğim bir kombin seçmeye başladım. Bugün artık okula gitmem gerekiyordu. O kadar uzun zamandır gitmemiştim ki okul diye bir şeyin olmadığına ikna alabilirdim. Gerçi gitmemek sıkıntı değildi müdürle daha önceden konuşmuştum. Sadece sınavlara girerek bitirebilme imkanım vardı. Tabiki bu öyle kolay olmadı başta. Ama sonra Korgulların ailesinden olduğumu duyunca hemen dönüvermişti. Bunu nerden öğrendiğine gelecek olursak yüksek ihtimal ile okula gittiğim gün peşimdeki korumalardan biri söylemişti. Salak değildim elbette takip edildiğimi anlamıştım. Zaten ertesi gün müdür bizzat aramış bir sorun çıkmayacağını söylemişti.
Gerçi zaten okulun geçici müdürüymüş herhalde. Asıl müdür Barın abimmiş.
Alp Cihan ve Ben ünüversite seviyesinde eğitim almıştık. Yalçın babam ve Buğra abi sağolsun. Üçümüz ile de o kadar çok ilgilenmişlerdi ki ne yapsak haklarını ödeyemezdik. Gerçi Buğra abi hala ilgilenmeye devam ediyordu. Keşke Yalçın babam da burda olsaydı. Onun ilgisini, şefkatli bakışlarını o kadar çok özlemiştim ki.
Neyse işte demem o ki bulunduğumuz bu durum sayesinde amacımız sadece liseyi bitirmekti. Hiç birimizin Ünüversite gibi bir düşüncesi yoktu. Zaten haddinden fazla işimiz, Onları yönetecek kadar hatta daha fazla da bilgimiz vardı. Tabi ilerde bu fikrimiz değişir miydi bilemezdim zaman gösterecektir bunu.
Bu arada sizle konuşurken ben de sonunda bir kombin seçebilmiştim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
