Ailem Derken?

🌼24.Bölüm🌼

Sınır : 185 oy

Mira'nın Anlatımından.

Kulağıma dolan seslerle uykum açılmaya başlasa da yerimde iyice sinerek uyumaya devam etmeye çalıştım. Bakın çalıştım diyorum Çünkü seslerden dolayı Başaramadım Ben de dinlemeye başladım.

"Şanslı Piç." Bunu diyen kesinlikle Kuzeydi. Sesinden tanımıştım. Anlamadığım şey ise bu çocuk Cesaret hapı falan mı almıştı sabah sabah? Çünkü bunun başka bir açıklaması olamazdı.

"Ya ben de ablamla uyumak istiyorum."

"Önce ben ikizimle uyuyacağım. Geri bas ufaklık."

"Ben. ufaklık. Değilim. Abi." Diyerek cümlesindeki her bir kelimeye vurgu yapan Efe ile Gözlerim kapalı olsa da yüzüme bir gülümseme kondurdum. Tatlı veledim benim.

"Sen Bana ne Diyorsun? Abi. Yani ben senden neyim? Büyük. Anladın? Bak buna." derken arkadan gelen cümle ile eliyle bir şeyler gösterdiğini tahmin etmiştim. "Tam 5 yaş var aramızda. O yüzden sen benim için nesin? ufaklıksın... Kapiş?" Zaten bu cümleden sonra Efe de konuşamamıştı haliyle ama homurdanmayı da eksik etmemişti. Lakin Emirin dediklerinde de haklılık payı büyüktü.

"Susun bir ya kızı uyandıracaksınız." Diye duraksayıp devam etmişti Barın abim "Ayrıca Kuzey efendi sakın duymadım sanma sonra görüşeceğiz senle." Bu cümleyle sadece kendimin duyacağı şekilde kıkırdamıştım. Abimin o cümleyi unutmayacağından emindim. Sonra kulağıma gelen içine kaçmış ses tonuyla yüzümde yeni bir gülümseme peydah oldu.

"Sen onu duydun mu ya?"

Sorusundan sonra sesi kesilmişti küçük abimin. Büyük ihtimalle Barın abim ona kötü bakışlarını atmıştı.

Sesleri dinlemeyi bir kenara bırakıp artık kalkmam gerektiğine karar vererek uyandığımı fark etmeleri için yerimde kıpırdanmaya başladım. Ardından gözlerimi yeni uyanıyormuş gibi yavaşlıkla açıp uyku mahmuru bir ses tonu ile "Günaydın." Dedim.

Bunun üzerine ise Barın Abim homurdanarak kurduğu "Al işte uyandırdınız kızı." Cümlesinden sonra bana bakarak devam etti konuşmaya.

"Günaydın fıstığım." Deyip alnıma bir öpücük kondurduktan sonra Efe de yanıma gelerek "Günaydın ablam." demiş bir yanağımı öpmüştü. Ardından onu gören Emir ise bir anda Efeyi üstümden çekerek "Günaydın ikizim." diyerek bugünün ikinci öpücüğün sulu bir şekilde bahşetmiş oldu bana.

Efe ve Emir ikilisi Barın abimin onları odadan nazikçe(!) kovalamasıyla dışarı çıktıkları zaman ben de yatakta oturur hale gelmiş biraz gerinerek uykumu açmaya çalıştım. Daha sonra ise gözüm hala odada duvara sinmiş şekilde çekingence duran Kuzey abime takıldı. Sanırım karşılaştığımızdan beri en çok onunla uzak kalmıştık. Bir anda içimden gelen şey ile ayağa kalkarak ona doğru ilerlemeye başladım. O bana şaşkınlıkla bakıp ne yapacağımı beklerken ben bir anda kollarımı boynuna doladım. Şaşkınlıktan olsa gerek elleri hala belimde yerini almamıştı. Ben de ellerimi çözüp ellerini belimde birleştirdikten sonra kollarımı tekrardan boynuna doladım. Ardından dudaklarımı kulağına yaklaştırarak "Günaydın abim." Dedim.

Bunun üzerine nihayet şoktan çıkmış olacak ki kafasını boynuma gömüp kokumu derince içine çektikten sonra tekrar gözlerime bakıp "Günaydın bebeğim." Dedi.

"Kıskanıyorum ama..." Diye çocukça çıkan ses ile ben gülerek Barın abime dönerken Kuzey abim benden farklı olarak çatılmış kaşlarıyla dik dik bakıyordu abisine. "Bir zahmet kıskanma abi. Bütün gece seninleydi. Ben güzelime ilk defa sarılabildim." diyerek yanağıma hızlı ama hafif bir öpücük kondurdu.