Diğerleri ona hüzünle bakarken Semih kardeşinin duyacağından emin olduğu bir ses tonuyla sadece onun ve belki de Mira'nın bildiği bir şarkıyı mırıldanmaya başladı. Kızın gidişini de durduran buydu ya zaten.
Mira'nın durduğunu gören aile bir Semih'e...
Gözlerimi iki taraftan etrafıma dolanan kollarla aralamıştım. Dün eve geldikten sonra hep beraber hasret gidermiş gece uykumuz geldiğinde ise salonu yatakhaneye çevirmiş ma aile salonda uyumuştuk.
İlk uyanan ben olunca zor bela bana sarılı kollardan kurtulup ayaklanmıştım. İlk önce odama gidip banyoya girdim kısa bir duşun ardından bugün Pamirin Ailesi ile kahvaltı edeceğimden hazırlanmaya başlamıştım.
Bu kadar sakin kalmama şaşırıyorsunuzdur belki Sonuçta sevdiğimin ailesi ile tanışacaktım ama ben böyleydim fazla heyecan yapmazdım yapsam Bile bunu fizyolojik olarak belli edecek bir hareket sergilemezdim kalp atışlarım hızlandığında ise onları düzene sokmanın yolunu çok önceden bulmuştum.
Sonunda beğendiğim bir Kombini hızla üzerime geçirdim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Saçlarımı tarayıp doğal halinde bıraktım. Dudaklarıma lipbalm sürüp makyajı bitirdim. Hem makyaj pek sevmezdim hem de ailesiyle tanışacağımdan abartı kaba bir görünüm sergilemek istemiyordum.
Giyinme işlemim tamamen hazır olunca. Küçük bir çantaya arabamın anahtarı telefon cüzdan gibi bazı önemli şeyleri koyup omzuma astıktan sonra giyeceğim ayakkabıları elime alıp odamın kapısını sessizce açıp kafamı uzattım kulağıma pek ses gelmiyordu. Yine de ne olur ne olmaz misali parmak uçlarımda odadan çıkıp kapıyı aynı sessizlikte kapatarak yavaş yavaş aşağı doğru adımladım. Ayakkabılarımı kapı önüne koyup önce uyanan var mı yok mu kontrol etmek için salona baktım. Herkesin uyuduğunu görünce derin bir nefes verdim. Kimseden çekindiğim korktuğum yoktu aslında. Sadece sorguya çekilmek ya da bende seninle geleyim kavgasına maruz kalmak ve ilk izlenimden Pamir'in ailesine geç kalan kız görünümü vermek istemiyordum. Etrafıma bakındım bir kağıt kalem var mı diye. Bulamayınca gördüğüm şeyle aptallığıma tükürdüm. Bizimkiler eve tahta almıştı. Bildiğiniz okullarda kullanılan beyaz tahta. Neymiş aile duyuru panosu olacakmış. Başta bunu aldıklarında Ne gereği var böyle saçma bir şeye diye söylenmiştim ama gördüğünüz gibi lazım olacağı günler olacakmış. Çok uzatmadan tahtanın yanına gidip üzerindeki mıknatısla yapıştırılmış kalemi elime alıp nereye gittiğime dair bilgilendirici kısa bir metin yazıp kalemi aldığım yere bıraktım. Çıkış kapısına gidip ayakkabılarımı elime alıp çıktıktan hemen sonra kısa sürede ayakkabılarımı da ayağıma geçirince tamamdım. Korumalar bana ne yapıyor bu değişik bakışları atsa da pek umursamamıştım.
Arabama gitmek üzereyken yanıma gelen korumaların biriyle adımlarımı durdurup umursamaz yüz ifademi takınıp adama döndüm. "Bir sorun mu var?"
"Yok şey..." Koskoca koruma olmuş bana bakıp şey diyen adama kaşlarımı çatıp bakınca bir adım geri attığını görmüştüm. Yuh be abicim Kazık kadar adam olmuş dayanmışsın otuz beşine on dokuz yaşındaki kızdan mı çekiniyorsun pes yani.
Hala ağzını açmayan adama sinirlenerek konuştum. "Bugün konuşacak mısınız acaba? Yetişmem gereken bir yer var ve beni oyalıyorsunuz." Sözlerinle yutkunup dudaklarını araladı ve neysek konuşmayı başardı. Oğlu ilk defa konuşan bir anne kadar gururlu olabilirim şu an da iki saatte zor konuştu adam. "Çıktığınızda Babanızın haberi var mı diye soracaktım Mira Hanım." Duyduklarımla göz devirmeden edemedim. Sana ne kardeşim yani. Baba benim babam. Düşünürüz o kadarını da herhalde. Normalde bu kadar tepki göstermezdim. Heleki benden büyük birine ama bu adama çok kıl olmuştum. Sert bakışlarımı adama dikine iki adım geriledi bu seferde. Anlamıyorum ergen veletler gibi tiplere geleceksen ne diye gelip konuşuyorsun be abicim. Bu sinirim biraz da olsa geç kalacağım korkusundandı aslında.
"Sizi ilgilendirdiğini düşünmüyorum. Siz sadece bu evi korumakla görevlisinizi benim korumam değilsiniz. Aileme ne söyleyip söylemediğim de sadece beni ilgilendirir." Konuşmam ile cılız bir sesle peki mira Hanım. Afedersiniz. Diyip küçük adımlarla yanımdan ayrıldığında bir sabır çekip arabamın yanına gidip sürücü koltuğuna yerleştim. Harekete geçmeden önce telefon rehberimden Pamirin numarasını tuşlayarak kulağıma dayayıp açmasını bekledim.
Bir kaç saniye sonunda telefon açıldığında güzel sesi doldurmuştu kulaklarımı.
"Güzelim geliyor musun?"
"Evet canım bindim şimdi arabaya sen bana konum at birazdan orda olurum."
"Tamam canım atıyorum ben sana. Öptüm güzel gözlerinden." Söylediklerine kıkırdayıp bende seni canım demiş vedalaşarak telefonu kapatmıştım. Kısa bir süre hareket etmeden konumun gelmesini bekledim. Telefonumdan gelen bildirim sesiyle telefonumu arabamın telefon koyma yerine yerleştirip konumu da başlatarak normal bir şekilde eve doğru hareket etmeye başladım.
Merhaba arkadaşlar ben geldim. Bölüm kısa oldu biliyorum. Uzun zamandır da bölüm atmıyorum. Öncelikle bu konuda bir açıklama yapmak istiyorum. Şu sıra pek yazma şevkim yok ve yazacak bir şey de bulamıyorum ve daha çok okumaya yönlendiğimden de pek yazmak gelmiyor içimden. Ek olarak tekrar Yks sınavına gireceğim ve bir yandan Dgs ve Kpss de çalışıyorum. Birazdan da dershaneye gideceğim Matematikten özel derse başlıyorum. umarım beni anlarsınız. Mezun oldum olmasına ama iş yok maalesef geri başa döndük bu yüzden. Kendinize çok çok iyi bakın. Umarım bölümü kısa da olsa sevmişsinizdir. 😘 😘 😘
