Ailem Derken?

🌼15.Bölüm🌼

sınır yok yeni bölüm akşam gelecek... Diğer bölümde sınır olacak...

Semih'in Anlatımından

Hastaneye geleli yarım saat olmuştu ancak ne Mira'dan ne de Buğradan bir ses seda yoktu. Gelmekten vazgeçmiş olduğunu düşünmekten çok korkuyordum. Buraya öyle hayallerle gelmiştim ki hiç aksi bir şey düşünmemiştim.

Bir süre daha zaman bu şekilde geçmiş ardından Efeden gelen "Abla." Bağrışı ile Gözlerimiz önce onu sonra ise baktığı yönü bulmuştu.

Fakat görmeyi beklediğim şey kaşı patlamış bir Mira ve dudağı kanayan Buğra kesinlikle değildi. Evden çıkıp hastaneye geleceklerdi alt tarafı bu kadar kısa sürede ne olmuş olabilirdi ki.

Düşündüğüm şeylerin saçmalığı ile içimden kendime bir tokat atıp hızla kardeşlerime doğru ilerledim benim canımın bir parçasının kaşı kanarken benim düşündüğüm şeylere bak.

Benimle beraber diğerlerinin de geldiğini peşimden duyduğum ayak sesleri ile anlamıştım. Hızla Efe'nin yanına varıp Efe'yi Mira'nın önünden çektikten sonra az önce kardeşimin durduğu yere geçerek iki elimi de Mira'nın yanaklarına koyarak. "Bebeğim noldu sana böyle kim yaptı?" Diye merakla sormuştum. Fakat duyduğum cümle ile bedenimi bir şok dalgası sarmıştı. "İyiyim abi ben. Bir şeyim yok."

Ben hala ona bakarken kendisinin de şaşırdığını fark etmiştim böyle bir şey söylemeyi o da beklemiyordu anlaşılan. Ama bunun bir önemi yoktu. Tam on dokuz yıldır beklediğim kelime kız kardeşimin dudaklarından dökülmüştü.

" A abi mi? " Benim sorduğum bu soruyla yanakları kızararak bir adım geri gitmiş ellerimin aşağı düşmesine sebep olmuştu. Daha sonra ise sanki o hiç abi dememiş ben de hiç duymamışım gibi babama döndü. "Iıı şey testi yaptırsak mı artık?" Dediğinde Akın hızla Mira'ya ilerleyerek "Gel bebeğim ben yapıcam testi." demiş ardından babama dönmüştü "Sen de gel baba." diyerek önden ilerlemeye başlamıştı. Babam ve Mira Akını takip ederken az önce olanları yeni kavrıyormuşum gibi yüzümü büyük bir sırıtış kaplamıştı. Bir süre sonra ise omzuma atılan Kolla sahibine dönmüştüm. Korel sırıtarak bana bakıp "Gözün Aydın. Yine abi oldun." demişti.

Gülümseyerek ona bakmış "Oldum dimi?" diye sormuştum cevabı bilmeme rağmen. Burda olanlara inanamıyor gibiydim o yüzden birinin onaylamasına ihtiyacım vardı. Dile kolay 19 yıldır bu günün hayalini kuruyordum. İnanmak zor geliyordu.

Buğra ise koluma iki kere destek olurcasına pat pat vurmuş "Oldun oldun." demişti gülerek. Ben de heyecanla onlara sarılmış Tüm hastaneyi inletecek şekilde "Allah be. Sonunda tekrar abi oldum." Diye bağırmıştım.

Herkes benim bu halime gülerken ben ise gözlerimle DNA testi odasını taciz ediyordum. Artık tek dileğim şu sonuçların çıkmasıydı. Sonra güzel günler bizim olacaktı...

Önceki bölüme göre çok kısa bir bölüm oldu. Farkındayım ama burda daha çok semihin duygularını anlatmak istedim öbür bölümü daha uzun tutmaya çalışacağım.
Umarım beğenmişsinizdir.