🌼47.Bölüm🌼

3.4K 212 8
                                    

Mira'nın anlatımından

Gözlerimi araladığımda yatağımda olduğumu görmüştüm yanımda kimse yoktu. Abim çıkarmış olmalıydı beni buraya.

Yavaşça üstümdeki örtüyü çıkabileceği kadar aralayıp ev terliklerimi aysğıma geçirip odadaki banyoya ilerledim. Elimi yüzümü Yıkayıp iyice açıldıktan sonra odaya geri dönmüştüm.

Üstüme baktığımda hala aynı şeylerin olduğunu görmüştüm. Havada iyice kararmıştı. Kim bilir kaç saattir uyuyordum? Bu saatten sonra dışarı çıkmayı düşünmüyordum. En azından bugün için. O yüzden dolaptan giyebileceğim pijama takımlarıma bakmaya başladım.

En sonunda hoşuma giden birini elime alıp oyalanmadan üstüme geçirmiştim.

Aynada bir kez kendime bakıp

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Aynada bir kez kendime bakıp. Ne kadar tatlı olduğumu görünce dudaklarımda istemsiz ufak bir gülümseme peyda olmuştu. Kişiliğim her ne kadar tam tersini yansıtsa da böyle tatlı şeyleri aksi gibi çok severdim.

Aynada kendime yavşamayı bırakıp önüme gelen saç perçemlerimi geri ittirip saçlarıma çok sıkı olmayan gevşek bir at kuyruğu yapıp telefonumu da elime alarak salona doğru ilerlemeye başlamıştım.

Evin sessizliği kulaklarımı rahatsız edecek kıvama gelmişti. Abimler gitmişti anlaşılan ben uyuduktan sonra.

Bu sessizliğe daha fazla dayanamayıp telefondan hafif bir klasik müzik açıp salondaki koltuklardan birine oturup başımı koltuğun gerisine itip çalmaya devam eden telefonu da yanıma koydum. Bir kaç saniye için gözlerimi kapadım. O kadar çok uyumama rağmen hala yorgun hissediyordum üstelik başım da feci şekilde ağrıyordu. Böyle durumlarda en iyi bu şekilde dinlenebilirdim.

Bir Süre öyle kaldıktan sonra gruldayan karnımla transtan çıkıp telefonu da susturdum. Adımlarımı mutfağa ilerletecekken çalan kapıyla şansıma küfredip kapıya ilerleyip oyalanmadan açtım.

Gördüğüm yüzle ise az önceki küfrü geri alıp kocaman bir gülümseme kondurmuştum yüzüme. O ise önce Gülümsememe takılmış sonra beni kollarının arasına almıştı. "Çok özledim." diye mırıldandı sonra kulaklarıma.

Bir Süre öyle kalıp daha sonra kendimi istemeye istemeye geri çektim. Kapının önünden hafif yana kayıp elimle içeriyi gösterdim. "Kapıda kaldın. Gel hadi."

Sözlerime karşı güzel bir gülümseme sunup. "Geliyim güzelim." diyerek hareketlendiğinde ben de arkamı dönmüştüm. Kapı kapanma sesi kulağıma dolduktan çok kısa süre sonra ise kolumdan çekilmiş dudaklarıma değen dudaklarla kala kalmıştım. Şoktan çıkınca özlediğim dudaklara direnmeyi bırakıp karşılık verdim.

Kısa süre sonunda birbirimizden ayrıldığımızda karnımın tekrar guruldaması beni hem utandırmış hem de açlığımı hatırlatmış olmuştu.

Ailem Derken?Where stories live. Discover now