Ailem Derken?

🌼12.Bölüm🌼

Sınır : 60 oy 20 yorum.

Mira'nın Anlatımından

"O kızın sen olma ihtimali var Mira..." kulaklarım duyduğum bu cümleyle yankılanıyordu. Sanki biri kafamın içinde tekrar tekrar aynı cümleyi kuruyordu.

Ciddi olup olmadığını anlayabilmek için gözlerimi Buğra abiye diktim. Bir cevap arıyordum sanki ama onun ne olduğunu ben bile bilmiyor gibiydim.

Bu bir şaka falan olmalıydı heralde. Ama Buğra abi böyle bir konuda asla şaka yapmazdı ki. Bir kez yutkunarak dudaklarımı aralayıp sesimi bulduktan sonra kendimi zorlayarak konuştum. "A abi ne diyorsun sen?"

Buğra abi bu sözlerime karşın yüzüne hüzünlü bir ifade kondurmuştu. Ardından iki ellerini yanağıma koyarak "Bunlar doğru abiciğim. Bu hikayedeki küçük bebek sen olabilirsin." demişti.

"Bunun doğru olduğunu sanmıyorum. Öyle Olsa bile neden onlar değilde sen anlatıyorsun bunu. Onların anlatması gerekmez mi?" diye sorup merakla yüzüne baktım.

"Onların bir suçu yok. Ben dedim onlara önce ben konuşayım diye..." Duyduğum cümle ile olumlu anlamda kafamı sallamıştım.

Aile... Bana o kadar uzak bir kavramdı ki. Hele öylesine kalabalıksa. Bugüne kadar aile diye sadece Yalçın babamı bilmiştim ben. Tabi bir de Buğra abi vardı. Şimdi ise bir anne bir baba 4 Abi Bir İkiz ve küçük bir kardeşim olduğunu öğreniyordum. Kuzenler de cabası tabi...

Uzun süre sessiz kalmış olmalıyım ki Buğra beni iki eliyle hafifçe sarsıp endişeli sesiyle konuştu. "Mira. Mira iyi misin? Duyuyor musun beni?" telaşlı sesi kulaklarıma dolunca onu daha fazla endişelendirmemek için dudaklarımı araladım. "Duyuyorum." Diyip kısa süre duraksadıktan sonra konuşmayı devam ettirdim. "Şimdi ne olacak?"

Bunu sormamı bekliyormuş gibi hemen cevap vermişti. "Sen de kabul edersen DNA testi yaptıracağız." Karşı çıkmayı düşünmüyordum. Biliyordum ki bu test yapılmazsa gerçekleri öğrenemezdim. Belki de artık yalnız olmama gerek yoktu...

Şimdi sen de ne çabuk kaptırdın kendini bu olaya demeyin. Yıllardır aile hasreti çeken biriydim ben üstelik Buğra'nın anlattıklarına bakılırsa benim onlardan uzaklaşmamda onların hiç birinin suçu yoktu. Çok şükür olayları anlayabilecek yaşta ve olgunluktaydım. Hiç triplere giremezdim haliyle. Ancak onlara hemen alışabilir miydim işte bu bir muammaydı...

Benden hala bir cevap bekleyen Buğra abiye dönerek "Yaptıralım." Demiştim. Artık gerisi ne olur görecektik.

Buğra abi hızla başını olumlu anlamda sallayıp yanağımdan öptükten sonra "Ben arayıp haber veriyim. Yarın ilk iş hastaneye gideriz." diyerek odadan çıkmış beni düşüncelerimle baş başa bırakmıştı.

Yazar'ın Anlatımından. Korgul Ailesi

Korgul Ailesi Buğra ile yaptıkları konuşmadan sonra yapacak başka bir şey kalmadığından evlerine geri dönmüştü. Şimdi ise Buğra dan gelecek haberi bekliyorlardı. Bir yandan heyecanlılardı. Yıllar sonra aradıkları kızlarını bulmuş olabilirlerdi. Bir yandan da korkuyorlardı ya sonuç bekledikleri gibi çıkmazsa ya da olumlu bir sonuç çıksa dahi Mira onlara nasıl tepki verecekti? Hepsinin aklında bu sorular dolaşıyordu...

Evin büyük oğlu Semih evdeki bu sessizliğe daha fazla tahammül edemeyerek konuştu. "Buğra ne zaman konuşur sizce."

Akın "Biz giderken uyuyordu abi. Uyanınca konuşur heralde..."

Kuzey "Ben vereceği tepkiden korkuyorum. Ya teste bile gelmek istemezse." diyerek korkusunu belirten Kuzeye hepsi hak vermişti. Hepsinin içinde bu korku vardı aslında. Fakat Murat bey hepsine göre daha farklı düşünüyordu. "Öyle bir şey olacağını sanmam çocuklar." Diye konuşarak tüm dikkati kendinde toplamıştı. Ev ahalisi ne demek istediğini anlamazken Yasemin hanım da eşiyle aynı fikirdeydi.

Yasemin" Amcanız haklı. En azından gerçeği bilmek isteyecektir. Bunun da tek yolu o test zaten. " Diye konuştuğunda herkesin içini bilmeden de olsa rahatlatmıştı biraz olsun.

Konuşmalar böyle sürerken evin hizmetlisi Meral hanım gelmiş yemeğin hazır olduğunun haberini vermişti. Kimse de yemek yiyecek durum yoktu fakat Akın sağolsun doktorluğunu konuşturmuş aç kalmanın kimseye yararı olmayacağını sert bir şekilde anlatmıştı. Bu şekilde evin tüm üyeleri yemek masasında yerini almış oldu.

Aradan geçen bir on dakika sonunda çalan telefon sesiyle tüm bakışlar Salih Beye dönmüştü. Salih Bey arayana baktığında heyecanla yerinde doğrularak titreyen elleriyle cevaplamıştı Buğra oğlunun aramasını. "Alo Buğra? Ne dedi oğlum? Heh kabul etti mi? Oğlum susmasana söyle hadi?" Emel hanım eşinin bu heyecanlı haline bir tebessüm sunmuş ardından diğerleri gibi meraklı bakışlarını telefona dikmişti. İçinden geçirdi lütfen iyi bir haber olsun...

"Oğlum sakinim ben söyle hadi..."
"Gerçekten mi?"
"Tamam oğlum çok sağol." diyerek konuşmasını sonlandırmış ardından büyük bir gülümseme ile ailesine dönmüş ama hiç bir şey söylememişti.

Arın "Amca Acun ılıcalı gibi araya reklam girmesini mi bekliyorsun Allah aşkına?" normalde bu lafa odada bulunan herkes gülerdi ancak içlerindeki merak bunu yapmalarını engelliyordu.

Efe "Evet baba söylesene ne diyor Buğra abi?"

Duyduğu sözlerle Salih bey artık daha fazla ailesini merakta bırakmak istememişti. "Mira kabul etmiş. Yarın test yaptırmaya gidiyoruz."

Bu cümleyle evde adeta bayram havası oluşmuştu. Emel hanım mutluluktan ağlarken eşi dolu gözlerle karısına sarılmış çok yaklaştık artık demişti. Yasemin hanım ve Murat bey kendi aralarında sarılırken evin gençleri halaya kurulmuştu. Halayın bir başında Asil varken diğer Başında Arın vardı. Evin en ciddi üyeleri Semih ve Korel bile halaya girmişti. Herkes çok mutluydu. Artık yarına geri sayım başlamıştı...

Evet yine ben. Umarım bölümü sevmişsindir.
Yeni Bölümde görüşmek üzere...

Şimdi piçlik yapıp sonucu negatif çıkarmak var aslında ama ehehe...