Ciddiyetsizliği ciddiye almak gerekir.
___
Daha ilk dersten öğretmen büyüdüğümüzü, artık çocuk olmadığımızı ve liseye geçtiğimizi söylemişti. O gün kardiler cemiyeti asil üyeleri olarak üçümüzde yüzümüzü buruşturup gülmüştük.
Şimdi beş kişiydik ve...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BURASI (LİSE) Farklı Gezegenler 46.Bölüm:
Onlar bir grup çocuk değildi, onlar birbirlerinin ekseninde dönen gezegenlerdi. Aynı güneşle ısınıp aynı atmosferde nefes alıyorlardı ama her biri farklı gezegenlerdi.
En basit düşünce karmaşık ve planlı olan her şeyin üstesinden gelebilecek kadar yetkin olabilir. Bazen her şeyi kaldırıp altına bakana kadar, kenara çekilip bakmak bulmak için yeterlidir. Hayat rastlanılmış mutluluğu böyle saklar, bunu bulmak çocuklar için oyuncaktır.
Çocuklar oyunu ile taklitlerini geliştirir sonra sıra geldiğinden ezberden oynar. Fakat hayatı şaşırtan çocuklardan, onlar akıllarına ve yüreklerine hiçbir bilindiği sokmaz. Her gün; yeni bir gün ve her gün; hiç yaşanmamış olandır. Onlar için hiç yaşanmamış gün istediklerini yaşayabilecekleri yeni fırsattır.
Ne yaşamak istedikleri kesindi. Uzay herkesin isteğine öncülük yapan cümleleri en cesur şekilde sarf edebilen kişiydi.
"Bunu bir masala çevireceğiz. İnandığım yegane şeylere, kitaplardaki masallara."
Gerçekliğin en garibi; fark edilmesine rağmen, tam karşılarında acı bir şarkı söylemesine rağmen onu görmezden ve duymamazlıktan gelen yüreklerin tutukluğudur. Karam aralarındaki realist olmasının sancısını taşıyordu. Salıncakta oturmuş karşısında tüm savaşları vermeye hazır Uzay'ın ateşine su serpmek istedi.
"Biz diğerlerinin yaşadığı dünyada değil kendi kafamızın içindeki dünyada yaşıyoruz. Bence artık onlara katılma vaktimiz geldi. On beş yaşındayız elimizden ne gelir ki? Hadi gelse de neden Ufuk'u ailesi ve bizim aramızda sıkıştırıyoruz?"
Aslı yanındaki salıncakta oturup bu kadar doğru şeyler söylemesine öfkelendi. Karam'a çatık kaşlarla bakarken salıncağını geriye itip sallanmaya başladı. Aslında bu konuda düşünmeden bir şeyler yapmak istiyordu. Tek istediği sonucun Ufuk'un onlarla kalmasını sağlayacak planlar yapmaktı.
"Belki ailesinin fikri değiştirebiliriz, gitmek istiyorlarsa da kankiloştoşkomu burada bırakırlar."
Karam gözlerini devirip kafasını Aslı'ya çevirdi. "Senin aile gitse, onlarla gitmez misin? Hepimiz bunu yaparız." Herkese sorulan bu soru birazda olsa hararetlerini kesti. Kaydırağa çıkan merdivenlerin yukarısında oturan Yağız Efe sırıttı.
"Hepimiz yapmayız. Misal Uzi, geçen sene ailesi memlekete gittiğinde o gitmedi."
Aslı bunu duyar duymaz ayaklarını yere koyup salıncağını durdurdu ve merakla Uzay'a baktı. Belki onun bu konudaki küçük deneyimini kullanabilirlerdi. Sonuçta yetişkinlerin ardından yürüme zorunluluğu koyulan çocuklar yoldan çıktıktan sonra gördüklerini birbirlerine anlatırlardı.
Uzay kararsız bir şekilde Yağız Efe'ye baktı. "Bu aynı şey mi?" Arkadaşı başını yukarı aşağı sallayıp onayladı. Bundan cesaret alan Uzay kendiyle gurur duymadan ve çekinerek anlattı.
