BURASI LİSE

29.Burası Ufolar Sosyalleşsin Derneği

Burası Lise-
Ufolar Sosyalleşsin Derneği
29. Bölüm

Hüzün biçilir, çocukluk onu her zaman kendine dar getirir ve yırtıp atar üstünden.

Eve girer girmez tüm yavaşlığını yıldızın kayışı gibi üzerinden iteledi. Koşarak odasına giderken merdivenlerden hızla çıktı. Aslan, kardeşinin arkasından bakakaldı, yapabileceği bir şey yoktu. Ondaki durgunluğu fark etmişti ama bunun üzerine gidip onun canını sıkmak istemiyordu. Annesi gelen patırtıları merak ederek mutfaktan çıktığında oğluyla karşılaştı. “Ne oluyor, Aslan?”

“Aslı...” diyerek özet gözüken konuyu gözlerindeki bir derinlikle anlattı. Annesi hiçbir şey söylemedi, oğlunun yanından geçip su içmesini izledi. Aslan bardağını tezgaha bıraktıktan sonra ceketini çıkardı.

“Arayıp Gökçe Hanım’a geleceğimizi söyler misin?” diyerek ricada bulunduktan sonra mutfaktan çıktı. Kardeşinin hışımla çıktığı merdivenleri, ağır düşüncelerle çıktı. Ağır ağır, yaşlı ve yorgun adımlarla. Kendi odasından önce kardeşininkine gitti.

Kapıyı çalıp ses vermesini bekledi. Ama ne bir onay ne bir tepki vardı. Onun uyuyacağına emindi ama bunu kabul etmek istemedi. Kapalı kapıya yaklaşıp sesini ona net olarak duyurmaya çabaladı.

“Hazırlan Aslı, Gökçe Hanım’ı ziyarete gideceğiz.”

Aslı başını gömdüğü yastıktan yavaşça kaldırarak kapıya baktı. Başını iki yana sallayıp reddettikten sonra bunu abisine söylemek için cesaretini topladı.

“Ben arkadaşlarımla buluşacağım.”

Aslan, derin bir nefes alıp onun cevabını sırf gitmeyip yan çizmek için olduğunu düşündü. Canı sıkkın olduğu için pek üstüne gidemiyordu.

Bu yüzden diretmedi ama eğer yalan söylüyorsa sıkıştırmak istedi.
“Kimle?” diye sordu. Bu konuda yalan söylese de dilinin teklemeyeceği netti. “Ufo ile... Yefe ile... Uzi ile...” Zaten başkada arkadaşı yoktu.

“Ben bırakacağım seni. İtiraz kabul etmiyorum. Park bile olsa seninle oraya kadar geleceğim.”

Aslan, şartını katı bir şekilde belirtip daha sonra uzaklaştı. Eğer orada buluşacağı kimse yoksa onu istediği yere götürecekti. Kardeşinin kaçmak için her yolu denediğini biliyordu. Bunun da yalan olacağını düşünüyordu. Bu yüzden annesine randevuyu iptal etmesini söylemedi bile.

Aslı nefesinin sertçe büzdüğü dudaklarından fırlatıp yatakta döndü. Sırtını yatağa verdikten sonra cebinden telefonun çıkardı. Yukarıda tutup arkadaş grubuna mesaj yazdı.

“Bir şeyler yapmaya ne dersiniz?”

Yefe:
Tabiiside ivet

Ufo:
Hocanın bugün
verdiği ödev peki?

Yefe:
Verilen ödev geri alınamaz.

Bu yüzden hocaya
ödev vermiyeceğim.

Aslı:
Çok uzun oturmayız.
Parkta buluşalım.

Yefe:
Avm’ye gidelim.

Ufo:
Tamam bir saat sonra parkta görüşürüz.

Yefe:
Oğlum bende burada konuşuyorum.

Niye tınlamıyorsunuz?

Bak ki hiç cevap
veriyorlar mı pislikler!