Deepest

Τελεολογικη Προσεγγιση

Συντονισου

Γδυσου και ξαναντυσου

Για ποσο καιρο θα αποσπας τη προσοχή σου;

Κάτσε κάτω, κρυψου

Ψαξε τη θαλπωρη που ορθολογικοποιηθηκε ανα το καιρο

Ποιος σε ακουει;

Συντονισου

Δεν σε ακουνε

Και εδω να κάνεις τι;

Δε σε ακουνε

Η ποιηση είναι όμορφη οταν είναι τερμα

η ποίηση είναι όμορφη οταν είναι σκοπός

η ποίηση μου όμως είναι το μεσο

για εναν δρόμο ανηφορικό δίχως τέλος

κι αν φτάσω θα γραψω και γι αυτα

προς το παρόν συντονισου

τίποτα γύρω δεν υπάρχει

τίποτα δεν είναι αληθινο

τίποτα δεν μετράει οταν γραφεις

Αλλά κάποιος σε ακουει

και οι λέξεις σου , και οι σκεψεις σου έλκονται απο το κέντρο της γης,

σαν βαριά κομμάτια φωτιας

και όμως κινείσαι γύρω γύρω

σαν ελαφριά σταγόνα

είσαι πιο ελαφριά απο καθε σταγόνα που ειχες υπάρξει

είσαι πιο ελαφρια απο ενα αεράκι

Και νόμιζα πως ο,τι γράφω είναι πιο ομορφο τα βράδια που ειμαι μπερδεμένη

και νόμιζα πως αν τα συντονισω όλα ια βγει κατι καλο

αλλά η ποίηση είναι ωραία οταν είναι τελος