Deepest

Ξεθώριασες

Κι έχω έναν πόνο στη καρδιά μου.

Μια σουβλια, μια οξύτητα διαπεραστικη έως το κόκκαλο, σκίζει τους ιστούς μου και γλύφει το δέρμα μου.

Σα να 'γινε το κενό βαρύ, σα να γέμισα μέσα μου με σίδερα καυτά.

Τα σωθικά μου τορπίλες, και τα κινεί η απουσία σου.

Θα 'τανε άραγε εκείνη που με ώθησε στη μοναξιά,

θα 'τανε οι τελευταίες σου λέξεις που δίστασα να ακούσω.

Να δαμασω όμως το κενό που άφησε η κάποτε φιγούρα σου στο χώρο, είναι δύσκολο, είναι ακατόρθωτο.

••