Πολλαπλασιάζω τους φόβους
Τα διαιρω με προσωπικοτητες
Τα βλέπω ως κασέτες
Σε πρώτο πρόσωπο
Πρώτη μούρη η πρωταγωνιστρια,
λέει ψάχνει το άλλο της μισό
Κι προσθέτω ανασφαλειες
Αφαιρώ
Τι ν'αφαιρεσω την ρωτώ
Ο,τι που λες δεν είμαι
Εδώ δεν ζούμε
Εδώ πονουμε
Κρασαρει και σπάει
Η κασέτα μου μιλάει
Η καρδιά μου ραγιζει
Σε κόβει ο,τι αγγίζει.
Μόνο πόνο, μόνο, τίποτα άλλο δεν θα αφήσω να με γειώσει, δε σε βλέπω.
Πολλαπλασιάζω την αγάπη
Διαιρω με μοναξιά
Κάνει κρύο και ας φωνάζεις.
Δεν σ'ακουω κι ας ουρλιάζεις.
YOU ARE READING
Deepest
PoetryΗ -ελπίζω όχι αποτυχημένη- προσπάθεια μου να γράψω ποίηση. Απαγορεύεται η αντιγραφή και η μετάφραση. Highest rank: #11 in poetry Ευχαριστώ! 2016 -